Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 • Merak ediyorum, diğer herkese gitmesini söyledikten sonra, son bir kadeh dolduracak mısın benim için?
arctic monkeys, one for the road
∆
Kapı çalınana kadar herkes önündeki evraklara dönmüş halde çalışıyordu konsey için kullanılan evin geniş salonunda, okulların tamamen açılması ve insanların tedariklerinin sağlanması konusunda gerekenler yapılmış, son kontroller elimizden geçiyordu.
Beyaz kapı aralanarak bir beden yavaş bir şekilde belirdi aralıkta, Jeon Jeongguk, içeri adım atarken oldukça tedirgin görünüyordu.
Jimin, Hoseok ve Seokjin üçlüsü aynı anda kalkarak ona sarılırken büyüklerin yüzünde beliren mutluluk belirtilerine ben katılamıyordum, Jeon Jeongguk, yaşadığını tüm dünyaya ilan ederek katılmıştı konseye ve bu, benim gitme vaktimin geldiğinin en büyük habercisiydi.
"Delta Kim."
Jeongguk'un tatlı sesi bana ulaştığında gözlerimi kaldırdım ve ona baktım; üzerine giydiği beyaz tişörtü siyah dizleri yırtık kotunun içine sokmanın ardından deri görünümlü siyah bir gömleği onun üzerine geçirmiş halde, Minseok'un kesmemesi için söz verdirdiği siyah saçlarını arkaya doğru kısa bir atkuyruğu yapmıştı.
Yerimden kalkarak oturması için sandalyemi vermemek için zor dururken "Bay Jeon, aramıza hoş geldiniz." dedim gülümsemeye çabalayarak fakat samimiyetsiz durduğuma emindim, zira Bayan Min'in bakışları şüphe içinde beni süzüyordu.
Seokjin tam karşımda kalan sandalyesini Jeongguk'a vererek kendine yeni bir tane alırken gözlerindeki parlak bakışlar ile beni süzen alfaya bir bakış atmanın ardından önümdeki evraklara döndüm, biraz daha gözlerinin içine bakmaya devam edersem yıldızların arasında aklımı yitirecektim.
"O zaman haftaya okul eğitime başlayabiliyor."
Jeongguk'un heyecanını atlatan Jimin yeniden konumuza dönerken başımı salladım, "Bunun için bir kutlama yapmalıyız, hem halk da biraz olsun moral bulabilir." diye önerdi Bay Jung, "Elbette, hem Lider Alfa'nın aramıza dönmesini de kutlamış oluruz." Onlar kendi planlarına dönerken evrakların imzalarını halletmeye çabalıyordum, yapmam gereken çok fazla iş kalmamış olması rahatlamamı sağlasa da içimi huzursuz eden bir şeyler vardı.
Biri bana seslendiğinde başımı kaldırarak kimin seslendiğini anlamaya çabaladım ama hepsi gözlerini dikmiş bana bakarken bu zordu. "Yapılacak kutlama için sizin de fikrinizi almak istiyoruz." dedi Bayan Min, hala bakışları şüpheliydi ve rahatsız olmama sebep oluyordu.
