Özür Dilerim

1. Kısım 3. Bölüm

Son birkaç gündür öğle yemeklerini Yiğit'le birlikte yiyoruz. Bir gün her zamanki gibi okulun arka tarafındaki bankta yalnız başıma yemeğimi yiyordum. O sırada Yiğit geldi ve "Eşlik edebilir miyim?" diye sordu. O günden beri neredeyse her öğle yemeğini birlikte yiyoruz. Bu süre boyunca gerekmedikçe fazla konuşmuyoruz ama onunla yemek yemekten hoşlanıyorum. Bana huzur veriyor.

Dün akşam Emine Teyzeyle birlikte ev yapımı hamburgerler yaptık. Yiğit'e vermek için yanıma fazladan getirdim ama öğle yemeği saati yaklaştıkça utandığım için bundan vazgeçtim.

Dördüncü dersin teneffüsünde Onur yanıma geldi. "Eee, Asiye, yılbaşı için bir planın var mı, yoksa evde oturup kitap mı okumayı tercih edeceksin?" diye sordu.
Benimle dalga geçmeye çalışıyordu. Onu duymamış gibi davranarak kitap okumaya devam ettim.
"Hadi ama... Sadece bir soru sordum. Bu kadar sıkıcı olmak zorunda değilsin." deyip önemdeki kitabı çekti.
Yiğit kitabı Onur'un elinden sert bir şekilde alıp "Bu yılbaşını birlikte kutlamayı düşünüyoruz." dedi. "Yeterince tatmin olduysan defolup gidebilirsin." Kitabı bana uzattı.
"Teşekkür ederim." dedim.
O sırada Onur uzaklaşmıştı ama bize baktığını hissedebiliyordum.
Yiğit sıranın altından elimi tutarak "Takma kafana. Kendi egosunu tatmin etmeye çalışan bir ezik sadece. Eminim senin kadar zeki olmadığı için seni kıskanıyordur." dedi.
"Bunu yıllar önce anladım ama hala kendime hakim olamıyorum. Ayrıca kendimi de savunamıyorum. Her neyse. Önemi yok. Onu yok sayabilirim."

Öğretmenin gelmesiyle bir anda sustum. Öğle yemeğinden önceki son ders karnım çok aç olduğu için geçmek bilmedi. Ayrıca sürekli Yiğit'in yılbaşını birlikte geçireceğimizi neden söylediğini düşünüyorum. Daha önce böyle bir şey konuşmamıştık. Ders boyunca ne demek istediğini düşünüp durdum.

Öğle yemeği vaktinin geldiği gösteren zilin çalmasıyla kendine geldim. Çantamdan akşam hazırladığımız hamburgerleri çıkarttım. Tam gidecekken Yiğit'in gelmediğini fark ettim. "Gelmiyor musun?" diye sordum.
"Aç değilim pek." dedi.
"Tamam o zaman." dedim ama tek başıma gitmek istemiyordum.
Yiğit oyalandığımı görünce gülümseyerek "Ama eğer istersen seninle gelebilirim." dedi.
"Sen bilirsin." deyip yürümeye başladım. Yiğit de arkamdan geldi.

Banka yan yana oturduk. Hamburgeri uzattım. "Yemek ister misin?" Bir anda "Senin için yaptım." dedim. Kelimeler ağzımdan çıkıvermişti.
Yiğit tatlı tatlı gülümseyerek elimden aldı ve "Benim için yaptıysan yerim." dedi.
Yüzümün kızardığını hissettiğim için o tarafa hiç bakmadan yemeğimi yedim.

Yiğit sessizliği "Ellerine sağlık. Çok güzel olmuş." diyerek bozdu.
"Afiyet olsun. Teşekkür ederim." dedim.
"Benim anneannem de aşçı. Yani eskiden aşçıydı. Tanışmalısın onunla."
"Tanışmayı isterim."
"Yılbaşına ne dersin? Yani başka bir planın yoksa eğer."
"Yılbaşı mı?"
"Şey... Evet. Biz yılbaşında anneannem ve kardeşimle yemek yeriz, oyun falan oynarız. Birlikte eğleniriz yani. Sen de gelmek ister misin?"
"Anneannenle tanışmayı çok isterim tabii ki ama sırf Onur'a söylediklerin için beni davet etmek zorunda değilsin."
"O yüzden söylemedim, Asiye. Zaten davet etmek istiyordum. Onur öyle konuşunca bir anda söyleyiverdim. Hem anneanneme senden bahsettim. O da seninle tanışmak istiyor."
"Benimle mi?"
"Okul değiştirdikten sonra arkadaş edinmekte zorluk çektiğimi düşünüyordu. Ben de bir arkadaşım olduğunu söyledim. Yani senden bahsettim. Gerçi anneannem onu üzmemek için yalan söylediğimi sandı ama Ece seninle tanışmayı çok istiyor."
"Ece, kız kardeşin mi?"
"Evet, kız kardeşim."
"Şey... Peki o zaman."
"Peki mi? Yani yılbaşında birlikte miyim?"
"Evet."
Yiğit o güzel gülümsemesiyle "Tamam o zaman. Daha bir haftadan fazla zaman var. Evin adresini filan sonra konuşuruz." dedi.
"Tamam, sonra konuşuruz."