Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaseti geri sarıyorum ama tek yaptığı duraklamak.
•
Beş gün.
Kendimi şehrin kuzeyinde kalan ve kızgınlık geçiren kurtlar için özel yapılmış evlerin olduğu siteye kapatalı geçen gün sayısıydı, aklım Jeongguk'u ve ona verdiğim tepkiyi sürekli başa sararak oynatırken kendime karşı duyduğum öfke büyüyordu.
Kurdum, onu bir odaya kilitleyerek çıkmasına izin vermediğim tüm anların acısını en sevdiğim insana zarar vererek çıkarmış ve insan olan benliğimi ezip geçmişti, benim onu ezip geçmeye çabaladığım zamanki gibi...
Kapıyı aralayarak eve adım attığımda sessizlik karşıladı beni, Jeongguk'un evime sinen kokusu da beni terk edip gitmişti. Odama girerek günlerdir üzerimde olan kıyafetleri çıkardım, sıcak bir duşun ardından bir kazak ve kot pantolon giyerek saçlarımı kuruttum.
Onu görmem gerekiyordu.
Kollarımın arasına almam, kurdum adına özür dilemem ve iyi hissettiğinden emin olmam gerekiyordu ama zihnimin gerisinde bir yerlerde, özümün varlığından dolayı özür dilemek istemeyen bir yan vardı.
Kurtların aşık olmak yerine eşlenmelerinin bir sebebi de belki buydu, aşk o kadar insani bir duyguydu ki, kurdunu ele geçirerek evcilleştirmene bile sebep olabiliyordu. Kurtlar eşlerini seçerek tüm insanı duygularını kendilerine kitlerken kontrolü elde tutmak istiyorlardı.
Arabaya binerek şehirden çıkmadan önce annemi arayarak Yoonha'nın nasıl olduğunu sordum, onunla iyi olduğunu öğrenerek rahatladığımda Jeongguk'un o gün bir saat içinde gelerek Minseok'u aldığını ve ayrıldığını öğrenmek beni üzdü.
Şehirden uzaklaşırken azalan binalar, kendini belli eden ormanlar ve dağlar ile içim biraz rahatlarken radyodan keman sesi geliyordu.
Birkaç ay önce bu yolları sıkıntı içinde, orada ne işim olduğunu sorgulayarak geçen Taehyung ile şimdiki ben arasında kocaman bir uçurum oluşmuştu ve giderek büyüyerek bizi ayrı düşürüyordu.
O Taehyung kendi değerinin farkındaydı, ön plamda olan kendisiydi ve Delta kimliğinin hakkını vererek insanlar üzerindeki etkisini kullanma konusunda ustaydı. Beni bu hale getiren neydi? Aşk mı? Oluşmakta olduğum kişiden şikayetçi değildim fakat kendi benliğimi bastırmak için verdiğim savaştan hoşlanmıyordum.
Saatler süren yolculuk düşünmekten beni yorgun düşürmüş halde kasabanın adının yazılı olduğu levhayı geride bıraktım. Gergin feromonlar olmadan kasaba oldukça sakin bir izlenim veriyordu, bilindik sokakları aşarak Jimin'e ait dağ evinde durdum ve arabayı park ettim.
