ប៉ាៗអូន!ជាលោកប៉ាស្ករ

ផ្តើមរឿង

ផ្តើមសាច់រឿង: ចាស៎ លោកចៅហ្វាយស្ករ!!!

នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យស្ថិតនៅទីក្រុងសេអ៊ូល
នាយកំលោះដើររ៉េរ៉នៅមុខបន្ទប់ភ័យស្លន់ស្លោព្រោះតែពេលនេះបងប្រុសនិងបងថ្លៃស្រីរបស់គេកំពុងនៅក្នុងបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទាន់។
«ក្រាក!!!»
យ៉ុនហ្គី ដើរទៅរកដុកទ័រដែលជួយសង្រ្គោះសាច់ញាតិគេយ៉ាងទាន់ហន់ក្នុងគោលបំណងចង់ដឹងពីស្ថានភាពអ្នកនៅខាងក្នុងនោះ។
«លោកដុកទ័របងប្រុសនឹងបងថ្លៃខ្ញុំយ៉ាងម៉េចហើយ?» ដុកទ័រដោះម៉ាស់ចេញព្រមទាំងធ្វើមុខស្ងួតវាអាចបញ្ជាក់ន័យដល់គេបានហើយគ្រាន់តែបញ្ចេញប៉ុណ្ណឹងមកនោះ។
«ចូលរួមសោកស្តាយផងសាច់ញាតិរបស់លោកផុតដង្ហើមហើយ» យ៉ុនហ្គីសឹងតែដួលទន់ជង្គង់លើការ៉ូទៅហើយ មិននឹកស្មានថាត្រូវមកចួបរឿងបែបនេះសោះបាត់បង់បងប្រុសនិងបងថ្លៃក្នុងពេលតែមួយ ។
«លោកយ៉ុន» យ៉ុនហ្គីងាកទៅតាមសំឡេងហៅ ស្រ្តីរាងចំណាស់បីក្មេងដែលមានអាយុទើបបាន១ឆ្នាំនៅក្នុងដៃ គេក៏ទទួលយកក្មេងមកបីគេកំពុងតែដេកលក់មិនដឹងរឿងអ្វីឡើងតែប៉ាម៉ាក់គេបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតហើយ។
«ពេលនេះប៉ាម៉ាក់គេស្លាប់ហើយ យ៉ុនប៊ីសល់តែលោកប៉ុណ្ណោះ» ស្រ្តីចំណាស់ដែលជាមេផ្ទះរបស់គេពោលដោយការអាណិតក្មេងតូចល្អិតជាពន់ពេកដែលត្រូវបាត់បង់ម៉ាក់ប៉ាទាំងខ្លួនទើបតែអាយុ១ឆ្នាំ។
«ខ្ញុំនឹងមើលថែក្មួយខ្ញុំជំនួសប៉ាម៉ាក់គេ ពីពេលនេះទៅឯងជាកូនរបស់ប៉ាហើយ ប៉ាមិនឱ្យកូនឯកានោះទេ» យ៉ុនហ្គី ក្រសោបអោបក្មួយដោយចិត្តខ្លោចផ្សា ព្រោះតែគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ធ្វើឱ្យក្មេងគួរឱ្យស្រឡាញ់ម្នាក់នេះបាត់បង់ប៉ាម៉ាក់ក្នុងមួយប៉ព្រិចភ្នែក នេះសំណាងល្អដែលបងប្រុសរបស់គេយកកូនមកផ្ញើជាមួយគេបើមិនដូច្នេះទេអាចនិយាយបានថាស្លាប់ទាំងអស់គ្នាក៏ថាបាន។
   ៣ឆ្នាំក្រោយមក...
«ប៉ាយ៉ុនៗ!កូនមកពីសាលាវិញហើយ» សំឡេងតូចដូចកញ្ចែររត់មករកលោកប៉ាដោយស្នាមញញឹម យ៉ុនហ្គីកំពុងតែអង្គុយមុខកុំព្យូទ័រធ្វើការងាររបស់គេ ស្រាប់តែកូនប្រុសហក់មកអោបកសឹងតែដាច់ផ្ងារទៅក្រោយ។
«អឹប!!! » អ្នកជាប៉ាទះគូទកូនប្រុសផាច់ៗដោយការគ្រឺតខ្នាញ់មកដល់ពេលណាក៏លោតហក់អោបកគេដែរ ។
«ប៉ាៗវាយគូទអូនទៀតហើយ»
«ក្បាលខូចណាស់មកដល់ហើយមិនគិតទៅងូតទឹកទេមកអុកឡុកប៉ាបែបហ្នឹងឬ?» គេលើកចិញ្ចើមសួរកូនប្រុសក្បាលខូច កូនប្រុសវិញក៏ធ្វើមាត់ស្រួចដាក់លោកប៉ាវិញដោយអោនថើបថ្ពាល់ខ្សឺតៗគួរឱ្យគ្រឺតខ្នាញ់អ្វីម្ល៉េះទេ។
«ប៉ាៗកូនចង់ឱ្យប៉ាៗងូតទឹកឱ្យកូន»
«ចាំរួចដៃសិន» យ៉ុនប៊ីគ្រវីក្បាលមិនសុខចិត្ត ដោយចង់ចុះពីលើភ្លៅរបស់លោកប៉ាគេវិញ តែត្រូវអ្នកជាប៉ាចាប់ក្រញិចសើចទាល់តែទន់កគឃឹក។
«ហុិកៗ!ប៉ាៗកូនរសើប»
«ឈប់ក្បាលខូច»
