HOPE

432 76 32
                                    

Jongi පාවහන් ගලවා තම කුඩා කල  නිවසට ඇතුලුවන්නට වූ අතර ඔහුගේ පැමිනීම බලාපොරොත්තුවෙන් ඔහුගේ මව බලා හිදින්නට වූවාය.

" Omma..මොකක් හින්දද මට එන්න කිව්වෙ.." තම පියාගේ රාමුකල පින්තූරයක් දෙස බලාගෙන  සිටි මව හට Jongi අමතන්නට වූයේ ඇය ඉදිරිපිට බිමින් අසුන්ගනිමිනි.

නමුත් ඇය ඔහුට කිසිදු පිලිතුරක් නොදී  ඒ වෙනුවට තම සැමියාගේ පින්තූරය  අතින් පිරිමදින්නට විය.

" මම හිතුවෙ.. Omma මට වැදගත් දේකට කතා කරා කියලා."

Silence

" ආහ් Omma..ඔයා මට එන්න කිව්වෙ කතා කරන්නද එහෙමත් නැත්තන්.." 

" ඇයි මේ තරම් හදිසියක්..." Kyung sook පවසන්නට වුනේ පින්තූරය පිරිමැදීම පසෙකලා Jongi වෙත දැඩි බැල්මක් හෙලමිනි.

" Omma..මම ආවෙ ගොඩක් රාජකාරි දාලා..මං හිතුවෙ Omma මොකක් හරි හදිසියකට කතා කරා කියලා.."

" Jongi-ah..මට මේකට උත්තර දෙන්න."

"ඔව් කියන්න..මොකද්ද ඒ.." 😐

"ඔයා කවදම හරි මට බොරු කරලා තියෙනවද.."😞

" මොනාද මේ අහන්නේ..අනික එකපාරටම.." ඔහු ඇගේ දෑස් මගහරිමින් පවසන්න වූයේය.

" Yoongi..එයා හොදින්ද.." ඇය ඔහුට නැවතත් ප්‍රශ්නයක් යොමු කලාය.

" මම කිව්වනේ Omma..එයා හොදින්.."

" එයා ආයෙ කවදාවත් මාව බලන්න එන්නෙ නැද්ද.." 😔

" Omma..මම එයාට කිව්වා..ඒ උනත් එයා.."

" මට මං ගැනම කල කිරීමක් ඇති වෙනවා.."

" Omma..මොකද මේ.."

" මට කියන්න Jongi..ඔයා කවදාවත් මට බොරුවක් කියලා නැද්ද.." ඔහුගේ දෑත් තදින් අල්ලා ගනිමින් ඇය නැවතත් විමසන්නට වූවාය.

" ඇයි මේ සැරින් සැරේ එකම ප්‍රශ්නේ අහන්නේ.." ඔහු නැවත ඇය මග හරින්නට වුනා.

" ඔයා හොදටම දන්නවා..ඇයි දැන්වත් මට කියන්නෙ නැත්තේ.." 😖

" Omma මොනවද මේ කියන්නෙ කියලා මට තේරෙන්නෙ නෑ.."

" නවත්තන්න. මම දන්නවා එදා Yoongi නෙවෙයි ඔයයි ඒ හොරකම කලේ කියලා.." ඔහුගේ අත ගසා දමමින් ඇය පැවසුවාය.

BLOOD SWEAT & TEARS ( chapter 13 onwards )Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang