Benimle Konuşur Musun? | Texting ✓

y i r m i s e k i z

Medya: Halsey - Ghost

LÜTFEN BU BÖLÜME ÇOKÇA YORUM YAPIN🥺🥺💞

İyi okumalar🍁❣

ººº

Hayatımıza belirli zamanlarında, belirli kişiler girer. Bunların kimisi gelip geçicidir, kimisi de hayatının sonun dek kalıcı. Tabi çoğu zaman bizim için kim kalıcı kim geçici anlayamayız, ta ki hayatımızdan çıkana kadar. Eğer anlarsak da bu bizim için verilmiş büyük bir şanstır. Bunu iyi değerlendirip, ona göre davranmalıyızdır. 

Ben şanslı kesimdendim, yani umarım öyleyimdir. Eğer yanlış hissetmiyorsam, ki altıncı hissi kuvvetli olan birisiyimdir, Anonim, hayatımın sonuna kadar benimle olacaktı ama kim olarak olacağını pek kestiremiyordum. Kim bilir belki sevgilim, belki kocam belki de en yakın arkadaşım. Bana değer verdiğini görebiliyordum. Şu kısacık 4 aylık zaman diliminde ben de ona çok fazla değer vermeye başlamıştım. Henüz ondan hoşlanmıyordum ama fazlasıyla değer veriyordum.

Ve şimdi ona da verdiğim değeri göstermeye gidiyordum. Bir ara konuşma sırasında her canı sıkıldığında, üzgün olduğunda, sinirlendiğinde deniz kenarına gittiğini söylemişti. Şimdi de orada olduğunu umuyor ve oraya gidiyordum. Babama olayları üstü kapalı anlatmış beni deniz kenarına getirmesini rica etmiştim. İlk başlarda saatin geç olduğunu, hiçbir yere gidemeyeceğimi savunsa da sonradan kabullenmişti.

"Geldik."

Dikiz aynasından bana bakan babama baktım kısa bir süre, ardından elim kabının koluna gitti, kapıyı açamadan da kapılar babam tarafından kilitlendi. Gözlerimi dikiz aynasına çevirip ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalıştım. "Dikkatli ol. Ben şuradaki kafedeyim konuşmanız biter bitmez yanıma geliyorsun." Gözlerini gösterdiği kafeden çekip bana çevirdi. "Hatta mesaj at, ben seni gelip alayım." Fazla paranoyaktı. Günümüz şartlarından başıma bir şeyler gelir diye korkuyordu. Korkmakta haklıydı da ama o bunu bilmese de olur. Ona gözlerimi devirip, kaşlarımla kilit düğmesini gösterdim. Benim bu halime sabır diler gibi başını yukarıya kaldırdı. Birkaç saniyeye de bir şeyler mırıldanıp, kilidi açmıştı. 

Kendimi arabadan atıp, hızlı hızlı sahile doğru yürümeye başladım.

Babam da, arabayı kafenin önüne doğru sürmüştü zaten. Anonim'in karşısına çıkacağım için heyecanlıydım. Ayrıca ne tepki vereceğini de çok merak ediyordum. Annem evden ilk gittiğinde; anonim kimliğini umursamadan, benim yanıma gelecekti. Şimdi ben onun anonim kimliğini umursamadan, onun yanına gidiyordum. Aynı şeydi bence. O yüzden bana kızmaya hakkı yoktu.

Kızmasındı yani.

Sahilin sonlarına doğru banka oturmuş, denizi izleyen beden fazlasıyla tanıdık gelmişti. Yüzünü görmek adına oraya doğru yürümeye başladım. Beni fark edince ne yapacaktım? Nasıl seslenecektim? Peki ya ne konuşacaktık? Buraya gelirken bunların hiçbirini düşünmemiştim.

İlkel bir içgüdüyle çıkmıştım evden. 

Sonunda yanına gelebildiğimde o olduğunu gördüm. Yan profilden bile kızarmış olduğu belli olan gözleri ve burnuyla oldukça şirin gözüküyordu. Beni fark etmesi adına iki kere öksürdüm. İrkilerek bakışları bana döndü. Büyüyen gözleri, beni gördüğü için hafif aralanan ağzı, kızarmış gözleri ve burnuyla olması gerektiğinden fazla tatlı duruyordu.

"Oturabilir miyim?"

Sadece sormak için sormuştum. Hoş onun  da izin vermeyeceğini düşünmüyordum. Kafasını sallayıp koyu kahve gözlerini denize çevirdi. Yanına oturup yan profilinden bir süre daha izledim. İtiraf etmeliyim ki çok...çok fazla yakışıklıydı. Gri eşofmanı, beyaz tshirt'ü ve üstüne giydiği siyah kapüşonlu ceketiyle oldukça hoştu. Ben onu süzerken onun da bakışları bana dönmüştü.