ROADTRIP 2 (Op weg naar jou) 18+ ✅

dag 8. Lagos

Ik ga met een glas water op een stoel zitten die in een hoek van de kamer staat. En scroll door de foto's op mijn telefoon. Het zijn foto's van de jongens. Foto's waarop we lachen, waarop we gek doen en waarop we naar elkaar kijken in plaats van naar de camera. De actie foto's vind ik het mooiste. Dat zijn de foto's waarop we niet wisten dat ze gemaakt werden.

Ik zie Stan ook op één van de foto's staan en besluit hem een bericht te sturen. Ik had beloofd dat gister al te doen, maar toen ben ik meteen naar bed gegaan dus doe ik het nu.

Ik: hey Stan, Dakota hier. Ik ben een dag te laat met appen

Ik bekijk zijn profiel foto en zie dat hij er samen met een meisje op staat. Ze lijken sprekend op elkaar dus ik denk dat het zijn zus is ofzo. Er komt een melding binnen van een bericht

Stan: je moest je schamen Dakota!

Ik lach om zijn reactie en stuur een bericht terug

Ik: beter laat dan nooit toch?

Stan: dat is zo ja! Kun je ook niet slapen?

Ik: ik werd wakker door een droom. Jij?

Stan: nachtmerrie

Ik: waar gaan ze over?

Stan: de aanslag. Meestal zie ik het nog eens gebeuren hoe jullie auto in de lucht vloog.

Ik: Ik hoor de knal

Stan: ik zie hem

Ik: ik dacht dat iedereen die erbij betrokken was dood zou zijn. Ik heb helemaal niet meer aan jullie gedacht

Stan: dat geeft niets.

Ik: jawel! Het was voor jullie ook een trauma om er als eerste bij te zijn en hulp te bieden/halen

Stan: waarom zei je dat ik je niet had moeten redden?

Ik: omdat ik dood had moeten gaan die dag net als de andere.

Stan: meen je dat nou?

Ik: ja.

Stan: je moet in therapie

Ik: dat krijg ik al sinds de aanval, maar ik heb niet echt het idee dat het helpt

Stan: wij kunnen er over praten

Ik: dat zou fijn zijn

Stan: wanneer ben je weer thuis?

Ik: over 5 dagen.

Stan: ik bel je over 5 dagen.

Ik: oke. Je mag me altijd appen als je niet kunt slapen oke!

Stan: oke, welterusten Dakota

Ik: welterusten Stan

Ik val uiteindelijk op de bank nog een beetje in slaap. Het duurt niet heel lang want Morris maakt me wakker omdat hij in de keuken rommelt. Ik sta op en loop er naartoe "sorry ik wilde je niet wakker maken" zegt hij zodra hij me ziet "het geeft niet" zeg ik "ik ga me douchen" Morris knikt en prutst wat verder in de keuken als ik me omdraai en weg loop.

De douche voelt heerlijk aan op mijn lichaam. Het voelt een beetje stijf aan omdat ik op de bank lag, maar het warme water helpt wel goed voor mijn spieren. Ik besluit vandaag eens wild te doen en een korte broek aan te trekken. Een zwarte die tot net boven mijn knieën valt. Daarboven doe ik een blouse aan met korte mouwen en laat de bovenste knoopjes open staan zodat je een stukje van mijn huid ziet

Mijn haar gaat nog zoals het hoort en na dat ik mijn tanden heb gepoetst en een luchtje heb gespoten stap op de kamer terug in. Morris zit aan tafel met een bord voor zijn neus. Hij heeft een broodje in zijn hand maar laat die vallen wanneer hij me ziet. Zijn ogen worden groot en zijn mond hangt open "je vangt vliegen" zeg ik. Hij doet zijn mond dicht en slikt een keer

Ik zie dat er nog een bord op tafel staat dus ga ik daar zitten en begin te eten "dit is lekker" zeg ik "dank je wel." Morris eet ook verder en zegt niks. Ik zie hem de hele tijd naar me gluren, maar ik besluit er niks van te zeggen en gewoon mijn eten op te eten. Ik weet niet waarom ik ineens dit zelfvertrouwen heb, maar ik ben van plan er van te genieten zo lang het duurt.

Morris is als eerst klaar met eten en tilt zijn hoofd naar me op "is er iets?" vraag ik "nee" zegt hij "waarom kijk je dan de hele tijd?" vraag ik "je ziet er echt heel erg goed uit vandaag Dakota" zegt hij uiteindelijk. Hij staat op om zijn bord op het aanrecht te zetten en gaat naar de badkamer "echt heel erg goed" mompelt hij. Ik glimlach om zijn reactie en eet verder terwijl hij staat te douchen

We gaan vandaag naar PONTA DA PIEDADE en wat ik ervan gehoord heb moet dit het mooiste plekje van Portugal zijn. Ik kan niet wachten om er heen te gaan. Mijn telefoon gaat over en zie dat het Lex is die belt

Ik: hey

Lex: hey ben je al wakker?

Ik: dat lijkt me wel aangezien ik op neem

Ik hoor hem grinniken aan de andere kant van de lijn.

Lex: domme vraag. Zijn jullie er klaar voor om te gaan?

Ik: Morris staat onder de douche, maar jullie kunnen wel hierheen komen als je wilt

Lex: oke dan komen we er aan

Lex hangt op en hoor meteen iemand op de deur kloppen. Ik doe open en zie ze daar staan "stonden jullie hier al?" vraag ik waarop ze allebei grijnzen en knikken "ja" zegt Roan "meneer hier heeft geen geduld he" zegt hij. Zijn ogen gaan over me heen en meteen krijgt hij een oprechte glimlach op zijn gezicht "goed van je" zegt hij. Lex geeft me een schouderklopje "geweldig"

Ik sluit de deur achter ze en ben blij dat ze er zo luchtig over doen en er geen drama van maken dat ik deze kleren aan heb. Het is voor mij een kleine overwinning om dit te doen en ik hoop van harte dat ik vandaag dit gevoel blijf houden. Zodra Morris klaar is met wat hij moest doen gaan we er vandoor. Op naar een mooie dag met hopelijk een mooie afloop.