Yukarıdaki gel demeden gitmeye hiç niyetim yok. Belki de yine lanet olası 6.hissim. Ama inanın hiç yok gidesim. Çok var görmek istediklerim ama nasılsa fiziksel olarak değiller yanımda. Hemen hemen her gece, sessizlik çöktüğünde konuşuyorum onlarla. Sadece dinliyorlar. Bazen ağlaşıyoruz bazen gülüşüyor. Eskiden diye başlıyor nolacak falanca dizinin son bölümüyle mola veriyoruz. Sonra GERÇEK sandığımız dünyaya balıklama atladığımızı sanıp çivileme çakılıyoruz.
Her gece aynı senaryoya, bazen yeni bazen eski karakterler ekleniyor. E sohbetler uzuyor, derinleşiyor bazen mola bile veremiyoruz. Einstain bile geliyor bazen. “Ulan diyor bu nasıl bir denklem” Diyorum ki sonsuz bile yok sadece matematikte bir terim. Sevdiğim sesleniyor “Ben seni yerim” Kimi teşhislerim “şizofren” liğimden yana kimileri “alev alev bir yangın yeri”
ulan
“diyor öbürü”
atıp tutamıyorken
“Düşüyorsun, teşhisi koymana rağmen
Hayat da yalan, yaşadıkların da, yaşadığım sandıkların da, şizofrenlik bile bir terim adını koyma, “nokta” yok bu oyunda. DEVAM, yalansa da…
15/06/07 @N™U®@T
Söyleyeceklerim vardı oysa; yazamadım kelimeler bile yalandılar…
