მაშ ასე ცოტახნით გადავფოთ ხვნა. ისედაც ზედმეტად დიდი ხვნა დავწერე სული აღარ მიჩერდება🤣🤣.
გუკის წასვლის შემდეგ, ჯიმ დასვენების პარალელურად ტრენინგსაც გადიოდა თავის ჯერ კიდევ უცნობ ძალებს ეუფლებოდა, ინსტრუქტორი ძალიან ბავშვური იყო, სულ გაღიმებული და სიცოცხლით სავსე იყო. 1 კვირიანი წრთვნა 1 წლის ტოლფასი იყო. ახლა უფრო დახვეწილად და უწვალებლად შეეძლო მართვა.(ალბათ მკითხავთ იმ დღეს ტელეპორტით რომ დაეცა გუს ცოცარს გუმ რატომ არ გამიძია, გეტყვით როცა შენი წამალი ზედ გახტება შემადგენლობის წაკითხვაში დროს არავინ დაკარგავს პირდაპირ მიიღებს დოზას). ორშაბათი დღეც დადგა ჯი ოფისშია და დაგროვილ საქმეებს აგვარებდა რათა სტუმრებთან მშვიდად ყოფილიყო.
(ამას მერე მოუბრუნდები.)
ჯონათანი და გველების ბანდა.
ჯონათანმა საბოლოო ფაზის გეგმა ამცნო გველებს და მხოლოდ ჯეკსონი ჩანდა კმაყოფილი, ტაშიც კი შემოკრა და ორგანიზატორი შეაქო. ლისამ და თემინმა ძალდატანებით აყვა რომ არ ეფიქრათ უკმაყოფილება. ჯონათანი თავის სამყაროს მიიღებდა, ჯეკსონი კი თავის შურისძიებას. ხო მართლა ჯიმინის პარალელურად ესეც ეუფლებოდა ბნელ მაგიას ჯონათანის მეთვალყურეობით. ერთი სიტყვით კაი ბრძოლას გავაჭაჭანებ.
ჯონათანი.
მალე ყველაფერი ჩემი გახდება და მშვიდობას მოუტან, აღარ იქნება ტკივილი, სევდა, შური, სიბრაზე, ღალატი და მარტოობა. ყველა ერთ აზრზე და ერთ გრძნობებს გაიზიარებს. მაგრამ რაღაც მაინც არ ასვენებს, ეს მის გულში ძალიან ძალიან ღრმად ჩამარხული წვრილზე წვრილი ნემსია, რომელიც სერავს ყოველ მზავკრულობაზე, ათასწლეულებამ შეგუება ასწავლა მაგრამ ყოველ ჯერზე, უფრო და უფრო მწარედ უბრუნდება. ბოლო ინგრედიენტი ჯონგუკის დანაკარგისგან უსასრულობის მორევში ჩაძირული ცრემლი სჭირდება. აქამდე უნდა ქონოდა, მაგრამ ზედმეტად ძლიერია ეს სიყვარულის ძალა, უნდოდა უსისხლოდ მოეგვარებინა მაგრამ უკვე გვიანია. მოუწევს სისატიკეზე წავიდეს.
