ROADTRIP 2 (Op weg naar jou) 18+ ✅

dag 2. Porto

"waarom lig je niet in bed?" vraagt Roan "ik kon niet slapen" zeg ik naar waarheid "hoe lang lig je hier al?" ik zucht "sinds Lex naar bed ging" verklaar ik. Roan trekt een wenkbrauw op maar zegt niks "ik ga broodjes halen ga je mee?" vraagt hij uiteindelijk "ja, geef me 5 minuten" zeg ik wanneer ik op sta van de bank en naar de badkamer loop

Het is al druk in de winkel en er staat een rij mensen voor de harde broodjes te wachten. Ik kijk van de rij naar Roan "zachte broodjes en eieren?" vraag ik "ja ik heb geen zin om in die rij te gaan staan" zegt hij. We lopen de rij voorbij naar de broodjes en eieren. We vullen een doos die we mee nemen naar de kassa en daad afrekenen. Ik betaal voor het eten met geld van de marechaussee maar probeer er niet te veel aan te denken

"Heb je geen hoofdpijn?" vraagt Roan met een grijns "jawel" zeg ik "dus geen autorijden voor jou vandaag" zegt hij met een glimlach "nee, maar ik ben niet van plan te rijden deze vakantie" zeg ik "waarom niet? Ik dacht dat je het leuk vond om te rijden" zegt hij. En hij heeft gelijk want dat vond ik ook, maar nu ben ik er doodsbang voor "dat was ook zo, maar nu niet meer" zeg ik

Ik weet dat hij meer wilt vragen, maar hij houdt zich stil en dat waardeer ik enorm "dank je wel Roan" zeg ik vlak voor we bij de caravan zijn "dat je me de tijd geeft. Ik weet dat jullie veel vragen hebben. En ik waardeer het enorm dat je me de tijd geeft" laat ik hem weten "het is al goed Dakota. Je kunt het vertellen zodra je er klaar voor bent"

Het ontbijt loopt een beetje stroef. Morris zit met zijn hoofd in een boek zijn broodje te eten. Lex kijkt steeds naar mij en grijnst een beetje "je had gelijk weet je" zegt hij ineens "waarmee?" vraag ik "dat je eerder wakker zou zijn" zegt hij "dat komt omdat hij niet naar bed is gegaan" snuift Morris. Ik verplaats mijn ogen naar Morris die net doet alsof hij het niet ziet

"hij lag op de bank" zegt hij "waarom slaap je op de bank?" vraagt Lex verbaast "omdat hij snurkt" zeg ik wijzend naar Morris. Morris verstrakt op zijn stoel en ik haalt eindelijk zijn ogen van zijn boek af om naar mij te kijken "zover ik me kan herinneren snurk jij harder dan mij" zegt hij "nu niet meer"

"oh" zegt hij "en hoe komt dat dan? Heb je daar één of ander trucje geleerd zodat je stil in de rimboe kunt slapen" zegt hij "zodat de vijand je niet hoort snurken." Ik schud mijn hoofd en leg mijn aandacht op mijn broodje "om te kunnen snurken moet je slapen" zeg ik een beetje geirriteerder dan de bedoeling was

Ik weet dat ook dit weer informatie is waar ze niks mee kunnen. Een klein stukje van een grote puzzel. Ik zit de wachten op commentaar van Morris maar wanneer ik hem nog eens aankijk zie ik dat hij me onderzoekend aan kijkt. Hij bijt op zijn lip en dat ziet er zo vreselijk sexy uit dat ik van de tafel op spring en de caravan uit ren. Ik moet hier weg voor ik dingen doe die hij niet wilt.

Ik kom alleen niet ver want ik word aan mijn arm vast gehouden en omgedraaid "wat is er met je gebeurt Dakota?" vraagt Morris me nu. Zijn ogen staan nieuwsgierigheid "ik wil er niet over praten oke. Je kunt vuur spuwen zoveel je wilt. Maak me belachelijk en verdrietig, maar laat me er alsjeblieft niet over praten" smeek ik hem. Morris knikt en neemt me mee terug naar de caravan waar hij me terug op mijn stoel zet en mijn bord voor mijn neus schuift

"Ik had gedacht dat we vandaag per tuktuk door het historische museum kunnen gaan. De rit duurt zo'n 2 uur dus dan kunnen we daarna ergens gaan lunchen en vanmiddag naar een wijnproeverij" zegt Dakota "klinkt goed" zegt Morris. Ik weet niet of ik er blij van word om in zo'n ding te zitten, maar ik wil het wel proberen.

We maken ons allemaal in orde en gaan daarna de deur uit. De jongens lopen naar de auto en ik merk dat ik er moeite mee heb om dichterbij te komen. Het lijkt alsof de auto me roept om in te stappen zodat hij me naar het hiernamaals kan brengen. Ik adem diep in en leg mijn hand op de deurklink wanneer ik een herinnering in mijn hoofd krijg

"Dakota kom van je luie reet af!" roept onze commandant voor de grap. Ik grijns en sta op van de stoel waar ik op zit "jij rijdt vandaag" zegt hij waarop ik knik en achter het stuur ga zitten. Julian komt naast me zitten en legt zijn hand op mijn been "ik word zo geil van jou in dit pak" zegt hij "als we straks terug zijn gaan we iedereen laten horen dat je me neukt."

Hij kijkt naar me en grijnst wanneer ik mijn pik in mijn broek goed leg "je kunt dat niet zomaar zeggen Julian. Nu zit ik straks de hele dag met een stijve" zeg ik terwijl ik zijn hand van mijn been haal. Julian brengt zijn hoofd dichterbij "ik zal op je wachten" fluistert hij naar me

Ik schud mijn hoofd om het weg te krijgen. De herinnering aan mijn vriend. "Dakota kom" zegt Lex. Hij staat naast me en doet de deur voor me open. Hij veegt met zijn duim over mijn wang en zegt niks. Ik weet dat ze nat zijn, maar ik kan er niets aan doen. Elke keer als ik aan de denk ga ik huilen. Volgens mijn psycholoog gaat dat wel over maar moet ik het proberen een plekje te geven en dat is veel moeilijker dan het lijkt