Girdiğim mezarlık kapısında birden duraksadım. Derin bir nefes alıp verdikten sonra kendime geldim. Bu kapıdan her girdiğimde kalbim sıkışıyordu. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Yürümeye başladım ve geldiğim mezarın önünde durdum. Mezar taşının üstünde yazan isme bakıp yutkunduktan sonra eğildim ve toprağa dokundum.
"Selam anne," diye mırıldandım. Toprağın üstündeki çiçeklere bakıp tebessüm ettim. "Bu sefer gelişim biraz geç oldu. Özür dilerim. Bu aralar biraz yoğundum. Ama attığım her adımda seni düşünüyordum. Ne zaman zorlansam aklıma sen geliyordun. Pes etme deyişlerin, o güzel sesin zihnimde yankılanınca kendime geliyorum hemen." Gözlerim yanınca alt dudağımı ısırdım.
"Biliyor musun?" dedim titremeye başlayan sesimle. "Seni çok özledim. Her ne kadar hayatıma devam etsem de eksiğim ben." Gözlerim dolunca yutkundum.
"Her seferinde ağlamayacağım deyip ağlıyorum," dedim göz yaşlarım yanaklarımdan inerken. Sonra kendime gelip nefesimi dışarı verdim. "Yeni yeni videolar çektim anne. Bir görsen yaptığım tasarımları herkes çok beğeniyor. Ayrıca okulumda da tasarladığım elbise sergiye çıktı. Yaz aylarında da boş durmuyorum. Sergilere katılıyorum." Yaşadığım her anı ona anlatmayı seviyordum. Sonra iç çektim.
"Bunların hepsine tanık olmanı çok isterdim anne. Umarım beni duyuyorsundur. Umarım pes etmediğimi ve her daim hedeflerime ulaşmak için çabaladığımı görüyorsundur." Toprağını biraz daha okşayıp gülümsedim.
"Artık gitmem gerek. Simay ile buluşacağım. Sana selam söyledi. Selam söylemeyi unutursan ziyaret ettiğimde çok pis şikayet ederim dedi." Sözlerimden sonra gülümsedim ve çantamın fermuarından dışa sarkan papatyaları aldım. Annemin mezarının üstünde özenle yerleştirdikten sonra iç çektim.
"Görüşürüz anne. Seni seviyorum." Gözlerim yeniden yanarken mezar başından ayrıldım ve çıkış kapısına doğru yürümeye başladım. Mezarlıktan çıktıktan sonra Simay ile buluşacağımız kafeye gitmek için taksiye bindim. Kafe buralarda olduğu için yaklaşık on dakika içinde kafenin önüne gelmiştim. Kafenin kapısının önünde beklemeye başladığımda dakikalar dakikaları kovaladı. Ama görünürde hâlâ Simay yoktu.
"Beste?" Duyduğum ses ile arkamı döndüm. Simay'ı görünce gülümsedim.
"Sonunda geldin." Mahcup bir şekilde gülümsedi o da.
"Kusura bakma ya. Son anda bir işim çıktı."
"Önemli değil bebeğim," deyip yanağını sıktım. Güldü. Beraber önünde olduğumuz kafenin kapısından içeri girdik ve gözümüze kestirdiğimiz bir masaya oturduk.
"Eee?" dedi Simay. "Ne var ne yok?" Omuz silktim.
"Aynı," diye mırıldandım. "Değişen bir şey yok. Annemi ziyaret ettim buraya gelmeden önce." Tebessüm etti.
"Benden de selam söyledin mi?" Dudaklarım kıvrıldı.
"Evet. Söylemez miyim?" İç çekti.
"İyi misin peki?" Başımı salladım.
"İyiyim. Bazen bocalıyorum ama iyiyim." Nefesini dışarı verdi.
"Ben her zaman yanındayım. Unutma." Sözleri kalbimi ısıtırken mutlulukla ona baktım.
"Evden çıkarken yatağımı toplamamıştım. Çok sövdün mü bana?" diye sorduğunda güldüm.
"Odana girip o dağınıklığı görünce sinir krizi geçirdim. Evet." Omuz silkti.
"Kızım ne yapayım? Acelem vardı. Hemen çıktım."
"Aman!" dedim alayla. "Hanımefendi keyfini de hiç bozmaz. Biraz erken kalksan her şeyi halledersin." Gözlerini devirdi.
"Kızım sen de aşırı düzen istiyorsun."
"Yoo," dedim hemen. "Ben olması gerektiği gibi olsun istiyorum. O kadar." Ofladı.
"Ay tamam! Sus sus! Çenesi de ayrı dert!" Kıkırdadım.
"Siparişinizi alayım mı?" diyen garson kıza baktım. "Her zamankinden mi?" diye sordu bu sefer de. Simay gülümsedi.
"Evet," diye mırıldandı. "Her zamanki nefis Türk kahvesinden. Valla kahvesi için buraya geliyorum hep." Garson kız gülerek ona baktı.
"Teşekkür ederiz. Hemen getiriyorum." Tam gidecekken Simay durdurdu.
"Yanına da şu top çikolatalardan getirir misin lütfen? Fıstıklı olanlardan." Kız başını sallayınca Simay tekrar bana döndü. "Yeni videon çok izlenmiş kızım! En çok izlenen videon o oldu. Trendlere de girince daha da izlendi. Helal olsun sana. Valla yakında bir defile de düzenle. Diktiğin kıyafetler çok güzel." Sırıttım.
"Herhalde. Ben diktim." Güldü.
"Ciddiyim. Satışa da çıkar kıyafetlerini. Bayağı alan olur."
"Şu an için öyle bir düşüncem yok ama yapmayı düşünüyorum. Okul bitince artık."
"İyi ki moda tasarımı okumuşsun. Tam senin alanın," dediğinde başımı salladım.
"Kesinlikle. Başka bir bölüm düşünemezdim zaten kendime." Gülümseyip mesaj gelen telefonuna baktı. Ben de o sıra telefonumu aldım ve Instagram hesabıma girdim.
DM kutusundaki mesajları okumayı çok seviyordum. Tabii cevap veremiyordum kargaşa olduğu için. Ama her zaman okurdum. Arada da paylaşırdım. DM kutusuna bakıp mesajları okurken gördüğüm kullanıcı ismi ile gözlerimi devirdim. Yine mi?
Bu sefer de yeni bir hesap açmıştı o manyak.
geldimkormisin.
Şaka gibi.
Sohbete basıp gelen mesajları okumaya başladım. Bu sefer nasıl mesajlar attığını merak etmiştim. Yine engelleyeceğime ve onun da yine yeni bir hesap açacağına emindim. En sonunda ise ciddiye binince hukuki yollara kadar giderdi. Bir iki kere bunu yaşadığım için biliyordum artık bu durumları.
@geldimkormisin:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@geldimkormisin: Yeni hesap açtım
@geldimkormisin: Beste engelleme beni be
@geldimkormisin: Nolur Beste cevap ver nolurrrr
Bu manyak kimdi acaba? Resmen takmıştı kafayı bana. Tekrar telefonumdaki mesajlara döndüm. Sonradan okuduğum mesajları görünce ise şoka girdim.
@geldimkormisin: Her gece balkona çıkıp uykun gelene kadar gökyüzünü izliyorsun
