Unwanted Love (COMPLETED)

kabanata 25

Hope Galvez Guevara's POV

Labis ang iyak ko nang makita ko na buhat ni Khairo ang aming anak na si Kaleb matapos itong bumaba sa kotse. Mag tama ang tingin namin ni Khairo bakas ma mukha niya ang pagod.

Mas lalo ako naiyak nang halos yakapin niya ito habang walang malay ang bata at hinagkan ito sa nuo. Kaagad ko silang sinalubong sa entrada pa lang.

"L-ligtas.. si K-kaleb.. ang anak ko!" Hahulgol ko nang makalapit ako sa mahimbig na natutulog na si Kaleb. Bakas sa mukha nito ang pagod sa mga nangyari.

"Ang anak natin Hope. Let's talk, about things you should clarify to me." Maikling saad nito at hinagkan ako sa labi at nag patuloy sa pag lalakad upang ipasok si Kaleb sa loob.

Nakita ko ang pag labas ni Saturn sa isa pang kotse. Maputla ito at bakas ang sakit na iniinda sa kanyang balikat. Nag tama ang tingin namin dalawa binigyan ako nito nang isang magandang ngiti at sumenyas sa mga tauhan nito.

"Fuck!!!!"

Rinig ko ang malakas na pag kukumahog nito sa sakit nang operahan ito mismo sa bahay niya. Ayaw nitong mag padala sa Hospital sa hindi malamang dahilan.

Tahimik kong pinag mamasdan ang nakadapa na si Khairo sa kama habang nakahubad ito. Hindi ko mapiglan hindi mapatingin sa magandang likod nito. Habang tinatahi ang medyo kalakihan sugat niya sa bandang tagliran.

Nang matapos iyon ay kaming dalawa lang ang naiwan sa kuwarto kaya hinagkan ako nang kaba na hindi ko maipaliwanag.

"Why are you lying to me?" Tanong nito at bumangon sa pag kakahiga niya.

Naiwas ako nang tingin sa malamlam niyang mga titig. Ayoko sa mga tingin niya na iyon dahil pakiramdam ko ay sa oras na hilingin niyang huwag akong umalis sa tabi niya ay susundin ko ito.

"Y-you.. me hate so much." Nanginginig ang boses na sagot ko.

Napapikit ang mata nito sa sinabi ko siguro'y naalala niya ang salitang binitawan niya nang huli kaming nag kita at dun narin nag hiwalay.

"Ganun ba katindi ang galit mo? that you won't tell me I have a child with you Hope?" Puno nang pait na tanong nito sa akin. Hindi ko maiwasan hindi maluha dahil pakiramdam ko ay tinanggalan ko nang karapatan ang sarili kong anak na makilala ang ama niya.

"You don't like me Khairo, you hate me so much I don't want even our son to be affected by your anger towards me."Durog na boses na saad ko sa kanya.

"Hindi iyon sapat na rason Hope. Anak ko rin si Kaleb karapatan ko na makilala siya. Even though we weren't okay at that time." Saad nito. Ramdam ko ang pag kadurog nang boses niya kahit lampshade lang ang ilaw sa silid ay kita ko ang pagkislap nang magaganda niyang mata na katulad na katulad nang kay Kaleb.

"May asawa kana ayoko guluhin pa kayo." Maikling saad ko ay nilaro ang mga daliri upang hindi humagulgol sa harap niya.

"You are still my wife Hope. I threw away the annulment paper you gave. When you left me kaya ako parin ang asawa mo.  You are still a Fuentes." Saad nito sa akin kita ko ang pag lapit niya habang nakatayo ako kinakabahan ako dahil ang pag lakad niya ay sa direksyon ko.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Ano ang rason niya bakit hindi niya iyon pinirmahan gayon na siya ang may gusto na umalis ako sa buhay nila ni Ate Hanie.

"Mahal kita Hope." Saad nito sa akin. Nakakahipno ang mga titig niya ayokong mag padala dahil lang duon. Kaya binawi ko ang tingin na ibinigay ko.

"You can only say those things because we have a son Kaleb. Kung iniisip mong kaylangan mo ako pakisamahan dahil kay Kaleb ay hayaan mo ipaliwanag ko sa kanya sa tamang oras na lahat nang ito." Pinal na saad ko.

Kung iniisip niyang kasama pa ako sa responsibilidad niya bilang ina ni Kaleb ay huwag siyang mag alala dahil hindi ako mag hahabol nang kahit ano sa kanya.

"You can't take my son away from me." Pag iiba nito sa usapan.

"We can't live here I have a business left where we live. Kaleb is also studying. Kung gusto mo ay puntahan mo na lang siya duon." Saad ko at nag lakad paalis sa kuwarto.

"I want to be with my son Hope, gusto kong sa bawat oras na wala ako sa tabi niya ay mapunahan ko iyon nang mga oras na wala ako." Despiradong saad nito.

Napatigil ako sa pag lalakad sa mga sinabi niya na iyon. Selfish ba ako kung ganun ang gusto kong gawin. Nasasaktan ako dahil naidadamay ko si Kaleb sa pag iwas ko sa sarili niyang ama.

I'm afraid that when I fall in love with him again, Ay maiwan na naman akong mag isa mag dusa na naman ako sa sakit na idinulot niya.

"Gusto kong ilayo si Kaleb dito habang nakikipag laban ako sa pamilya ko. Ayoko mabaliw kakaisip kung ligtas ba siya sa lugar na ito." Saad ko sa kanya.

"I will not let Kaleb be put in danger. And if you think you are the only one in this battle let me be your side. Hayaan mo ang asawa mo ang maging kakampi mo sa magulong mundo na ito Hope. Kung hindi kita naipag laban sa mga oras na dapat ay ginagawa ko iyon bilang asawa mo. Puwede ba na bawiin ko ang mga oras na iyon ngayon hayaan mo protektahan ko kayo ni Kaleb." Saad nito sa akin. Marahan nitong hinaplos ang pingi ko. Nanlalabo ang paningin ko dahil sa pag patak nang luha.

Dumampi ang mamula- mulang labi nito sa akin. Ay ang mainit niya palad ay marahan hinahaplos ang pisngi ko. Hindi ako gumalaw ay patuloy lang ang pag patak nang luha.

Naiiyak ako dahil minsan ko na rin hiniling na sana ay may mag protekta sa akin kahit pa sa maliliit na bagay. Pero hindi ko inaasahan na sa taong minsan na ako inayawan ay duon ko pa mararamdaman na may halaga at may kakampi pa ako sa laban na ito.

Nais kong umasa na siya ay totoo sa kanyang salita. Nais kong maging sa kabila ng magulong mundo ito ay sabihin niya sa akin na kumapit lang ako sa kanya ay kaming dalawa ang lalaban. Pero lahat nang iyon ay sinabi na niya ang tangin gagawin ko lang ay mag tiwala. Mahal ko si Khairo siya pa rin hanggang ngayon tanga na nga siguro ako kung itatanggi ko pa ang bagay na ito .

-