«តុកៗ» ពីរនាក់ប៉ាកូនឈប់ប្រឡែងគ្នា ពេលឮសំឡេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងមក ដោយយ៉ុនប៊ីក៏សម្លឹងមុខឪពុក ។
«អ្នកណា?»
«គឺអ្នកដាក់ពាក្យមើលថែក្មេងមកហើយ ហើយក៏ចង់ឱ្យលោកសាកសួរដោយផ្ទាល់តើទទួលយកនាងទេ?» ស្រ្តីមេផ្ទះរបស់គេ ប្រាប់មកពីក្រៅបន្ទប់បែបនេះ ទើបគេរៀបឫកដាក់ឱ្យកូនប្រុសអង្គុយលើភ្លៅឱ្យមានរបៀបមុននឹងហៅឱ្យចូលមកក្នុង ។
«ឱ្យនាងចូលមកបាន» ចប់សម្តីស្រីដែលមកដាក់ពាក្យធ្វើជាអ្នកមើលថែក្មេងក៏បើកទ្វារបន្ទប់ដើរចូលមក យ៉ុនប៊ីសម្លឹងមុខស្រីស្អាតភ្លឹះរួចក៏ហើបគូទបន្តិចខ្សឹបប៉ារបស់គេ។
«ប៉ាៗមិនបាច់សួរនាំច្រើនទេ កូនចង់បានបងស្រីស្អាតហ្នឹងមកនៅជាមួយហ្នឹងមើលថែកូន» អ្នកជាប៉ាអោនមុខសម្លឹងកូនប្រុសវិញហើយនេះស្អីនៀក៎ប៉ុនក្តឹបដូងសោះហ្នឹងហា៎ចេះបែបនេះទៅហើយ។
«នាងធ្វើចេះមើលថែក្មេងដិតដល់ដែរទេទើបដាក់ពាក្យមកបែបនេះ មើលទៅដូចនៅមិនទាន់គ្រប់អាយុទេ» ឡូជេន ក៏មិនដឹងដែរថាមកធ្វើអីតែដោយសារការបង្ខិតបង្ខំនោះទេទើបនាងមកទីនេះ។
«ខ្ញុំក៏មិនដឹងថាមកធ្វើអីដែរហ្នឹង តែដោយសារបងស្រីបង្ខំមកទើបមក ហើយម្យ៉ាងទៀតខ្ញុំអាយុ២០ឆ្នាំគត់ក្នុងឆ្នាំនេះទើបតែធ្វើខួបរួច បើសួរថាចេះមើលក្មេងដែរទេ គឺប្រាកដណាស់គឺចេះកិច្ចការក្នុងផ្ទះដាំបាយធ្វើម្ហូបជូតផ្ទះលាងចានស្រោចទឹកក្មេងងូតទឹកឱ្យមនុស្សចាស់គឺចេះទាំងអស់ មួយកំផ្លេតែម្តងស្អីក៏ចេះដែរ តែខ្ញុំមិនចង់ធ្វើទេទៅវិញល្អជាងឃើញតែមុខលោកស្មឿកៗស្លេកចែងចាំបែបនេះយប់ឡើងច្បាស់ជារត់ធ្លាក់ជណ្តើរងាប់» នេះលេងមកមួយខ្សែតែម្តងហើយ គេបានត្រឹមខាំមាត់ទល់អណ្តាតមកថ្ពាល់ខាងឆ្វេង គ្រឺតសម្តីណាស់បើនៅតែ២នាក់នាងខ្ទប់កៀនផ្ទះមិនខាន។
«អឺ! ចេញទៅវិញចុះបើមិនធ្វើ» មិននិយាយច្រើនទេគឺដេញចេញតែម្តង ប៉ុន្តែកូនប្រុសទាញអាវរបស់គេដោយធ្វើមុខជូរហួញព្រោះតែខ្លួនចង់បានបងស្រីម្នាក់នេះមកនៅជាមួយ។
«ក៏បាន» ឡូជេន បម្រុងដើរចេញទៅហើយ តែក្មេងតូចម្នាក់នេះក៏សម្រូតចុះពីលើភ្លៅប៉ារបស់គេ រួចក៏ទៅទាញជាយអាវរបស់នាង ទើបនាងអោនសម្លឹងគេ។
«បងស្រីកុំទៅវិញអី ជ្រុលជាមកហើយនៅជាមួយយ៉ុនប៊ីទៅណា៎»
«ប៊ី» អ្នកជាប៉ាហៅកូនប្រុសដោយមិនពេញចិត្តដែលកូនទៅឃាត់ស្រីម្នាក់នោះដូច្នេះ។
«ប៉ាៗ បងស្រីណា៎ ប៊ី សុំអង្វរ ប៊ីអត់មានម៉ាក់ប៊ីចង់បានភាពកក់ក្តៅពីបងស្រីហើយចង់ឱ្យបងមកនៅជាមួយ» ឡូជេន បន្ទន់ជង្គង់ចុះដោយក្រសោបមុខយ៉ុនប៊ីមើលទៅគួរឱ្យអាណិតណាស់ នាងក៏មិនទាន់មានការងារធ្វើគួរតែសាកល្បងការងារដំបូងនេះហើយ។
«ចាស៎ តែក៏សម្រេចលើប៉ាប្អូនដែរ» នាងសម្លឹងមើលទៅយ៉ុនហ្គី ដែលមិនពេញចិត្តនាងឡើយ តែបើមិនទទួលកូនប្រុសគឺយំមិននិយាយរកគេមិនខានឡើយ។
«ប៉ាៗប្រាកដជាព្រមហ្ន៎ប៉ាៗ»
«ហឹម! ក៏បាន តែនាងត្រូវតែស្មោះត្រង់ជាមួយខ្ញុំ»
«ចាស៎!ចៅហ្វាយស្ករ»