Unknown Man (Anonymous Series #1)

C24

C24

  Gumising ako.

Hindi...Hindi pala ako nakatulog.

Until now, I can't believe that I'm already taken!

Naalarma ako ng tumunog ang phone ko at tumatawag si Atlas.

“Hello? No, I sounds like a man!” I practiced my vocalization before I answered the call.

“G-Good morning...”

“Hows your sleep?” He lazily asked me.

“Its fine, nakatulog naman ako ng maayos. How about you?”

“Hmm fine too...did you eat breakfast?”

“Kakagising ko lang, Atlas. I'm still at my bed, I'm lazy to get up." Aniya ko at sumuksok ng maiigi sa comforter.

“You should eat breakfast, Chelsea. Bangon na," malumanay nitong utos saakin.

“Tinatamad pa ako, mamaya na. Breakfast can wait, you know!” Dahilan ko.

“You just missed me, are you?”

Doon ako napabangon sa kama at umiirap sa kawalan.

“Kailan ka pa naging aircon, Atlas? Seriously, I don't missed you! Kahit hindi ka na magpakita...ayos lang.” Bumaba ang tono ko sa huling sinabi ko. “I know you're busy building up your future, If you need to let go your excess baggage, let me go.”

Hindi ko rin maiwasang isipin 'yun kagabi. Ang daming what if's! Kasi, natatakot ako na baka maging sagabal ako sakan'ya. Natatakot akong, baka hindi sapat ang pagmamahal ko...para ipaglaban siya.

Kasi kung papipiliin...mas pipiliin ko ang kapanan niya bago ako. Mahalaga siya saakin, at ayokong siya ang masaktan.

I don't want him to leave everything just because of me...I don't want to be burden on his future.

Narinig ko ang pahinga niya ng malalim, at kaluskos na pawang bumangon na rin siya.

“You're not my excess baggage, Chelsea. This is not only for my future,but yours too. I'm preparing for our future, that's why stop your thoughts and just eat. Ayan ang napapala kapag hindi kumakain ng breakfast,” pangaral niya pa.

“Hindi ka talaga nauubusan ng mga salita, haish. Yes, I will prepare my breakfast. Gonna call you later, bye.”

Hinayaan kong manatili sa tainga ko ang telepono at pareho naming naririnig ang tahimik na linya. Binaba ko ito ng marinig ko ang sinambit niya.

“I love you."

What a beautiful day, Chelsea.

----

  It's Monday, and obviously I'm nervous right now. Halos naka-ilang pasada na ako sa salamin kung ayos lang ba ang suot ko. I'm wearing a white long sleeve top, and brown slacks. I wear some brown cream stilleto with black tote bag. I bun my hair and put some light make up.

Dahil sa hindi ko mapigil na kaba, tinext ko si Atlas bago ako pumasok sa loob ng kotse.

To: Atlas

   I'm nervous, Atlas. Gosh! It's my first day today!

Nag-drive na ako papunta sa company, at katulad nga ng ilang companies namin. Gano'n rin ang structure nito, matataas at malalaki.