Epistle | Taekook

35: ❝Vie de Papillon❞

🎼 | Kim Taehyung - Sweet Night |

.......

"Acı çekme karşısında, hiçbirimiz aşık olduğumuz zamanki kadar savunmasız ve çaresiz değilizdir."

"Aslına bakarsan, burası senin evindi a-ama..."

Soğuk soğuk terleyen avuçlarımın gergin titreyişi, saç diplerimin karıncalanıyor oluşu, dizlerimdeki güçsüzlüğün bedenime yansıyıp konuşma yetisini korkakça yerine getirmesine sebep olalı çok değil, yalnızca birkaç dakika olmuştu.

Her şey korkunçtu.

"Ama...?"

Aşığım, gözlerime bakıp sakince sorduğunda, sanki söyleyeceğim şey şu an dünyanın en yanlış şeyiymiş gibi çekinmiş, acizce bükülmüştüm.

"B-biz e-evlenince, b-burada birlikte kalmaya başladık.

Söylediğim cümleyle kaşları havalanmış, tüm bedenini bana dönmüştü. Aciz herifin tekiydim. Gözlerime yabancı yabancı baktığı her an yerin dibinde olmaya devam ediyordum ve bununla nasıl başa çıkılır bilmiyordum bile.

"S-sen ve ben mi?"

Sen ve ben sevgilim.

Nasıl anlatacağım sevdamızı sana, onca anıları, onca gözyaşını, onca ağrıyı ya da onlarca aşkı... canım yanıyor, dön bana.

"Evet. Sen ve ben sevgilim."

Güzelliğine ve haftaların mağrur özlemine dayanamamış ve birkaç adımda boynuna dolamıştım kollarımı. Kokusu bedenimden içeri bir panzehir gibi yayılmış ve sanki o an tüm ağrılarımdan arınmıştım. Boynunun her bir santimi öptüğümde içime dolan o keskin özlem yaşaran gözlerimi kuvvetli bir hıçkırığa evirmişti.

"J-Jungkook."

Korkakça fısıldadığımda adını, belimi dahi tutmayan kollarına aldırış etmeden devam ettim.

"H-hiç mi hatırlamıyorsun beni?"

Hayatımda bir cümlenin bu kadar ağır olacağını düşünmezdim zira birkaç kelimenin ağırlığı tüm gücümü ruhumdan bir bıçak gibi keserek çekmiş, bileklerime dek oluk oluk kanamıştı.

Sessiz kalışı boynundan yaşlı gözlerle ayrılmama sebep olduğunda gözlerine bakmış ve bir umut beklemiştim.

Hatırlamasa da olurdu, anımsasa, en ufak bir şeyi bilse dahi yeterdi. Beni bu anılarla yalnız bırakmasını kaldıramıyordum.

Kaldıramayacaktım da.

"B-ben üzgünüm." Dedi güzel sevgilim korkusuzca. "Bi hava alsam iyi olacak."

Omuzlarımdan usulca itip bedenlerimizi ayırdığında, dünyam başıma yıkılmıştı. Tam o an artık hiçbir şeyin önemi olmadığını, eşimin artık beni tanımadığına emindim.

Yine başa döndün Kim Taehyung.

Sahiden yeniden evsiz, yeniden kimsesizsin.

Ama tanrı şahidim olsun sorsalar binlerce yalnızlığım var, zira hiçbiri şu anki kadar karanlık ve acımasız hissettirmedi.

Beni öylece bırakıp ilerleyişiyle solumda kalan kapıya girmiş ve kendimi banyoya atmıştım. Kapıyı kapatışımla yeri boylayan bedenim kitlediği kapının ardından döktüğü zerrelerce gözyaşını öğütmeye, özümsemeye çalışıyordu lakin dizlerim gözlerime perde oluyor ve sanki haykırmam için bana fırsat tanıyordu.