-Ama en zoru da ne biliyor musun sevgilim?
+"..."
-Senin kokunu unutmaya başladığım gün koşa koşa gidip kokundan satın almıştım ama eve gidip sıktığımda, senin kokunla birebir olmadığını anladığımda dünyam başıma yıkıldı.
-Sonra yeni bir şey öğrendi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
༄
Sevgili günlük;
Eski sayfaları okuyorum da... O zamana göre daha iyiyim şu an. Şaşırtıcı... Bunun nedenini az çok sen de tahmin edebiliyorsundur günlük, o çocuk sayesinde. Babam ise nedenini bilmediğim bir şekilde beni artık takmıyor, dövmüyordu. Yani, eskiden o eve geldiğinde saklanırken; şimdi dışarı çıkmak için salonda beni yakaladığında beni umursamamış ve odasına gitmişti. Şaşırtıcı...
Ama bir yandan bu hali sayesinde daha da özgür hissediyorum kendimi, artık daha çok gülüyor ve daha çok dışarı çıkıyordum. Sevdiğim çocuk mu? Ah o hala aklıma gelince buruk bir şekilde gülümsüyorum. Eskisi kadar sevmiyorum ama, bilirsin ilk aşkım ve unutması zor. Tek arkadaşım ise bu konu hakkında bana çok yardımcı olmuştu, hala daha olmaya da devam ediyor.
O'na nedenini her sorduğumda aldığım cevaplar aynı oluyor; gülümseme ve omuz silkme. Artık çokta sorgulamıyordum, çünkü mutluyum. Bir kaç gün önce, o'na çok teşekkür ettiğim için beni azarladığında, nedense üzülmüştüm ve özür dilemiştim. O ise ilkte şaşırmış, sonra da benim şaşıracağım bir şey yapmıştı. Sarılmıştı. Şimdi diyeceksin günlük, abartma buna neden şaşırasın? Birincisi ben daha önce bu kadar yakın bir temasta bulunmamıştım annem hariç kimseyle. İkincisi ve şaşırmamın en temel nedeni ise kalbimin gereksiz yere hızlanmasıydı.
Bana sarılıp, kızdığı için özür dilemiş ama benim de o'na bu kadar teşekkür etmememi, tüm bunları teşekkür için değil kendi isteği için yaptığını söylemişti. O'na tek cevabım, sonuna kadar açılmış göz ve ağzım olmuştu. Tabi ki de bu halim onu güldürmüştü ve evime bırakasıya kadar alay konusu olmuştum. Bir yere kadar sinirimi bozsada, sonrasından bana da komik geldiği için şakalarına gülmeye başlamıştım.
Evime geldiğimizde, tam gidecekken kendimin bile hala yaptığıma şaşırdığım bir şey yaparak; arkadan beline sarılıp her şey için teşekkür etmiştim. Sonrasında ise yaptığımı idrak ederek eve koşa koşa girmiştim. Cidden o filmlerde ki saf kızlara laf ederdim ama şimdi düşününce yaptığım şey onlardan farksızdı...
Bu arada günlük aklıma gelmişken, babam kaç gündür eve uğramıyor. Her ne kadar sevmesem de merak ediyorum istemsizce. Umarım yine borca falan girmez, sonra ben eşşek gibi çalışıp ödemek durumunda kalıyordum. Ah neyse artık diyecek bir şeyim kalmadı günlük... Elim de ağrıdı en iyisi yavaştan gideyim ben.
