C32

77 5 0
                                    

C32


"What? Sinong nakabuntis sakanya?" gulat na tanong ni Jake.

"I saw the guy, actually. He's handsome and I guess his work is same as yours. Kaya nawala ng ilang days si Kylie sa condo dahil kinuha siya ng lalaki."


Kwinento ko pa sakanya ang ilang details na alam ko. He volunteered to support the child and I planned to book her a flight.


Pagkalipas ng ilang oras ay nagpaalam na rin siya dahil may aasikasuhin pa siya. We parted our ways and I immediately climbed up to my suite.


Nang makarating ako sa kwarto ay kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Atlas. Hindi pa rin suya sumasagot sa mga texts ko.

"Hello?" A high pitch voice of a woman!

Napahigpit ang kapit ko sa telepono at tiningnan muli kung mali ba ang number na natawagan ko. I checked it twice but its Atlas who I called.


"Ilagay mo lang yang mga yan dyan. Gosh, babe! Thank you sa pagsama saakin sa pag-shopping!" the woman said and I ended the call.


That's enough, I think. Feeling ko binibiyak ang buong pagkatao ko sa ginawa niya. Akala ko, nagbago na siya. But no, he doesn't. Umiiyak akong humiga sa kama at niyakap ang sarili.


Maybe, I destined to be single for the rest of my life! Gusto kong magmahal ng iba, pero paano? Paano ako magmamahal kung yung puso ko, sa isang tao lang titibok.


Hindi ko namalayan na nakatulugan ko ang pag iyak at nang humarap ako sa salamin ay mugto ang aking mga mata.

I have my shower and prepare for the wedding. Isang white cream long gown na may slit sa kanang legs ang design ng gown ko. I wear the white stilletos and apply some gloss and powder on my face. I tie my hair into messy bun and put some flowers on it. Kinuha ko ang pouch bag ko at nilagau roon ang wallet at phone ko. Hawak ko na rin naman ang white na masquerade mask ko.

"Chelsea, are you done?" tawag ni Anthem at kumatok sa pintuan.

"Yeah! I'm done!" sigaw ko at binuksan ang pintuan.


He's wearing a white cream tuxedo and wearing slacks and shoes. Maayos rin ang ayos ng mga buhok niya at nagtaka ako dahil hawak niya pa rin ang neck tie niya.


"Why are you not putting this thing on your neck?" I asked.


"Put this to me." he said and handed me the neck time.


No choice kaya sinuot ko sakanya ito at nagtaka ako dahil nakangisi siyang nakatingin sa likod ko. Inaayos ko rin ang coat niya at bahagyang lumayo ng matapos.

"Done, lets go. Ayokong ma late!" Aniya ko at nagpaunang sumakay sa elevator.

Hanggang sa makarating kami sa Manila Cathedral ay nakangisi lang siya. It makes me annoyed!


"Can you stop smiling? You looked creepy. Baka mamaya matakot ang pare sayo." I said.


Nawala ang ngisi niya at napalitan ng simangot na bahagyang kinatuwa ko. Gusto ko siyang asarin palagi.


Nasa labas na kami ng church, wearing our masquerade mask. Anthem's arms was on my waist, everytime a man tried to come near me or having a talk with me.


After a minutes, the wedding is now began. Pumila kami ni Anthem sa red carpet at nakangiti sa lahat. It looks creepy because everyone wwearing a mask, except on Jake that now staring blankly at the red carpet. He looks problematic and I'm worried.


Masayang nagsimula ang kasal at halos umiiyak si Marley nang sinasabi ni Jake ang vow niya.


"God knows how much I wanted to see you. You're the girl who make me pee in my pants when you smiled at me. You make my heart thumped so fast even its our first meet. I'm not promised to love you forever, to take care of you nor be a perfect husband, because I'm going to prove it through my actions and words. I love you, Marley. Thanks for coming in my life." Jake said and kissed Marley's forehead.


I cried too, I just feel it. Natapos ang wedding at dumiretso kami sa Shangrila. Ang daming guests as I expected. Nag retouch lang ako sa sariling suite at muling bumaba para sa reception.


I saw my family on one round table. Having a talk with Jake's family. My mother and father are getting older, while I saw my Ate bumps in her tummy. Is she pregnant too? Sa katabing upuan niya ay isang lalaki na nakahawak sa likudanan ng upuan niya. My Kuya was serving a food to a lady beside him. I guess, they're all settled.


Muli kong naalala ang nangyari kagabi at doon ko nilagok ang champagne na hawak ko. Muling umiikot ang waiter at kumuha ako ulit ng champagne. How can he do that to me?

Napapikit na lang ako sa inis at kumalma ng magsalita ang MC. The program starts and everything goes well. Walang aberya na nangyari, lahat, perfect.


Natapos ang kasal nila at tinext ako ni Jake na isama ko si Anthem papunta sa suite nila.


"Huwag na tayong pumunta Chelsea. Honeymoon na nila yun." Anthem suggested.


"No. He said we should go on his suite, ASAP. Can't you understand that?" masungit kong sabi at inirapan siya.


Nasa floor na kami ng suite nila Jake at dire-diretso ang lakad namin. I press the doorbell button before we get in. Nakatayo si Jake habang si Marley ay nakaupo sa sofa.


"Jake, thanks for inviting us here. I'm happy for you!" I said and hugged him.


Natawa na lamang siya at niyakap rin ako. Kumalas ako ng yakap dahil may paguusapan raw sila ni Anthem.


Lumingon ako kay Marley na ngayon ay malungkot ang mga mata na nakatingin sa kawalan. She's married, but why her eyes is full of sadness and jealousy?


"Marley I missed you!" I said and hugged her tight.


We have misunderstandings before we parted our ways together. Kahit na nakasama ko lang siya in a short time, tinuring ko pa rin siyang kaibigan.


"Wait Miss, sino ka ba?" ramdam ko ang tono ng pagkainis niya.


"Dont you remember me?" I asked.


I guess she deserves to know the truth.

Inaalis ko ang mask ko at nakangiti sakanyang humarap. Gulat at pagkabigla ang ekspresyon ng mukha niya. Humingi ako ng tawad sa ginawa namin ni Jake dati, I explained to her na arrange marriage lang ang meron saamin before. I hugged her again and bid a goodbye.

Pagkalabas namin ni Anthem ay masaya ang puso ko at nakahinga na rin ako ng maluwag. Even I'm stubborn sometimes, selfless or spoiled. I don't wanna hurt someone's feelings without a valid a reason.


"Prepare your things Chelsea." Anthem said while we are on the elevator.

"For what?" My brows furrowed.



"Lilipat ka na ng Bataan, and you're promoted."

Unknown Man (Anonymous Series #1)Where stories live. Discover now