Unknown Man (Anonymous Series #1)

C29

C29

  “Grabe, ang epic nung face no'ng prof ko n'on!” sabi ni Jaja at tumawa ng malakas kasama si Maveric.

Napapatingin na rin ang ilang dumadaan sa pwesto namin.

“Hinaan niyo naman boses niyo, pinagtitinginan na tayo oh!” ungot ni Jerome.

Mataray siyang nilingon ni Jaja at inirapan ito.

“Kung gusto mo ng tahimik na kaibigan, lumipat ka sa kabila. Torpe!”

Nanlaki ang mata namin ni Maveric sa sinabi ni Jaja at halos magsalubong ang kilay ni Jerome sa sinabi nito. Jerome just stand up and leave us in the cafeteria.

“Loka ka beh! Baka mamaya abangan ka sa labas n'on!” natatawa na sabi ni Maveric.

“Mahina siya eh, pero sabagay feelings manhid naman ang isa d'yan, kaya ayan gan'yan sila.” Parinig ni Jaja.

I gently cough so I can excuse myself for their topic. Hindi naman ako nasasaktan sa sinabi nila, well Kylie has a point. We should talk about this matter so we can save us...our friendship.

“Jerome, can we talk after work?” I asked him when I stopped on his place.

Napatigil rin siya sa pag-type ng kung ano sa computer at tumingin saakin. Nagtataka ang mukha niya at halatang napilitan na lang siyang tumango.

“S-Sure...saan ba?”

“I want to drink some alcohol, so see you at the Town's Bar?”

“Okay?”

Iniwanan ko siyang clueless sa mga nangyayari. Okay na sa bar, para hindi na siya mag-waste ng effort para pumunta doon after namin mag-usap. I know he will get hurt after we cleared things, but it's for us. For our friendship.

Mabilis ko rin namang natapos ang trabaho ko kaya nag-intay na lang ako ng minuto sa table ko habang nakatungo. Recently, I don't think too much for Atlas. That's freaking new for me. Nasobrahan ata ako sa pag-distract sa sarili ko.

Wala rin akong balita tungkol kina Mommy. I just get tired reading some news about them. Including, Jake.

“Ano, alis na tayo?” boses ni Jerome.

Nag-angat ako ng tingin at uwian na pala. Nasa kanya na ang bag ko at nauna pa siyang maglakad saakin!

Noong nasa elevator na kami ay hinablot ko ang bag ko at tumingin sakan'ya.

“Wala kang bag?”

Ngumisi siya na tipong natutuwa siyang naasar niya ako. Pumunta na kami sa parking lot at sumakay sa kotse ko. Siya na ang nag-drive dahil alam niya rin 'yon.

We got there last time, and I'm freaking wasted to the point that I don't want to remember what I've done in that night. But Jerome just recorded me and I'm so embarrassed that I'm crying on the video.

“Huwag kang magpapaka-lakasing ha, full storage ako ngayon.” Paalala ni Jerome dahilan para samaan ko siya ng tingin.

A loud music welcome us, as we make our entrance inside the bar. There's few people dancing on the dance floor, and there's a lot of people in their tables starting to fired up their nights.

Dumiretso kami sa counter at doon nanghingi ng inumin, I ordered cocktails and Jerome just got a wine. Hindi rin kami nagtagal roon at umaakyat kami sa second flood nila. Dito, maaliwalas at mahangin ang mararamdaman mo, atsaka makikita mo pa ang dagat sa terrace.