Unicode version
🌺ကျွန်တော် ချစ်တဲ....မ🌺
အပိုင်း-၁၀
မြူလင်း။ အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီ။ လှလှကိုနည်းနည်းလေးမှမေးခဲ့ဘူး။ ဘယ်သူဆေးရြံပြိ့ပေစတာလဲ လို့။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမ နိုးတဝက်ဖြစ်နေချိန် အနားက သူနာပြုတချို့ရဲ့စကားကြောင့် ဘယ်သူပို့လဲ သိပြီးပြီ။
မပြောဘဲထားတာက ကျေးဇူးတင်စရာမလိုဘူး။ လှလှ သူမကိုအရိပ်အခြေကြည့်ပြီး။ မပြောပါနဲ့ဆိုတာကို အရမ်းပြောချင်နေသည်။
"လှလှ။ မုန့်သွားချပေးလိုက်အုံး။ကျွန်မ ဟင်းချက်လိုက်အုံးမယ်"
"မမလင်း နေလဲ မကောင်းသေဘဲ နားနေပါ။ ကျွန်မလုပ်လိုက်မယ်"
မြူလင်းက
"ဟင်းတော့ ချက်နိုင်ပါသေးတယ်။ဒီနေ့ နောက်ဆုံးပဲ မဟုတ်လား။ "
"ဟူတ်တယ်။ မမလင်း"
"ဒါဆို ငွေကိုအသင့်လုပ်ထားလိုက်။ ကျွန်မ ဒီနေ့ အပြင်ထွက်နိုင်မှာ မဟူတ်တော့ လှလှပဲ စီစဉ်လိုက်"
"ဟုတ်။ မမလင်း" လေတိုက်ခံလို့မရသေးတာကြောင့် သူမ နားရမည်။ မီးဖိုခန်းဆီ သူမ ရောက်လာသည်ယ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ပြီး ငရုပ်ပွ။ ခရမ်စချဉ်သီးာပဲပြားနဲ့။ စိုက်မှုိနည်းနည်း ထုတ်ယူလာသည်။
လှလှပြန်ဝင်လာမှ။
"ကင်းမွန်ဆေးလိုက်။ "
"ဟုတ်။ မမလင်း"
မြူလင်း တုန့်ယန်းဟင်းရည် အတွက် ပြင်ဆင်သည်။ လှလှက သူမကိုတချက်လှည့်ကြည့်ရင်း
"မမလင်း ကို ဘယ်သူဆေးရုံလိုက်ပို့လဲ မသိချင်ဘူးလား"
မြူလင်းကလှည့်ကြည့်ပြီးပြုံးလိုက်သည်။
"သိစရာလိုသေးလို့လား။ အခုပဲပြန်ရောက်နေပြီကို။ထားလိုက်တော့။ "
"ဟူတ်..ဟူတ်ကဲ့" လှလှသက်ပြင်းချလိုက်သည်။
လျှပ်စစ်ဒယ်ထဲ ရေထည့်ပြီး ဟင်းရည်အရင်ချက်သည်။
"ကင်းမွန်ရပြီ။ မမလင်း"
"အင်း။ အရွက်သင်လိုက်။ နေ့လည်အတွက်"
"ဟုတ်"။ သူမတို့ချက်ပြုတ်ပြီးစဉ် မနက်၁၁ နာရီထိုးလုပြီ။
YOU ARE READING
ကျွန်တော်ချစ်တဲ့မ
RomanceTom တစ်ယောက်ရဲ့ကလဲ့စားချေချင်တဲ့စိတ်ထက် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ပိုပြီးအလေးထားလာခဲ့တယ်။ ခက်တာက ကလဲ့စားချေခံရမယ့်သူရဲ့အမ ဖြစ်နေတာပဲ Creative of A Lin kway Ka. Own Creation.
