Marinette'den;
Sabah olmuştu, hafta sonu olduğundan okul da yoktu. Hiç vakit kaybetmeden Agreste malikesine doğru yola koyuldum.
Yaklaşık bir saat içinde malikaneye varmıştım ve artık yürümekten bacaklarım kopmuştu.
Her neyse söylenmenin sırası değildi. Derin bir nefes alıp zile bastım.
"Kimsiniz?"
Bunu soran kişi bir kadındı.
"Gabriel Agreste ile konuşmam gerekiyor."
"Adınız?"
"Sabine Dupain-cheng'in kızı diyin, o anlar."
Birkaç dakika bekledikten sonra önümdeki büyük metal kapı yavaşça açılmaya başladı.
İçeriye doğru ilerlediğimde bir kadının beni beklediğini gördüm.
"Bu taraftan."
Sesinden, kim olduğumu soran kadın olduğunu anlamıştım. Gösterdiği tarafa doğru ilerliyordum.
Birlikte merdivenlerden çıktık. Bir odanın kapısına geldiğimizde kadın yavaşça kapıyı açtı ve geçmemi sağladı. Ardından arkamdan gelen sesle kapının kapandığını anlamıştım.
Gabriel Agreste olduğunu düşündüğüm adam oturmam için işaret ettiğinde bir koltuğa oturdum.
"Sen, Sabine'nin kızı mısın?"
"Evet, öyleyim."
"Benle ne konuşmak istiyordun?"
"Çok iyi bildiğiniz bir olay hakkında ki sanırsam oğlunuzun bundan haberi bile yok."
"Ne demeye çalıştığınızı anlayamıyorum."
"Oh, anladığınıza eminim."
"Küçük hanım sizi gerçekten anlamıyorum."
"Bunu neden yaptınız?"
"Neyi?"
"Neden küçük bir kızın hayatını karartma ihtiyacı duydunuz? Ya da oğlunuza ufacık yaşta neden böyle büyük bir yük yüklediniz? Üstelik o bunu sizin yaptığınızı bilmiyor bile. Ona ne söylerim!?"
"Oğluma hiçbir şey söyleme yoksa sonuçlarına katlanırsın küçük hanım!"
"Ben yaşayacağımı yaşamışım. Daha ne yapabilirsiniz ki? Babama yaptığınız gibi beni de mi öldürtürsünüz? Ne güzel olur işte babama kavuşurum. Lütfen bunu yapın! Size yalvarıyorum yapın bunu! Berbat günler dilerim."
Hızla ayağa kalktım ve kapıya doğru yöneldim.
"Zanettiğiniz kadar kötü biri değilim. Sadece karımı korumaya çalışmıştım, ama işe yaramadı."
Arkamı döndüm.
"Oturun lütfen, size her şeyi en başından anlatacağım."
...
Merdivenlerden inerken düşünüyordum. Gabriel Bey'in yaptığı yanlıştı çok yanlıştı, ama bir taraftan azda olsa haklıydı.
En azından amacı karısını korumaktı yine de çözüm yolu benim hayatımı karartmıştı.
Ne olursa olsun benim hikâyemi mahveden asıl kişi o değildi. Benim hikâyemin kötü karakteri başından beri aynıydı, hiç değişmedi.
Kapıdan çıktığımda biri beni yana çekti. Şoku atlattığımda bunun Adrien olduğunu anladım.
"Marinette, sen neden buradasın? Babamla ne konuştun?"
"Aaaa...şey konu-."
"Bi-bir dakika yoksa sen ağladın mı? Babam mı bir şey dedi?"
"Ha-hayır Adrien, ben iyiyim."
Deminki düşüncelerimden dolayı ağladığımı fark etmemiştim. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim.
"Marinette, yukarıda bir şey mi oldu?"
"Hayır, bir şey olmadı. Biran aklıma babam geldi de."
Bunu söylememle kendimi onun kollarında buldum.
"Üzgünüm. Keşke bazı şeyler elimde olsaydı."
Kısa bir sessizliğin ardından konuşmaya başladı.
"Buarada Luka'yla olan konuşma nasıl gitti?"
"Ne kadar iyi gidebilirse işte."
"Bana kızgın mısın peki? Marinette, ben çok özür dilerim. Senin bana iyi davranmanı hak etmiyorum. Yine de bunu istiyorum. Sanırım çok bencilim."
"Sana kızgın değilim Adrien, bunu bir yük olarak taşımaktan vaz geç. Özür dilemene falan da gerek yok. Ayrıca... sen bencil değilsin."
Bir süre sonra konuşmaya başladım.
"Her neyse, benim gitmem gerekiyor."
Uzaklaşırken duyduğum sesle arkamı döndüm.
"MARİNETTE!"
"Efendim?"
"Y-Yok bir şey."
"Şimdi yapmam gerekenler var Adrien, ama sonra konuşacağız."
"Ta-tamam."
Evet, aradan yıllar geçti ve ben en sonunda yeni bölümü yayınlama kararı aldım. Öncelikle bu bölümü nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle attığımı belirtmek istiyorum. Bölümün bazı yerlerini hala düzenlemedim ve bu şekilde atıyorum. Çünkü, neden olmasın? Bu yüzden lütfen tüm hatalarımı mazur görün.
Ve evet, kitabı kaldırmaktan vaz geçtim. Belki merak edersiniz diye söyleyeyim dedim...
Umarım iyisinizdir ve umarım bölümü beğenmişsinizdir. Sizleri seviyorum, iyi akşamlar...
Ek Bilgi (Neden 'Ek Bilgi' olarak yazdım bende bilmiyorum):
1- Okulun açılmasından ve şu illet LGS'den dolayı bir sonraki bölüm ne zaman gelir hiç bir fikrim yok.2- Kitabın bitmesine iki ya da üç bölüm kaldı haber vermek istedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşama Arzum [TAMAMLANDI]
FanfictionGenç kız yine aynı banka oturdu. Her geçen gün Dünya daha da anlamsız geliyordu ona. Ama o akşam oturduğu bankta olacaklardan ve hayatının biranda değişeceğinden habersizdi... (MUCİZELER YOKTUR!)