BJYX

24 /)/)

Zawgyi

Xiao Zhan ဟာ အျကာျကီး အားရေအာင္ ငိုျပီးတဲ႕ေနာက္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

နွစ္အျကာျကီး မလွုပ္မယွက္ ေမ့ေမ်ာခဲ႕ရတဲ႕သူ႕အဖို႕ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ထင္သလို လွုပ္ရွားလို႕ မရပါဘူး။ ေျခေထာက္ေတြက အားမရွိေတာ့သလို ခ်ိနဲ႕ေနခဲ႕တာ။ လွုပ္ရွားရတာ အရာရာ ေနွးေကြးေနေတာ့တယ္။

ေခါင္းဦးေပၚကို Xiao Zhan ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွဲသိပ္လိုက္ရတယ္။ အျကာျကီး ငိုထားလို႕ ေပပြေနတဲ႕နွပ္ေတြကို အိပ္ကပ္ထဲေဆာင္ထားမိတဲ႕ wet tissue နဲ႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖယ္ရွားေပးဖို႕လုပ္ရတယ္။

မ်က္နွာေပၚေရြ႕လ်ားေနတဲ႕ သူရဲ႕လက္ဟာ ညွင္ညွင္သာသာနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႕သူ နိုးမသြားရေလေအာင္ အတတ္နိုင္ဆံုး ထိန္းကာ သန္႕ရွင္းေပးျဖစ္ပါတယ္။

ငိုထားလို႕ ေဖာင္းေနတဲ႕ မ်က္ခြံျကည္ျကည္ေလးေတြ ပါးမို႕မို႕ရဲရဲေလးေတြနဲ႕ မ်က္ေတာင္ေလးေတြက မ်က္ရည္နဲ႕လံုးျပီး ပူးကပ္ေနရွာတယ္။ ေခါင္းေခ်ြးေတြနဲ႕ ထြက္ေနျပီ။ တကယ္ကို သနားစရာ ေျကာင္ေပါက္ကေလးလို ျဖစ္ေနတယ္။

မ်က္ရည္ေတြက မေျခာက္တေျခာက္ ျဖစ္ေနတာေျကာင့္ ေစးကပ္ကပ္ပါးေပၚ ဖြဖြေလး နမ္းရွိုက္မိတယ္။ သူလည္း အရမ္းလြမ္းေနခဲ႕ရတာပါ။

ေခါင္းေခ်ြးေတြနဲ႕ ပဝါနဲ႕ေသခ်ာ သုတ္ေပးျပီးေနာက္ သူပါလွဲအိပ္လိုက္မိတယ္။ ေဘးေစာင္းျမင္ေနရတဲ႕ မ်က္နွာလွလွေလးကို ျကည့္ျပီး ပါးျပင္ကို တဖြဖြနမ္းရွိုက္မိတယ္။

'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေစာင့္ေနေပးခဲ႕လို႕'

################

Xiao Zhan ေဆးရံု တက္ရတဲ႕ရက္ေတြက ျပီးဆံုးေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီရက္ေတြက လူနာေလးက ေဆးကုသခံယူေနသလို Wang Yibo ကလည္း သူ႔ေျခေထာက္ေတြ ပံုမွန္သြားလာလို႕ ရေအာင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလ့က်င့္ေနခဲ႕ရတယ္။

ေန႕လည္ဘက္ဆို ေဆးရံုခန္းထဲ နွစ္ေယာက္အတူ ရွိျပီး ညေနဆိုရင္ ေဆးရံုဝန္းထဲက လူနာေတြအတြက္ လုပ္ေပးထားတဲ႕ ပန္းျခံဝန္းထဲမွာရွိေနတတ္တယ္။ Wang Yibo က walking frame နဲ႕ လမ္းေလ်ွာက္တာကို အရိပ္ရတဲ႕ ပန္းျခံကေဘာင္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ျကည့္ ျဖစ္တယ္။ ပန္းျခံကအရမ္းမက်ယ္တာေျကာင့္ အျမဲတမ္း တစ္ပါတ္ျပည့္ေအာင္ Wang Yibo က အားယူေလ်ွာက္ရတယ္။ တစ္ပါတ္ျပည့္လို႕ Xiao Zhan ဆီျပန္ေရာက္လာရင္ နဖူးေတြ ေက်ာေတြမွာ ေခ်ြးေတြရႊဲနစ္ေနပါေရာ။