• Tamamlandı
Yıllanmış bir mektubun son satırında buluşunca adımlarımız, gözlerimden dökülen tek bir yaşla dinsin acıların. Zehrini akıttığın bedenime dokunduğunda ağır ağır, eksik kalan son satırı; gözlerin tamamlasın.
061120 - 200821
Kırık rüzgarın ortasındayım. Bu defa bir sigara yok elimde; her zamanın aksine.
Bir kağıt, birde kalem.
Yağmur yağıyor zira önemsemiyorum. Islanacağını bilsem de çıkarıyorum cebimdeki kağıdı. Dizimin üzerine destekliyorum. Parmak uçlarım titriyor yazamıyorum. Düşünceler deli ediyor boğuluyorum. Bir çare düşünüyorum, işe yaramayacağını bilsem bile düşünmeden edemiyorum.
Canıma kıymak bile geliyor içimden.
Sonra diyorum, küçüğün napar sensiz? Nasıl büyür, kim büyütür, kim besler, kim sever onu senin gibi.
Vazgeçiyorum.
Bir yabancı gibi nasıl bakacağız birbirimize bilmiyorum. İçim gidiyor gözlerine, canımı yakıyor güzelliği nasıl sabredeceğim bilmiyorum.
Bunu yapan kişi düşüyor aklıma. Keşke ben diyorum, keşke bana yapsalardı. Bunların ya da evveldekilerin sorumlusu hep bendim. Ne iyi bir evlat olabildim, ne iyi bir dost, ne iyi bir eş ne de kendine iyi bir benlik.
Yansın istiyorum, bebeğime bunu yapanların canı yansın istiyorum. En ağırları onları bulsun, sonuna dek sürünsünler istiyorum.
Küçüğümü kaybettim ben.
Öyle fiziksel bir kaybediş değil bu. Ruhunu, bana aşık olan yanını kaybettim. Yansımam olan zihnini, anılarımı kaybettim.
Bu benim en korkunç yenilgimdi.
Acı çiçeğim, günyıldızım.
Küçüğüm...
Bir mucize olsun ve dön bana, tüm bedeninle, tüm aşkınla, sar kollarımı.
