Nasıl eğlenirdik di mi? Hep anlattım SENi bir fıkra gibi. “Ya, uyduruyordur” Bu kadar da olur mu bile demişlerdir. Gene de anlattım SENi. Her tanıyana, Her tanımayana, her uyduruyordur diyene. SEN, yazdığım bir karakter olsan bile; BEN, yaşadım SENi en ufak bir virgülüne…
Yazdıklarımda EDEBİYATçımdın, yaşadıklarımda SOSYOLOĞum, sorunlarımda PSİKOLOĞum, haykırmak istediğimde DOSTum, gülmek istediğimde ARKADAŞım, yaraladığımda SEVGİLİM,önemli olan yüklemlerindi kimseye diyemedim.27/06/2010 ve ansızın GİTTİN. İlk kez göz yaşlarımı görendin, ilk aciz kaldığımdın, ilk çiçek aldığımdın,ilk bağırdım KADINdın, ilk kez SONum oldun ve istemeden… Şimdi GELsen. Şimdi, dün yarın ve bugün yok ki.
Anlatamadım; yaşarken de, YOKluğuna kanaat getirmeye çabalarken de. Anlayamazlar da BEN anlayamamışken anlamsızlıklar içine düşerken, yine de haykırışlarım sadece SENa , sakın boynunu büküp üzülme halime ha. Ayağa kalkacağım nasılsa. Çünkü mecbur değil MECNUNum çünkü BEN, oğlunum…
10/07/07 @NTMU®@T
