Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7} Sen beni yakınında tutuyorken güvende hissediyorum. Sevme şeklin, korkuyu fethetmek gibi... Biliyorsun ki burada kalpler kırılmaz.
ed sheeran, hearts don't break around here
•
Ariyeong.
İki kasaba arasında kalan bu boşluğa verilen isim pek hoşuma gitmemişti, güneş tam tepedeydi ve gözlerinizi kısarak bakmak zorunda kalmak, insanı çileden çıkarıyordu.
Yanımda Jung Hoseok ve Bayan Min Younha vardı, onlar kasaba konseyindeki en sakin insanlardı gözlemlediğim kadarıyla. "Bu sıcağın altında daha ne kadar bekleyeceğiz." diye mırıldandım, arkamdaki jipe yaslanmadan önce ince hırkamı çıkararak açık ön camdan içeri attım.
Karşımıza gelecek kasaba ya da kasaba lideri hakkında hiçbir fikrim yoktu, tek bildiğim bu kasabanın liderinin eşini öldürdüğündü. Savaş sırasında yapılacak en akıllıca hamle olduğunu düşünmek yanlış değildi, kurtlardaki sürü psikolojisi ve alfaya olan bağlılık özeldi. İkisi arasındaki bağı kırdığınız anda savaşın galibi olmak çok kolaydı ve onlar da, bunu yapmışlar, zayıf halkayı öldürerek en güçlü kişiyi saf dışı bırakmışlardı.
Arazi aracı tarzındaki jip bize doğru gelirken geçtiği yerlerden toz kalkıyor, bir filmin içindeymiş izlenemini veriyordu ve bundan hoşlanmamıştım. Araç bizden on metre uzakta durdu, ön koltukta oturan iki kişi anında indi ve biri, arka kapıyı açarak liderin inmesine yardım etti. Harika, gösterişi seven bir aptal ile karşı karşıya kalmıştım.
"Kim Taehyung."
Karşımda saygı ile lider alfanın ardından diğer alfalar da eğildiğinde kaşlarım çatıldı, "Han Jisung." dedim sesimin sevimsiz tonda çıkması için çaba harcamadan. Kahverengi gözlerini bana dikmiş halde bakan kişiye ilerlemek için yaslandığım arabadan uzaklaştım, ellerimi kot pantolonumun cebine koyarak ona yaklaştım. "Benimle konuşmak istemişsin." dedim, ayakuçlarımız birbirine değdi, gözlerini bana çıkardı. "Evet, efendim. Savaş sonrasında halkımın yaşadıkları hakkında konuşmak istiyorum." Arkada kıpırdanmalar oldu ama hareket etmediler, "Beni ilgilendirmiyor, Han Jisung." dedim, elimi kaldırarak omzuna dokunduğumda arkasında kalan iki kişi bana doğru ilerlerken gözlerimi onlara diktim.
Lider alfalarını korumak istemelerinin içgüdülerinin bir parçası olduğunu biliyordum ama onların benim kim olduğumu anlamaları gerekiyordu, Ben Kim Taehyung'tum ve dün üzerinde bulunan beş Delta'dan biriydim, onları öldürmeme istemiyorlarsa, benden uzak durmaları gerekirdi. "Sizin buraya savaş mağdurlarına yardım için gönderildiğinizi sanıyordum." Han Jisung'un kibir dolu sesi sinirlerimi bozarken parmaklarım omzundan boğazına doğru kaymaya başladı.
