Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{} "Tavan arasını kontrol ederken buldum." elindeki siyah defteri bana doğru uzatmıştı. Babamın imzası üzerinde parıldarken defterin kapağını açmak istemiştim. Defterin kapağı açılmazken şaşkınca elimdeki siyah deri defteri incelemiştim.
"Neden açılmıyor bu?". Yoongi olumsuzca bana bakıyordu.
"Bilmiyorum ama bir kahin olarak söylemem gerekirse bu defter bana iyi şeyler hissettirmedi. Bence zorlamaya-"
Yoongi'yi dinlerken elimden bıraktığım defteri almış ve nasıl olduğunu anlamasak da açmış olan Namjoon'a hepimiz dehşet içinde bakıyorduk.
Defteri açmadığını saniyeler içerisinde fark etmiştim. Kopartmıştı. Tanrım.. şu adam elini attığı bir şeyi de sağlam bıraksa şaşıracaktım.
Defter elinden düşerken kendiliğinden sayfaları karışmaya başlamıştı. İçerisinden siyan bir duman yükseldiğinde Namjoon'u kolundan tutup defterden uzaklaştırdım.
"Sıçtık cafer." Jimin mırıldandığında Jungkook şaşkınca ona bakmıştı.
"Cafer kim?"
"Buna mı takıldın amına koyayım şu an evin ortasında hortum çıkmış." Jimin sinirle geri bağırındığında hareket yetimizi kaybetmiş gibiydik. Bir ümit Yoongi'ye döndüğümde o da en az bizim kadar korkmuş ve şaşırmış bir durumdaydı.
Gerçi ondan medet umamazdık çünkü Lalisa sağ olsun bir gram bile gücü yoktu.
Defterden çıkan siyah duman genişlediğinde kendime gelmem gerektiğini fark ettim. Burdan çıkmazsak herkesin başına kötü şeyler gelebilirdi.
"Çıkalım burdan hemen hadi, çabuk." bağırdığımda herkes beni onaylayarak çıkışa yönelmişti. Kapının önüne geldiğimizde az önce salonun ortasında defterden fırlayan duman tam şu an karşımıza geçmiş ve önümüzü kapamıştı. Derinden bir ses işitsekte ne dediğini anlayamamıştık.
Yaşam taşını şu an çağırsam gelir miydi?
Nasıl kullanacağımı bilmediğim için bu riske girmemiştim. Aynı zamanda Lalisa'nın söylediğine göre yaşam taşı var olan gücünü arttırıyordu. Benim bir baz gücüm olmadığına göre hiç bir şey değişmeyecekti mantık olarak. Aynı zamanda taş tek seferlik olabilirdi ve şu an harcarsam tanrılar beni küle çevirebilirdi.
Hatırladığım şeyle hafifçe heyecanlandım. Eğer söylediği şey doğruysa şu an tam zamanıydı.
"Lalisa!"
Yüksek bir sesle ismini haykırdığımda kulak tırmalayıcı bir çığlık evin içine dolmuştu. Herkes kulaklarını kapatırken gelen giden olmaması modumu düşürmüştü. Anlaşılan tek başımızaydık. Buradan kurtuluşun yolunu bulmam gerekiyordu..
