Unwanted Love (COMPLETED)

kabanata 29

7 YEARS LATER..

Hope Galvez Guevara's POV.

Tanaw ko mula sa malayo ang malawak na lupain namin. Hindi na Palm Oil ang tanim nito pinatanggal ko iyon pag katapos matapos nang kaso at tuluyang nakulong si Maria at ang mga anak nito.

At ang bahay ay pina-renovate madami ako na binago na halos hindi na makilala ang dating style. Hindi sa ayaw ko na maalala ang hindi magandang nangyari. I'm ready for my new chapter of my life.

I didn't want it to be filled with negative vibes when I was just starting to fix it. Naiwan man ako ay nandito ang anak ko na si Kaleb at ang asawa ko kaya't hindi sumasagi sa isip ko ang kalungkutan at pangungulila.

Naramdaman ko ang malambot na labi ni Khairo na dumampi sa akin pisngi at ang bango nito na lagi kong hinahanap nang mga nakarang buwan.

Hetic ang trabaho nito ngayon lagi out of town at mga meetings sa kung saan saang bansa. Ngunit hindi nawawalan nang oras sa amin nang anak niya kaya natutuwa ako na lahat nang sinabi niya ay ginawa niya.

"You went to the psychiatrist why didn't you call me. Nang ako ang sumama at nag hatid sa iyo." Saad nito habang ang mga mata ay titig na titig sa akin.

Matindi ang naging trauma ko sa lahat nang nangyari hindi ako baliw hindi porket na nag psychiatrist ay baliw na hindi ganun iyon. Mahirap kalaban ang sarili natin kung tayo mismo ang sumusuko. Sa awa nang diyos at ayos na man na ako minsan na lang ako atakihin nang anxiety hindi tulad nang una na halos pag iyak na lang ang ginagawa ko sa araw araw.

"Ayos lang ako saglit lang naman iyon." Nakangiti saad ko sa kanya kaya naman kita ko sa mukha niya ang pag gaan nang pakiramdam.

Sabay namin tinanaw ang pag lubog nang araw mula sa malayo at ang makulay na mga Rosas na nakatalim sa plantation. White, red, yellow it seems like a rainbow that every time you see it you will be inspired to continue life and what you started.

"Sobrang daming nangyari Hope. Despite your sorrows I was happy to be a part of your beautiful smile. Seven years na pero hindi pa rin ako makapaniwala na mamahalin mo pa ang katulad ko." Saad nito sa akin habang ang malaking araw ay unti unting lumulubog at tila sinasakop nangmakulay na mga bulaklak .

"Since I met you it's been many days of sunshine. The rainy days don't feel horrible anymore. In every single day that I spend being your wife, I realize how lucky i am to live such an amazing life." Naluluhang saad ko sa kanya habang ang buong paligid ay sinasakop nang dilim.

Kita ko ang luhang pumapatak sa kanya mga mata ang pag kinang nang mata nito dahil sa dilim. Hinimas ko ang pisngi niya marahan iyon puno nang pag mamahal. Naalala ko nang huli ko itong ginawa at puno nang sakit at pag mamakaawa pero ngayon ay napalitan nang buong pag mamahal na siya mismo ang nag papatunay.

"I wish I could turn back the clock. I would find you sooner, love you longer and spend time with you. Mahal na mahal kita Hope hindi ko alam ang gagamitin salita upang maiparamdam ko sa iyo kung gaano kita kamahal at nang anak natin." Saad nito. Sinakop na nang dilim ang buong paligid tangin huni nang mga gamo gamo na lang ang nag sisilbing ingay sa tahimik na lugar na ito.

"Sapat na lahat nang ginawa mo Khairo sobra sobra pa kaya huwag mong pag sisihan ang mga oras na dapat ay kasama mo ako nang mga panahon kaylangan kita dahil sa lahat nang ginawa mo ngayon sa akin at kay Kaleb, bawing bawi kana sobra pa." Saad ko sa kanya at tumingkayad at hinagkan ang malambot nitong labi.

"From the day you walked into my life, you're all i think about you. You're the reason I breathe. Ikaw na lang ang rason nang lahat Hope. Your soul is the light that sees my dark, and love all the same. Hope for the rest of my life, all i want is you. By my side holding my hand, so we can face every storm, enjoy every ray of sun and live life the way it's mean to be." Saad nito habang ang buong paligid ay unti unting nag liliwanag dahil sa mga LED light tila isang firefly's na nag papaganda sa buong Rose field.

Walang lumabas sa akin bibig kung hindi ang pag hikbi, hikbi na hindi dahil sa lungkot na laging kong ginagawa kung hindi sa sobrang saya sobrang saya na lahat nang minsan ko nang hiniling ay natupad na ngayon mismo ang taong minsan kong pinangarap ay sobra sobra ang pag mamahal na ibinibigay sa akin. Minsan akong humiling nang ganito pero mas sobra pa sa sobra ang ibinigay sa akin.

Wala na akong hihilingin pang iba dahil lahat ay nandito na ang taong mahal ko at ang anak ko sapat na iyon sa akin. Matapos ang mapait na nakaraan ay walang pag lagyang saya ang ibinigay sa akin nang diyos.

Mas lalo akong naluha nag lumuhod ito sa akin kasabay nun ang unti unti pag bukas nang maliit na pulang box na hugis puso sa akin harapan.

"I cherish every thing about you Hope. You are one gift I'm sure is from god. Loves is the only thing in this world that covers up all the pain and make us feel wonderful again. Hope, I want to spend the rest of my life with. H-hope.. will you marry me again?" Halos takpan ko ang bibig ko dahil sa pag iyak. Ang kimikinang na magandang singsing sa akin harapan na nag aantay sa akin sagot.

Kita ko ang namumula nitong mga mata nang mag tama ang tingin namin dalawa tila ba lahat ang ito ay isang panaginip lang ang bawat malamig na hangin na humahaplos sa akin braso ay nag papatunay na totoo ito at hindi lang basta isang magandang panaginip.

Tumango ako sa kanya bilang pag sagot dahil hindi ko maibuka pa ang bibig ko dahil sa pag iyak. Kaagad itong tumayo sa pag kakaluhod at inilagay ang napakagandang wedding ring sa akin kamay.

Siniil niya ako nang mainit na halik. Nang ilibot ko ang paningin ko ay kita ko ang maliliit na ilaw at ang anak kong si Kaleb. Nakatayo ito sa malayo kasama ang Mommy at Daddy ni Khairo. Kita ko ang pag gulo nang buhat ni Daddy Roswell sa buhok nito dahil sa pag iyak.

"I love you Hope, for the rest of my life."

END.

Chapter 30 ang Special chapter wait lang po kayo nang onti.