Aşk Asi Bir Kuştur | Liskook

22~ Radikal Alınan Kararlar

Dikkat! Size bir soru bölümü hazırlamak istiyoruz buraya istediğiniz karaktere sormak istediğiniz soruyu yazın, sınır yok istediğiniz kadar yazabilirsiniz. Sorular 24. bölüm de yanıtlanacaktır.

- Lalisa -

Gözlerimi araladığımda, kadrajıma giren çizimlerle afalladım, bunları ne zaman çizmiştim?

Daha doğrusu bunları çizmiş miydim?

Paniğe kapılarak, hızla yataktan doğrulurken, aklım yeni yerine oturmaya başlamıştı. Jeonların evindeydim, burası da muhtemelen Jungkook'un odasıydı.

Etrafı kaplayan çizimleri, benim duvarlarımda asılı olanlardan çok daha fazlaydı. Dolabının üzerinde bile bir çok resimli kağıt mevcuttu; uyanır uyanmaz etraftaki şekiller ve kalabalık desenlerle karşılaşmak, benim başımı döndürüyordu fakat her ne kadar göz yorucu görünse de muhtemelen o buna çoktan alışmış olmalıydı.

Bunca fırça ve kalem darbesinin sahibi sadece Jungkook'tu ve dün gece hemen yanımdaydı, baş ucumda oturdu. Sessizce bekledi ve bi' ara çenesini yatağa, yüzümün sadece birkaç santim ötesine yasladığını hissettim. Saçlarımı okşamıştı. Belki birkaç saat önceydi ama sadece birkaç saniye öncesiymiş gibi hatırlıyordum, sanki parmakları hâlâ yanağıma değiyordu.

Rüya olmadığına eminim, çünkü kokusunu bu kadar net hissetmek, ancak bu kadar heyecanlandırabilirdi. Dibimdeki varlığını farketmem bile, içimde korkunç bir telaşa neden olmuştu.

Ve ben, bunlar olurken ifademi bozmadan uyuyor numarasını profesyonelce yapmayı başarmıştım ya da sadece şanstı. Neyseki çok fazla beklemeden yanımdan kalkıp gitmişti fakat hâlâ 'iyi geceler sarışın' cümlesi beynimde dolanıyordu ve muhtemelen bir süre daha kalacaktı.

Ve yoğun bir şekilde onun gibi kokan odası da hâlime tuz biber oluyordu. Hassas bir buruna sahip değilim ama en azından, herkesin gerçekten de kendine göre bir kokusu olduğunu söyleyebilirim.

Hah, O da benim odamda kalırken kokumu almış mıydı acaba?

Bir süre sonra, Jungkook'un benim odamda kalmasına karşı verdiği tepkileri hayal etmeye çalıştığımı fark ettiğimde, bedenim utanç duygusuyla kaplanıverdi.

Benimkine oranla çok küçük olan odasını işgal etmiştim ve yatağında yatmıştım bunun üzerine ne olduğunu bilmediğim anlık bir hisle yorganı kafama kadar çektim. Hayır hayır, sadece birazcık utanmıştım. Belki, biraz.

Saf olduğum için mi bu kadar hızlı etkileniyordum? Bilmiyorum fakat daha öncesinde düştüğüm hataya, ikinci defa kanmayacaktım.

O da benim odamı ve yatağımı almıştı. Utanmama falan gerek yoktu. Gerçi... Utanma nedenimin bu olduğunu sanmıyorum.

Neden sürekli aklımdaki aynı yere dönüp duruyordum ki?

Ben iki gün önce intihar etmeye çalışmıştım. O, olmasaydı muhtemelen evimde çoktan can vermiş, birinin gelip beni bulmasını bekliyor olurdum. Jungkook'un karşısına çıkmaya utanıyordum lakin korkunun hiçbir şeye faydası yoktu. Bu nedenle yorganı üzerimden itip yataktan kalkmıştım.