Unwanted Love (COMPLETED)

kabanata 19

back to the present

I started the car engine. Gusto ko nang umalis sa Mansion dahil pakiramdam ko ay hindi ako makahinga nang makapasok ako sa loob.

Mabilis ko itong minaniobra ang kotse paalis nang lugar. Tanaw ko sa side mirror ang unti unting pag liit ng makukulay at malaking Maple tree sa mansion.

Limang oras bago makabalik sa lugar kung saan kami nakarita ni Kaleb. Iniwan ko muna ito sa mag kapatid na Perry dahil sila lang ang mapag kakatiwalaan ko sa akin anak.

Puno nang alaala sa akin ang buong lugar na may masasakit at masasayang alala pero karamihan ay purong sakit na gumuguhit sa dibdib.

Naputol ang pag aalala ko nang mapansin ko ang dalawang kotse na nakasunod sa akin. Mabilis ito at papalapit mismo kung saan ang puwesto ko.

The two cars separate but the direction is still towards me. Sumikdo ang takot ko dahil pakiramdam ko ay gigitnaan nila ako dalawa. Kaya mas lalo ko pang binilisan ang takbo.

I saw my cell phone ringing, sa nakabukas ko na ang bag. that's Perry I picked up the cellphone and answered the call.

"Mam Hope, may kumuha kay Kaleb!" Umiiyak na saad nito sa kabilang linya. Halos manlamig ako sa narinig ko. Pero mabilis nag pabalik sa ulirat ko ang pag banggang nang kotse na sumusunod sa akin sa akin gilid.

Humahagulgol ang ako habang ang takbo nang kotse ko ay halos lagpasan na ang 100. Hindi ko na alam ang gagawin ko dahil patuloy parin akong hinahabol.

I moved away a little but the two cars continued to follow me. My vision is blurred, dahil sa luhang patuloy ang pag patak hindi ko na alam ang gagawin ko wala na sa isip ko kung gaano kabilis ang takbo ko dahil iniisip ko ang anak ko na si Kaleb.

Baka hindi ko kayanin kung may mangyayari sa aking anak na hindi maganda hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko.

I saw the man come out of the car window. Pamilyar sa akin ang mga tauhan na iyon dahil minsan nang narinig ko sa usapan ang mga agent na kinukuha ni Daddy upang protektahan ang pamilya.

The Rosinante's men. I accelerate even more when I saw the gun he was holding pointed in my direction.

Nawalan nang kontrol ang sasakyan ko sobrang bilis nang takbo tanaw ko na ang malaking puno na babanggain ko.

I closed my eyes tightly trying to think of a way to avoid death. I don't want to die kaylangan ako nang anak ko. Yun lang ang mga salita na pumapasok sa isip ko sa mga oras na iyon.

I quickly let go of the car's steering wheel. Pumasok ako sa backseat at duon ako bumaluktot sa lapag prinotektahan ko ang akin ulo upang maiwasan ko ang ano man hindi magandang kahinatnan. Ipinikit ko ang akin mata habang masagana pumapatak ang akin luha.

I am not afraid of death but I am not ready at these times. Kaylangan ako nang anak ko na si Kaleb ngayon niya ako kaylangan hindi puwedeng ngayon ako wala sa tabi niya kaylangan ko mabuhay kaylangan ko sagipin ang nawawala kong anak mag babayad ang sino man na may kasalanan sa lahat nang ito.

Mabilis ang pangyayari malakas na pag bangga ang nag payanig sa akin. I feel dizziness and the hot liquid flowing in my head halos mawalan ako nang malay dahil sa matinding pag kahilo ramdam ko ang sakit nang buong katawan ko at ang usok na pumupuno sa loob nang sasakyan.

Mabilis bumalik ang ulirat ko pilit kong ikinilos ang sobrang sakit na katawan ko. Kita ko ang apat na lalaking nag uusap sa gilid nang sasakyan hindi ako kaagad lumabas kahit pa makapal na ang usok sa loob.

"Patay na siguro iyon dahil mukhang tumalon sa kotse hindi makakaligtas ang babae na yun dahil tubig ang babagsakan niya." Saad nang naririnig ko na usapan.

"Do you think Madam believes that report? Syempre hindi kaylangan natin balikan ang bawat lugar na dinaan natin kanina." Saad pa nang isa rinig ko ang pag takbo nila palalayo. Nang maradaman ko na wala nang tao sa paligid ko ay mabilis akong lumabas.

I almost vomited the flesh inside me. Dahil sa matinding pag kahilo. Tanaw ko ang madilim na at mapunong lugar sa akin harapan.

Hindi na ako nag dalawang isip na habayin iyon. Dahil mukhang babalikan nila ako rito.

My every step was fast even though I was so dizzy I tried to move my trembling knees. Kung hindi ko pipilitin makalayo ay baka hindi na ako abutin nang bukas.

Madilim na ang paligid ng ingay lang ng tuyong dahon ang nagsisilbing ingay sa gabing madilim. Gusto kong mag pahinga dahil pakiramdam ko ay babagsak na ako ano mang oras.

but I was about to stop when I saw the flashlight from afar nadagdagan pa ito sunod sunod. Halos sumikdo na ang takot ko sa akin kaibuturan nang palalapit nang papalapit ang liwanag sa akin.

Puno na nang dugo ang akin damit ang braso ko ay puno nang mga pasa at galos ang ulo ko ay pakiramdam ko ay sobrang lagkit dahil sa natuyong dugo kanina lang.

"Hanapin niyo! Siguradong buhay pa iyon!" Rinig ko ang malakas na sigaw.

Rinig ko ang agos ang nang tubig batis iyon mabilis kong hinabay upang makarating sa kabilang banda hindi ko na alam kung saan ako mag tutungo tangin nasa isip ko ay kaylan kong mabuhay para sa anak ko kaylangan ko makauwi nang buhay dahil kaylangan ako ni Kaleb.

suddenly large and violent raindrops fell. Mas lalong nanginig ang laman ko dahil sa sugat at lamig na bumabalatay sa akin.

Hindi ko alam kung saan ako napunta. Bumungad sa akin ang isang malaking bahay. Yes isang malaking bahay sa gitna nang mapunong lugar na ito ay may isang napakagandang bahay.

Madilim at walang ilaw tila ba walang nakatira mabilis kong binuksan ang sobrang laking itim na gate. Wala na akong pakealam kung may tao o wala ang gusto ko lang ay makapag tago sa mga oras na ito.

Nang bumukas iyon ay mabilis akong pumasok sa veranda. My vision is darkening.

Pero Pilit kong nilalabanan ang pag pikit nang akin mata pero talagang kusa na itong bumabagsak at ang katawan ko ay tila ba suko na rin sa pagod.

Hindi ko na nabuksan ang busal nang pinto inihanda ko na ang akin katawan sa pag bagsak nguni't naramdaman ko ang bisig na sumalo sa akin.

Rinig ko ang pamilyar na boses pero tuluyan nang nabingi ang tenga ko at nawalan nang malay.