Soğuk Yatak | Texting ✔

1.8

Medya: Beste Korhan.

Bulur muyuz 300 yorumuuu 🐍

***

Beste Korhan

"Beste sence bu elbise nasıl? Güzel durur mu bende?" diyen Ela'nın sesini duydum ama kafam o kadar dağınıktı ki, dönüp ona cevap vermek bile bana zor geldi. 

"Beste!" dediğinde irkildim. Ona baktığımda kaşlarını çattı. "Ne doldu sana? İyi misin?" Başımı sallayıp tam konuşacakken benden önce konuştu.

"İyiyim yalanına karnım tok Beste. Ne olduğunu söyle." İç çektim. 

"Gece annemi gördüm rüyamda. Aklımdan çıkmıyor. Kusura bakma, senin de keyfini kaçırmak istemezdim." 

"Saçmalama," deyip tebessüm ettikten sonra telefonunu kenara bıraktı ve yeniden bana döndü. "Annen konusunda hassassın. Sürekli aklında olduğu için rüyalarına da geliyor. Kötü rüyalar mı peki?" 

"Bazen," diye mırıldandım. Ama sonra birden dudaklarım kıvrıldı. "Bazen de çok güzel." Gülümsedi. 

"Kafanı boşaltacak şeyler yapsan? Anneni elbette düşüneceksin. Ama eğer onunla ilgili kötü anıların varsa onları düşünme. Kendine işkence edersin sadece." Ben ona cevap vermeden yine konuştu. "Annenin fotoğrafını göstermiştin bana. Çok güzel bir kadın. Anlatsana bana onu." Gözlerim yandı. 

"Evet," dedim yutkunarak. "Çok güzeldi. Beyaz tenine yakışan simsiyah saçları vardı. Yüzünde hiçbir leke yoktu. Her zaman çalışırdı. Her zaman. Ben bu sosyal medya işinden para kazanmaya başladığımda bile çalışmaya devam etti. Kazandığım parayla idare ederiz yorma kendini dediğim an kızıyordu olmaz o senin paran diye. Hem ben çalışmadan durursam kafayı yerim diyordu." Ela tebessüm etti. 

"Nasıl da güzel bir kadınmış. Her yönüyle güzel." Başımı salladım. 

"Çok özlüyorum onu," dedim gözlerim dolarken. "Bazen geceleri onu düşünürken kalbim sıkışıyor. Yanımda olsun istiyorum. Yokluğuna hiç alışamadım. Sadece yokluğunu kabullenmek zorunda kaldım." Göz yaşlarımı tutamayınca Ela yaklaşıp bana sarıldı. Başımı onun göğsüne yasladığımda saçlarımı okşadı. 

"Geçecek demeyeceğim Beste," diye mırıldandı ve sonra iç çekti. "Ama umarım alışmaya başlarsın. Annen her zaman kalbinde olacak. Bedenen yanında olmasa bile onu hep hissedeceksin ve onun sendeki varlığına bu şekilde alışacaksın. Atlatamamışsın bu normal. Çünkü hep tek başınaydın. Ama şimdi biz varız." Dudaklarım kıvrıldı. Burnumu çektim. 

"Teşekkür ederim," dedim boğuk sesimle.

"Önemli değil. Sen de Can gibi benim kardeşim sayılırsın. Ne zaman istersen bana anlatabilirsin." 

Kardeşim sayılırsın.

Ablam olduğunu bilse ne yapardı acaba? Yine bana karşı böyle iyi olur muydu? 

Ela beni neşelendirirken bana sevgiyle sarılırken ona zaten ablamsın demek istedim ama diyemedim. Sadece abla kavramını hissetmeye çalıştım. Ela'ya karşı bir düşmanlığım olamazdı. Can'a karşı da.

Ela sakinleşmemi sağlayan konuşmasına devam ederken hiçbir şey düşünmeden sadece ona odaklandım.

O bana arkadaş olarak yaklaştı. Ben ise ablam gibi. Ama ondan habersiz.

***

"Anne benim babam nerede?"

"Beste bunu konuşmuştuk seninle. Baban uzakta ve gelmeyecek." Dudaklarımı büktüm.

