Leydi Charlotte: Kraliyet Kamelyası

7. Bölüm

Nefes alamıyorum. Kane ile konuşmamızdan beri kalbim öylesine sıkışıyordu ki beni mahvediyordu.Konuşmamızı bir kaç adam sonlandırmıştı. O an onlara sarılıp beni kurtardığınız için teşekkür ederim dememek için kendimi zor tuttum.

Merdivenleri indim. Bahçeye çıkan kapıyı aştım ve kendimi ağaçların arasına gizledim. Yüreğim hala titriyordu. Beni öldüren adam ile yanyana olmak bile midemi bulandırıyordu.

Yaptığımız konuşmaların en ufağını Valery duymuş olsaydı mahvolmuştum. Bana tam güvenmiyordu. Ve bu büyük bir yanlış anlaşılmaya sebep olurdu. Elimi göğsüme bastırıp kendimi ağaca yasladım. Soğuk yüzüme vurdukça daha fazla rahatlıyordum. Onun karşısında nasıl hala sağlam bir şekilde durdum bilmiyorum bile.

Sıklaşan nefesim düzene girdiği zaman bir ses duydum. Yüreğim bu sefer daha fazla titredi. Kim gelmişti? Sesin geldiği yere döndüm. "Orada kim var?" Sesimi yükselttim. Sonunda karanlığın içinden çıkan bedeni görünce hayatım boyuna hiç rahatlayamadığım kadar rahatladım. Valery bana bakarken kendime artık geçti, sakinleşebilirsin dedim.

"Prens Kane ile ne konuştun?"

Tehlike henüz geçmemiş miydi? Ama o benim ortağımdı. Ona her şeyi anlatabilirdim. Acaba yakınlaşmamızın ne kadarını görmüştü? "Bana biraz müsade ver. Ölecekmişim gibi hissediyorum." Ağaca yeniden yaslandım ve sakinleştim. "Terasta fazlasıyla yakındınız. Yoksa ona olan duygularını mı hatırladın?"

Beni sorgulamaya başlamıştı. Buna hakkı vardı. Fakat bilmiyordu ki bir kaç yıl sonra beni öldürecek olan adamla birlikte olduğumu. "Sana bir planımın olduğunu söylemiştim. Bu planımın bir parçası."

Bana karamsar bir şekilde baktı. Benden şüphelenmekte haklıydı. "Planın mı?" Ses tonu beni yaraladı. Öylesine sertti ki. Bir an için asıl korkmam gereken kişi Kane mi yoksa savaş alanının aslanı mı karar veremedim.

"Kane bizim tahta giden yolumuzun ortasında duruyor. Her ikimizde onun karşısında bulunamayız. Bu yüzden hala onu seviyormuş gibi davranıp seni kullanacakmışım gibi ona oyun oynayacağım. Bu süre boyunca da ondan alabildiğim kadar bilgi alıp sana getireceğim. Bana  inanmayacağını biliyorum fakat sana bir söz verdim. Seni kral yapacağım diye. Sarayın içi türlü oyunlarla dönüyor. Onların içine girmeden bu savaşı kazanmamız imkansız. Bu yüzden ikili oynayacağım. Ona verdiğim her bilgi aslında bizim lehimize olan bir şey olacak."

Hala bana farklı bakıyordu. Halbuki ben kütüphanede karşılaştığımız zaman bana baktığı gibi bakmasını istiyordum. "Peki nereden bileceğim gerçekten onun yanında olup olmayacağını. Bu oyuna girdik fakat hislerin seni sonradan değiştireceğini ikimizde bilmiyoruz."

Bunu düşünmesi çok normaldi. Fakat bilmediği bir şey vardı. Eski Charlotte o gün o kazadan sonra kaybolmuştu ve onun yerine ben yaşıyordum. Ruhu benimle, Kamelya ile yer değişmişti. "Ona karşı hiçbir hissim yok. Yıllarca onun peşinden koşup onu kendime aşık etmek için bir çok şey yaptığımı biliyorum. Fakat ölümden döndükten sonra dinlendiğim o zaman boyunca çok düşündüm. Benimle ilgilenmeyen bir adamla vaktimi daha fazla boşuna harcayamam." Gözlerine bakacak cesaretim yoktu. Parmaklarıma sarılıdantel eldivemi çekiştirirken titreyen sesimle ona tekrar güven vermeye çalıştım. 

"Bana hala güvenmediğini biliyorum..." Beni durdurdu ve cümlemin devamını getirmeme izin vermedi.

"Güven... Bu duyguya inanmıyorum. Ben hiç kimseye güvenmiyorum. Bana teklif ettiğinden beri defalarca düşünüyorum. Neden beni kral yapmak istiyorsun? Neden Kane'i değilde beni seçiyorsun diye? Sana bu soruları sorsam bile cevabını alabilir miyim?"

Başımı eğdim o konuşurken. Çocukluğundan beri sevdiği tüm insanlar ona sırtını dönmüştü. Ve çocukluğundan beri hiç güzel zamanlar geçirmemişti. Böyle birisini anlayabiliyordum. Çünkü eskiden bende böyleydim. Her zaman yalnız ve sevgiye muhtaçtım. Valery ile birbirimize ne kadar uzak olsak bile Kamelya olan ben onunla aslında çok yakındık.