Leydi Charlotte: Kraliyet Kamelyası

4. Bölüm

"Baba!"

Masanın ucunda oturan babam beni görünce ayağa kalktı. Hızlıca yanına gidip düşünmeden boynuna sarıldım. Onu çok özlemiştim. Bu özlem önce ki hayatımda baba diyebileceğim birisi olmamasından kaynaklanıyordu belki de. Bana verilen bu ikinci şansla birlikte aile diyebileceğim insanları, ne kadar uğraşsam bile kazanamayacağım bir aile vermişti. Evet bana ait olmasa bile belki de birazcık bencillik yapıp Charlotte'e verilen sevginin birazını çalabilirdim. İçimde yanıp tutuşan bu özlemi birazcık olsun gidersem bu beni çok büyük bir günahkar yapar mıydı?

Buraya geldiğimden beri beni bir çok şeyi yapmaktan alıkoyan bu hissi yenmek istiyordum. Ben artık bencil bir insan olmak istiyordum. Daha fazla sevgi alabilmek için. Babam kısa süreli şaşkınlığının ardından eli sırtımı sıvazladı. "Küçük kızım beni her geçen gün şaşırtıyor."

Ondan ayrıldığım zaman bana eşlik eden Valery'i gördü. Hemen reverans yaparak "Majesteleri..." diye seslendi. Valery'de aynı şekilde onu selamladı. Aralarında ufak bir bakışmanın ardından Prens Valery vedalaşmanın ardından yanımızdan ayrıldı.

"Bugünlerde nasılsın baba? Bir kaç gündür eve gelmiyorsun. Annem ve ben senin için fazlasıyla endişeliyiz."

Bıyıklarının altından az çok gözüken dudakları iki yanına doğru yayıldı. Bunu hemen eli ile kapattı. "Son günlerde kraliyette veliaht prens için tartışmalar çıktı. Bildiğin üzere arşı dükler Birinci Prens Kane için destek olurken aristokratlar ise kraliçeden nefret ettikleri için İkinci Prens Valery'i destekliyor. Kraliyetin içi kaos ortamı olmuş durumda. Prens Kane 23 yaşına gelmiş olmasına rağmen henüz 21 yaşında olan Prens Valery'nin zaferleri onu gölgede kalmasını sağlıyor. Kral henüz bir karar vermemiş olsa bile herkes biliyor ki sonra ki kral Prens Kane olacak."

Yüzüm düştü. Bu can sıkıcı bir durumdu. Bunun olmasını istemiyordum. Eğer bu bedenin içinde gerçek Charlotte olsaydı eminim bu duruma çok sevinirdi. Çünkü başına geleceklerden bir habersiz kraliçe olacağı için kibrini göstermeye başlayabilirdi. Fakat bu bedenin içinde ben yani Kamelya vardı. Ve bu bedenin ölümü hatta ailesinin ölümünün bile Prens Kane tarafından olacağını biliyordum. Bu yüzden bu durumdan kaçabildiğim kadar kaçmak istiyorum. 

Babamın yüzünü inceledim. "Peki ya sen baba? Sen hangi prensin kral olmasını isterdin?" En ufak bir duygu olması durumdan öylesine dikkatliydim ki. Çünkü bugün kader bir şekilde bana gülümseyip Prens Valery ile yan yana gelmemi sağlamıştı. Hala bu şansı değerlendirip yakın zamanda duyurulacak olan Prens Kane ile olan nişanımı bozup Prens Valery ile değiştirebilirdim. Tabi prensin bu planımdan haberi olmasa bile.

"Ben kraldan yanayım. Başa kim geçerse geçtin kralıma biat edecek ve onun yolundan gideceğim."

Bu sözler kalbimi alevlendirmişti. İkinci Prens gayri meşru bir çocuktu. Bir çok zengin aile onun başa çıkmasını istemiyor hatta alaşağı olması için sürekli olarak seferlere gitmesi için zorlanıyordu. Onun ölüm haberini duymayı zevkle beklerken Prens Valery'nin zaferleri onların planlarını her defasında suya düşürüyordu. Fakat babam kimseden yana değildi. O krallığı düşünüyordu. Nasıl olurda her zaman krala biat eden bu aileyi Kane öldürebilmişti? O zalim bir pislikten başka bir şey değildi. Eski Charlotte nasıl olurda onu sevebilmişti?

"Prens Valery buraya kadar sana eşlik mi etti?"

Ah doğru! Yüzümü eğdim ve kendimi hazırladım. Parlak bir tebessüm ile babama gülümseyip "Seni beklerken biraz kütüphanede vakit geçiriyordum. Orada karşılaştık ve buraya kadar bana eşlik etti." diye ona cevap verdim. Babamın yüzünde yeniden bir şaşkınlık ifadesi büründü. Düşüncelerini okuyabiliyordum. Eski Charlotte, Prens Valery'e karşı pislik gibi davranıyordu. Onun meşru olmasından dolayı özellikle kınıyordu. Ne kadar düşük düşürücü bir hareket. Eski Charlotte'in bazen gerçekten ölümü hak ettiğini düşünüyorum. Fakat o artık burada yok. Ben, Kamelya bu hayatta ölmeyeceğim. Yaşlanıp, saçlarım beyazlaşana kadar yaşamaya devam edeceğim.