Soğuk Yatak | Texting ✔

2.2

Medya: Kağan Sarıtepe.

Bulur muyuz 300 yorumuuu 🐍

***

Beste Korhan

"Şunun tipine bak," dedi Simay. "Kağan'ı gördükçe deliriyorum artık." Simay'a bakıp gözlerimi devirdim. 

"Simay yeter artık. Duyacak şimdi." Omuz silkti.

"Aman! Duyarsa duysun. Bana ne," dedikten sonra kollarını göğsünde bağladı ve arkasına yaslandı. Salondan içeri giren Kağan elindeki tepsiyi orta sehpaya bıraktıktan sonra bir fincan aldı ve bana uzattı. Ben aldıktan sonra bir fincan da Simay'a uzattı. Simay gıcık gıcık ona baktıktan sonra fincanı aldı. Kağan kendi fincanını da aldıktan sonra koltuğa oturdu. 

"Kahveme bayılacaksınız," dedi sırıtarak.

"Hı," dedi Simay alayla. "Şimdiden çok beğendim. Nasıl da güzel kokuyor." Kağan onun bu iğneleyici tavrına kaşlarını kaldırdı ama bir şey demedi. 

"Bu ne be!" dedi Simay ve yüzünü buruşturdu. Hemen kahveyi sehpaya bırakıp tepsideki suyu aldı ve içtikten sonra onu da sehpaya bıraktı. "Hiç güzel olmamış." Kağan güldü. 

"Sen ne anlarsın?"

"Kahve benden sorulur asıl," dedi Simay. "Olmamış Kağan. Zorlama." 

"Ne olmuş sana kızım? Ne bu atar gider?" Simay gözlerini kıstı. 

"Her gün birine çatıyorum. Bugün sana denk geldi," dedi homurdanarak.

Doğruydu. Daha doğrusu kısmen. Simay günler sonra depresif halinden çıkmıştı ama şimdi Kağan'a karşı çok hırçın olmuştu. Kağan'ın her hareketi onun gözüne batıyordu.

Ben ise Simay için Kağan'dan kaçıyordum bazen. Farkında bile oluyordum. Simay ondan hoşlanırken, severken ona yakın olmak veya onun bana yakın davranması beni çok rahatsız ediyordu. Bu konu açıklığa kavuşmadan da diken üstünde olacaktım sanırım.

"Tamam," diyen Kağan'a baktım. "Sorun yok. Çekeriz nazını." Simay bir an yumuşayacakken kendini toparladı. 

"Sus sus. Hiç yumuşamam. Sana gıcık oldum bugün."

"Dün de bana gıcık olmuştu," dedim araya girerek. "Allah düşmanıma vermesin. O neydi?" Simay gözlerini devirdi.

"Sen sus. Yoksa bugün de gıcık olurum sana." Güldüm.

"Tamam tamam." Kahvemi içerken göz ucuyla Kağan ve Simay'a bakmaya devam ettim. Simay bir an bile ona bakmazken Kağan onu süzüyordu. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu anlaşılan.

"Ay telefonda biriyle konuşacaktım. Unuttum. Çok önemliydi," dedim ve kahvemi bıraktım. "Hemen dönerim," dedim hemen sonrasında ve salondan çıktım. Konuşmalarına fırsat bile vermemiştim. Muhtemelen Simay anlamıştı ne yaptığımı ve Kağan gittikten sonra bana bayağı çemkirirdi.

Yok canım, saçmalamayın. Asla ikisini yalnız bırakmak gibi bir amacım yoktu.

Sinsi gülüş.

***

Simay Konyalı

Hain Beste bizi salonda yalnız bırakıp kendi odasına gidince rahatsızca yerimde kıpırdandım. Kağan'a hiç bakmamak için çaba sarfederken maalesef o konuşmuştu bile.

"Simay?" Boğazımı temizledim ve başımı çevirip ona baktım.

"Ne?" Kaba bir şekilde cevap verdiğim için güldü.