Soğuk Yatak | Texting ✔

3.5

Medya: Can Topçu.

Bulur muyuz 300 yorumuuu 🐍

***

Beste Korhan

Beste Korhan'ın büyük sırrı ifşa edildi. 

Beynimde sadece bu cümle dönüyordu. Elimdeki telefonun ekranına şaşkınca bakarken sayfayı her yenilediğimde yapılan yüzlerce yorum akınından dolayı gözlerimi kapatıp açtım. Bu haber gerçekten yapılmış mıydı yani? Ben rüya falan görmüyordum. Gerçekten birisi benim hayatımı mahvetmek istemişti ve bunu yapmak için de ilk adımını atmıştı.

Şimdiden yapılan kötü yorumların birkaçını gördüğümde sanki gerçekten kötü olan her şeye sebep olan benmişim gibi hissettim. Üstümdeki baskı bir anda artmaya başladı. Bir şey nefes almamı engelliyormuş gibi istemsiz bir şekilde elim boğazıma doğru  gitti. 

"Beste?" Simay'ın endişeli sesini duyduğumda yutkundum zor bir şekilde. 

"Kim yaptı bunu?" dedim korkuyla. Gözlerim hızla dolarken başımı iki yana salladım. "Ne yapacağım ben şimdi?" Elimi boğazımdan çekip alnıma götürdüm ve alnımı ovaladım. 

"Beste?" dedi Uraz Ali. Telefonunu elimden aldı. 

"Yorumları gördün mü? Yorumlara baksanıza. Hakkımda kötü yorumlar yapılmaya başlanmış bile." Telefonunu sehpaya bırakıp bana baktığında ayağa kalktım. Bir o yana bir bu yana giderken yutkundum.

"Ne yapacağım ben? Ne olacak? Kim yaptı bunu? Kim?"

"Güzelim," deyip ayağa kalktı Uraz Ali. "Sakin ol." 

"Sakin olamam!" diye bağırdım. "Ben ne yapacağım şimdi Uraz Ali?" dedim yeniden gözlerim dolarken. "Ela şimdiden köpürmeye başlamış. Rezillik dedi, değil mi?" dediğimde başını salladı. 

"Ama Ela olayın iç yüzünü bilmiyor Beste," dedi Simay. "Sakinleşirse her şeyi anlar."

"Anlamaz," dedim kalbim sıkışırken. "Herkes öğrendi," dediğimde titreyen ellerimi birbirine bastırdım. "Kim ifşa etti bunu? Kim biliyor?" dedikten sonra bakışlarım Uraz Ali'ye kaydı. Yutkundu.

Ona güveniyordum. Bana bunu yapmış olamazdı.

"Benden şüphe etme Beste. Bunu ifşa edecek son insan bile değilim." Ses tonundaki korku ve endişe yutkunmama neden oldu.

"Sana güveniyorum ben," diye mırıldandım. Sonra titrek bir nefes alıp verdim. Yüz ifadesi rahatlarken bana yaklaştı. Beni kendine çekip başımı göğsüne yasladı. Kolları beni sıkıca sararken başımın üstünden öptü. 

"Bana güvenmene sevindim. Sağ ol güzelim." Saçlarımı okşadı. "Titreme," dediğinde titrediğimi daha yeni fark ettim.

"Uraz Ali," dedim boğuk sesimle. "Yanlışlıkla ağzından kaçırdın mı? Birine söylemiş olabilir misin?"

"Hayır," deyip geri çekildi. "Zaten önce sana söyledim. Başka kimseye söylemedim, söylemem de." Gözlerim yeniden dolarken titreyen sesimle konuştum.

"Kim yaptı o zaman? Ben başka kimseye söylemedim ki. Nasıl ortaya çıktı?" 

"Beste sakin ol," diyen Simay'ın sesini duydum.

"Olamam," dedim boğuk sesimle. "Ne yapacağım?" Göz yaşlarım hissettiğim bütün duyguların karışımı olacak şekilde akarken Uraz Ali bana daha sıkı sarıldı. Kollarım onun beline ulaşırken göz yaşlarım da onun tişörtünü ıslatıyordu.

"Beste?" diye fısıldadı saçlarıma doğru. Sıcak nefesini saç derimde hissederken yine konuştu. "Önce sakin ol. Böyle yapma. Kendini bırakma hemen."