Soğuk Yatak | Texting ✔

2.9

Medya: Simay Konyalı.

Bulur muyuz 300 yorumuuu 🐍

***

Simay Konyalı

"Kağan yemin ediyorum kafanı kırarım!" dedim sinirle. "Seni boğarım. Yeter artık ya!"

"Ya ne yaptım kızım? O film güzel değil diyorum, bunu izle diyorum. Anlamıyorsun." Gözlerimi devirdi. Bu çocuk cidden uyuzun tekiydi.

"Ya sana ne sana ne. Şöyle suratına bir tane çaksam nasıl rahatlarım!" diye çemkirdim.

"Çak da görelim," dedi Kağan. Anında elimi yumruk yaptım ve Kağan'ın suratına bir tane geçirdiğimde Beste hayretle gözlerini büyüttü ve ardından başını iki yana sallayarak güldü.

"Oha!" dedi Kağan ve acıyla inledi. "Lan manyak!" Pis pis sırıttım.

"Geber." Beste yine güldü ve konuştu.

"Simay cidden manyaksın."

"Ama görmedin mi Beste? Çok kışkırtıyor beni," dedim omuz silkerek. 

"İntikamım feci olacak," dedi Kağan. Gözlerimi devirdim sadece.

"Kağan sen de cidden kaşınıyorsun ama," dedi Beste. Kağan ona dönüp gözlerini kıstı. 

"Sen de hep Simay'ın tarafını tut." Beste sırıttı ve benim yanıma gelip yanağımı sıktı.

"Çünkü Simay benim canımın içi."

"Yia!" dedim hemen. "Ben seni yerim." Sonra Kağan'a baktım. "Bir daha geber." Kağan sinirle bana baktı. 

"Sen var ya," dedikten sonra devamını getirmedi. 

"Eee?" dedim sırıtarak.

"Tamam tamam," dedi Beste. "Sakin olun. Ben de çıkıyorum." Ona döndüm. Uykusuz kalmış gözleri kızarmış ve yüzünde hafif bir solgunluk vardı. 

Ne olduğunu bir türlü anlatmıyordu. Günlerdir hep bir depresyon halindeydi. Anlatması için zorlamıştım ama hep geri çevirmişti. Neden böyle davrandığını anlamasam da yanında olmaya çalışmıştım. İsterse zaten bana anlatırdı. 

"Nereye?" diye sordum merakla. İç çekti. 

"Bunaldım biraz. Hava almak istiyorum."

"Hava çok sıcak ama," dedi Kağan. Beste gülümsedi. 

"Olsun. Ben yine de çıkayım. Geç gelebilirim."

"Evet," dedim iç çekerek. "Her zamanki gibi." Beste gülümsedi.

"Yapma böyle ya." Gülümsedim ben de.

"Tamam tamam. Hadi sen git bakalım. Dikkat et kendine." Başını salladı ve yanağımı sıktı. Kağan'a da göz kırpıp salondan çıktı. Birkaç saniye sonra kapının açılma ve kapanma sesi gelince Kağan bana döndü.

"Neyi var?" Omuzlarımı kaldırıp indirdim.

"Bir bilsem. Bana anlatmıyor. Günlerdir böyle. Hep bir suskun, hep bir asık surat, hep bir üzgün. Keşke bilsem."

"Belki de kendisi halletmeye çalışıyordur. Ama günlerdir böyle. Hepimiz fark ettik. Herkesten de uzak duruyor. Eskisi gibi samimi değil. Acaba biz mi bir şey yaptık?" diye sordu Kağan şüpheyle.

"Sanmıyorum," dedim tek kaşımı kaldırırken. "Bizlik bir şey olsaydı anlardık." Derin bir nefes alıp verdi.

"O zaman bizimle paylaşmasını bekleyeceğiz." Başını salladım.