Soğuk Yatak | Texting ✔

1.3

Medya: Simay Konyalı.

***

Beste Korhan

"Simay sana inanamıyorum ya! Şu dağınıklığa bak. Kalksana!" Simay elindeki cips paketinden aldığı cipsi ağzına attıktan sonra bana döndü. Dağınıklığın içinde nasıl oturabiliyordu Allah aşkına?

"Bak Beste. Sana şimdi çok önemli bir konuşma yapacağım," dediğinde alayla ona bakmaya devam ettim.

"Yap bakalım. Bekliyorum," dedim kollarımı göğsümde bağlarken. Ağzındaki cipsi yedikten sonra boğazını temizledi.

"Sen aklına koyduğun her şeyi başarırsın. Çunku senin inanılmaz bir gucun var ve sevgin de var!" dedi şirin şirin sırıtarak. Gözlerimi devirdikten sonra elimde olmadan güldüm.

"Simay sosyal medyada bu halini görseler gündem olursun cidden," dediğimde gözlerini devirdi.

"Kızım neyim var sanki? Normal insanlar gibi pijamalarımla oturup cipsimi alıyorum ve dizimin ikinci sezonunu izlemeye başlıyorum. Bu benim en doğal hakkım, tamam mı?" Tripli tripli konuşmasına sırıttım.

"İyi o zaman. Sen böyle oturmaya devam et. Misafirler geldiğinde de böyle karşılarsın." Kaşlarını kaldırdı.

"Ne misafiri?" Sonra birden elini sol göğsüne koydu. "Ay komşu Hülya Abla deme, şuracıkta can veririm." Kıkırdadım.

"Değil değil," dedim pis pis sırıtırken. "Uraz Ali, Can ve Kağan geliyor." Çığlık attı.

"Ne?!" diye bağırırken elindeki cipsi sehpanın üstüne koyup ayağa fırladı.

"Ya kızım niye söylemiyorsun?! Ay inanmıyorum! Hep cips kokuyorum. Hemen duşa girmeliyim hemen!" Sonra gözlerini kısarak bana baktı. "Sen var ya çok hain bir arkadaş oldun." Omuz silktim.

"Can bana daha yeni haber verdi. Ben de sana haber veriyorum işte. Yarım saate burada olurlar. Film izleriz dedi." Sinirle inledi.

"Yarım saate hazırlanmam gerek! Çabuk burayı havalandır, çabuk!" Işık hızıyla salondan çıkıp kendi odasına giderken arkasından güldüm ve başımı iki yana sallayarak salondaki dağınıklığı toplamaya başladım.

Simay ve ben iki sene önce tanışmıştık. Bir iki ay sanaldan olan arkadaşlığımız buluşmaya kadar gitmişti ve yıllardır birbirini tanıyan iki dost olmuştuk. Daha sonra ise tek başıma yaşadığımı öğrenince de ailesinden onay alarak benim yanıma gelmişti.

İtiraf etmeliyim: Annemin yaşarken bana verdiği mutlu haberlerden sonra hayatımdaki en güzel mutlu an sıralamasına girmişti. Simay ile yaşamak çok eğlenceliydi. Çok tez canlıydı. Yerinde duramıyordu bazen. Seninle aynı evde kalabilir miyim diye sorduğunda hemen kabul etmiştim. İyi ki kabul etmişim.

Ela ve Can ise kardeşti. Onlarla da Simay'dan sanaldan tanışmıştım ve yine buluşmaya dökülmüştü sanal arkadaşlığımız. Uraz Ali ve Kağan ise bir sene önce hayatımıza girmişti. Ortaya harika bir arkadaş ortamı çıktı. Hepsiyle can ciğerdim.

Sanki yıllardır birbirimizi bekliyormuş gibi bir samimiyet vardı aramızda. Eksik olan arkadaşlıklar tamamlanmış gibiydi.

Simay'ın az önce deli gibi salondan çıkıp hazırlanmalıyım diye çemkirmesinin sebebi de Kağan'dı. Kağan'dan son zamanlarda hoşlanmaya başlamıştı. Ama bunu dile getiremiyordu, Kağan'a söyleyemiyordu. Bir bez ile etraftaki eşyaların tozunu alırken iç çektim.

Umarım Simay üzülmezdi.

Hepimiz arkadaştık ve aramızda şimdiye kadar bir hoşlanma söz konusu olmamıştı. Ama Simay'ın duyguları son zamanlarda değişmiş, Kağan'a karşı olan bakış açısı arkadaşlıktan öteye geçmişti.

Televizyonu kapattım. Bizimkiler gelince açardım. Koltuk yastıklarını düzeltip sehpanın üstündeki telefonumu aldım ve koltuğa oturdum. Telefonuma gelen binlerce bildirime bakıp gülümsedim.

Sosyal medya işine küçük yaşlarda girişmiştim. Açıkçası bu kadar sevileceğimi bilmiyordum. Bir anda kitlem büyümüştü ve hatta bir üniversiteden ödül bile almıştım. Sosyal medya ile ilgilenmeyi, takipçilerle iç içe olmayı, video çekmeyi çok seviyordum.

Bildirimlere bakıp fotoğraflarıma gelen yorumları beğenmeye başladım. Yorumları beğenmeyi bırakıp bu sefer de DM kutusuna geçtim. Sanırım mesajları okumak en büyük hobim olmuştu. Beni eleştiren mesajları görünce daha da mutlu oluyordum. Eksiklerimi görüp düzeltme şansım oluyordu.

Mesajları okumaya devam ederken yine tanıdık kullanıcı ismini görünce gülmeden edememiştim. Şu ruh hastası kullanıcı.

geldimkormisin

Yine bana bir ton mesaj atmıştı. Sohbete girip girmemekte kararsız kaldıktan sonra merakıma yenildim ve sohbete girdim. Galiba bu hesabını da engelleyecektim. Hiç vazgeçmiyordu. Bütün kendini acındıran mesajlarını okuyup güldüm. Ama son mesajı okuduğumda bunu beklemiyordum.

@geldimkormisin: Aslında ben ve sen aynı ortamda bulunduk

***

Rümrüm karısı bayramınızı kutlawak ve sizi çok sewmek 🦍🐍❤️