ROADTRIP 2 (Op weg naar jou) 18+ ✅

Lagos

"Ik ben zo blij dat ik je heb ontmoet Dakota" zegt Mandy "je wilt niet weten hoe blij het me maakt dat je hier nu voor me zit en dat je me kunt vertellen over Lorenzo." Ik zie haar ogen vol staan en dus trek ik haar tegen me aan. We zitten op de bank in het appartement waar ze verblijft en zitten de hele nacht al te praten over Lorenzo en wat het verlies met haar en haar familie doet.

Ik vertel haar over onze tijd daar en wat voor streken hij uithaalde en zijn opmerkingen over Julian en mij. Dat hij vervolgens altijd zei dat hij Fabian wilde waardoor Mandy in de lach schiet "hij viel niet op jongens" zegt ze lachend "Fabian ook niet" zeg ik haar "het was een grap tussen hun 2 die steeds terug kwam" vertel ik

"Het word tijd dat we gaan slapen. Het is al half 5" zegt Mandy ineens "ga maar naar bed ik slaap wel op de bank als dat mag" zeg ik "je mag ook in bed hoor" zegt ze "nee het is goed zo" zeg ik. Ze staat op van de bank en loopt naar de slaapkamer. Ik hoor haar rommelen voor ze terug komt. Ze heeft zich omgekleed en brengt me een aantal dekens die ze me aangeeft.

Ik ga op mijn rug op de bank liggen en leg een arm achter mijn hoofd. Hoe groot is de kans dat dit gebeurd, maar ik ben zo blij dat ik haar heb ontmoet. We hebben gelachen en gehuild. We hebben elkaar getroost en elkaar gewoon vast gehouden. Het voelde geweldig om dit zo te kunnen doen. Ik hoor de deur open gaan en voetstappen mijn kant op komen

Zonder iets te zeggen tilt ze de deken op en gaat op haar zij naast me liggen. Ze legt haar hoofd op mijn borst en haar arm over mijn buik "ik wil niet alleen zijn" fluistert ze. Ik leg mijn armen om haar heen en trek haar steviger tegen me aan "het is oke" fluister ik. Ze drukt een klein kusje op mijn borst en fluistert nog zacht welterusten voor haar ademhaling rustig word en ze is in slaap valt

We worden wakker van haar telefoon die af gaat. Hij ligt naast de bank dus ik pak het ding en geef hem aan haar "het is Nicolas" zegt ze voor ze opneemt

Mandy: hallo

Nicolas: hey Mandy stoor ik?

Mandy: nee hoor. Dakota is hier. Je gelooft me nooit Nicolas

Nicolas: laat me raden. Hij is dé Dakota

Mandy: ja hoe weet je dat?

Nicolas: ik heb Morris hier zitten

Mandy: we komen naar jullie toe oke

Nicolas: oke

"Morris is bij hem" zegt ze "dat hoorde ik" zeg ik "laten we maar gaan" zeg ik, maar Mandy blijft liggen "nog heel even?" vraagt ze "je ligt zo lekker" ze kriebelt mijn huid met haar hand. Er stroomt een heerlijke warmte mijn lichaam in waardoor ik kippenvel krijg. Ik kijk naar haar en zie dat ze hetzelfde naar mij doet. "Ik wil je nu heel graag kussen, maar ik weet dat ik geen Morris ben" zegt ze

Ik trek haar omhoog en kus haar. Ik druk mijn lippen op die van haar en hou haar stevig vast voor ik haar los laat. Ik ben er nog niet aan toe om verder te gaan. Niet zolang mijn hoofd bij Morris is "je bent te goed voor me Mandy" zeg ik "maar ik ben zo blij dat je er bent" ze glimlacht naar me "ik wacht geduldig. Kom we gaan anders komen we nooit van de bank af"

Ze pakt mijn hand vast zodra we de deur uit stappen en kijkt naar me. Ik knijp zacht in haar hand zodat ze weet dat het oke is. Ik vind het prima als ze me vast wilt houden. Haar blonde haar zit in de war en haar donkere ogen stralen van geluk als ze naar me opkijkt en glimlacht "wat is er?" vraagt ze "niks, ik was je aan het bewonderen" zeg ik met een knipoog. Ze kleurt een beetje en trekt me mee naar het juiste appartement

De deur word snel open gedaan nadat ze geklopt heeft. Nicolas doet open en glimlacht even naar Mandy voor hij naar mij kijkt. Ik weet dat ik nu in in het dag licht sta en dat hij alles nu veel beter kan zien. Hij staart naar me en ik word er een beetje ongemakkelijk van dus schraap ik mijn keel wat hem uit zijn trans lijkt te halen"sorry, ik wilde niet staren het is alleen dat nu ik weet dat jij het bent er voor mij veel op z'n plek valt" verklaart hij snel "het is al goed"

Ik volg Morris naar de bank "hoe gaat het?" vraagt hij "goed" zeg ik "ben je met hem naar bed geweest?" vraag ik waarop hij knikt "jullie niet?" vraagt hij verbaast "nee ik wilde haar niet gebruiken zolang mijn hoofd bij jou is" zeg ik. "Ik had echt verwacht dat ik een kans zou hebben, maar je bent wel heel snel over me heen" zeg ik. Ik voel dat mijn ogen nat zijn en ik kan niet anders dan ontzettend teleurgesteld zijn in Morris.

Mandy pakt mijn hand vast en fluistert dat het wel goed komt. Ik neem geen moeite te verbergen wat dit met me doet. Dat het me verdrietig maakt. Ik voel me verraden door hem en ik weet dat hij weet dat ik me zo voel. Misschien is hij dan toch minder perfect dan ik dacht. Morris bekijkt me met een blik die zegt dat we dit later wel bespreken

"We dachten dat we de rest van de reis samen kunnen doen" zegt hij ineens "ze hebben dezelfde reis als wij" Mandy knikt vrolijk "wat een goed idee" zegt ze "zullen we de andere bellen en ergens afspreken voor het ontbijt?" vraagt ze waarop Nicolas knikt. "ik wil me nog wel even douchen" zegt Nicolas.

Mandy staat op en neemt me mee de deur uit. Morris blijft achter en ik weet niet wat ik daar van vind. Geluidloos stromen de tranen over mijn wangen als ik denk aan hem met iemand anders. Mandy maakt de deur van haar appartement open en neemt me mee naar de bank waar ze me op duwt. Ze kruipt op mijn schoot en slaat haar armen rond mijn nek "rustig maar Dakota" fluistert ze "het komt wel goed oke"