"Ama anne herkesin babası var. Hem de yanında. Benimki neden uzakta? Benimki de gelsin yanıma." Annem iç çekerek bana yaklaştı ve saçlarımı okşadı.

"Baban yanımıza gelemez kızım. Bunu artık kabul etsen iyi olur. Üzme beni lütfen." Sürekli ona bu soruları sorarak onu bunalttığımı biliyordum. Annemi daha fazla üzmemek için sustum.

Ama o soruyu kendi içimde her zaman sormaktan vazgeçmemiştim.

Sahi... Benim babam niye uzaktaydı?

Annemle olan konuşmam beynimde yankı yaparken karşısında durduğum aynaya baktım. Birkaç gündür ruh gibiydim. Kimseyle konuşmuyordum. Simay sürekli bana sormuş ama düzgün bir cevap alamamıştı. Bizimkiler de yanımda olmaya çalışmıştı ama yalnız kalmak istediğimi söyleyerek herkesten uzak duruyordum.

Klozetin kapalı olan kapağına oturarak başımı eğdim ve ellerimin arasına aldım. Yanan gözlerim dolmaya başladığında bir duygu karmaşası içinde olduğumu biliyordum. Ne yaparsam yapayım kafam çok doluydu. Enerjim çekilmiş gibiydi. Doğrulup olan gözlerimi sildim ve ayağa kalktım. Banyodan çıkıp odama gittiğimde yine yatağıma uzandım.

Elim komodinin üstündeki telefona gitti. Yine şu bilinmeyen kişinin sohbetine girdim. Bana mesaj atmayı çoktan kesmişti.

Ben sana mesaj atmayı keserim ama sen bana geri geleceksin Beste. Bunu sen de biliyorsun.

Belki de haklıydı.

Sırrımı biliyordu. Bunu bu şekilde bırakamazdım. Kim olduğunu bilmem gerekiyordu. Bir anda telefonum çaldığında ekrandaki isme baktım ve cevap verdim.

"Alo?" dedim.

"Beste'm nasılsın?" Gülümsedim.

"İyiyim Sevda Abla. Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim çok şükür. Bayadır görüşemiyoruz. Seni bir arayayım dedim." İç çektim.

"İyi yapmışsın. Aynıyım ben de. Bildiğin gibi," dediğimde iç çekti o da.

"Anladım kızım," diye mırıldandı. "Ne zaman istersen bizim eve gel. Kapım sana her zaman açık. Biliyorsun." Tebessüm ettim.

"Biliyorum Sevda Abla. Teşekkür ederim."

"Neyse," dedi sonrasında. "Ben seni tutmayayım. Benim oğlan çağırıyor yine beni. Senle yaşıt ama çocuk gibi valla." Güldüm.

"Tamam Sevda Abla. Görüşürüz."

"Görüşürüz canım."

Telefonu kapattığımda ekrana baktım bir süre. Sevda Abla annemin arkadaşıydı. Annem vefat ettiğinde o da benim gibi mahvolmuştu. Her daim yanımda olmuştu. Neye ihtiyacım varsa yardımcı olmaya çalışmıştı. Belki de annemden bana kalan tek güzel insan oydu.

Gözlerim ekrandaki sohbete kaydı. Ne yapacağımı bilemezken mesaj atmam gerektiğini düşündüm. Ama ne diyebilirdim ki? Kim olduğunu söyleyecek miydi? Derin bir nefes alıp verdim ve sohbete girdim. Klavyede birkaç şey yazdıktan sonra tekrar sildim. Yazdıktan sonra siliyordum hep. En sonunda kendimi oyalamadan mesajları yazdım ve gönderdim.

@bestekorhan: Sana geri geleceğimi biliyordun. Bundan emin konuştun. Çünkü sırrımı biliyorsun.

@bestekorhan: Evet, Sinan Topçu benim babam. Ela ve Can da kardeşlerim.

@bestekorhan: Bu kadar hayatıma girmişken bana kim olduğunu da söylemelisin. Buna hakkım var. Hem de fazlasıyla.

@bestekorhan: Şimdi söyle. Kimsin sen?

***

Rümrüm karısı çok yorulwak, hasta olwak. Daha yeni Wattpad'e girwek 🦍

Ve sizi çok sewmek 🦍❤️