Unknown Man (Anonymous Series #1)

Special Chapter

Special Chapter

  The Wedding

  “Mommy, ayoko nga ng gowns na pinipili mo saakin. Wala kaming budget na ganyan kalaki ni Tamer.” reklamo ko.

Halos lahat ng brochures ay puro mamahaling gowns sa France na gawa ng famous designer na si Harper Ferrer.

“Treat it as my gift to you, Ija. Tsaka wala namang masama kung maagnda ang gown mo sa wedding. Its the most special day of your life, baby.” katwiran ni Mommy.

“Just accept it darling, don't worry about our budget.” gatong ni Atlas.

Halos tingnan ko na lang ng masama si Atlas. Ewan ko ba, simula nung i-kwento ko kung paano kami nagkakilala. Ngayon, ikakasal na. Lagi na silang magka-kampi ni Mommy.

“I want this off shoulder one.” turo ko sa isang gown.

Tumango lang ang assistant at sinundan si Mommy sa labas. Pagod akong sumandal sa sofa at ngumiti ng makita si Atlas.

“Tired?” he asked.

“Yes po, do I deserve a hug?”

“You're always deserve a hug, darling.”

Natutuwa ko siyang niyakap at pakiramdam ko nawala ang pagod ko. Sa February 5 kami ikakasal, yun kasi ang gabi nang unang sayaw naming dalawa. He's wearing an office attire. Nag-half day siya sa office para samahan akong pumili ng gown.

“I can't believe that we're getting married.” I whispered.

“Then start believing, darling. Plus, we have a baby now. Nasabi mo ba sakanila ang adjustments sa gown mo? Baka maipit si baby." he said with a concern tone.

“Yes. Pero sinabi ko na huwag sabihin kay Mommy ang adjustments, siguro sa reception na lang natin sabihin na may anak na tayo.” sabi ko at humarap sakanya.

“Very good then. Ayokong masaktan kayo pareho. Lets go home? You need to rest.”

“Yeah lets go home. Papaalam lang ako kay Mommy.”

Humiwalay ako sa yakap niya at nauna nang lumabas. Nagpaalam akong uuwi na kami ni Atlas at saka kami umaalis.

We're on our house that design by Atlas. He's an architect too, doon siya nag-aral sa ibang bansa sa loob ng five years. Lahat nang nangyari sa loob ng five years, he told it to me.

“What do you want for dinner?” he asked while putting our pink apron.

I giggled while looking at him and he looks at me with narrowed eyes.

“Why? You look cute kaya. I want Sinigang, damihan mo yung kangkong ha.” I said.

“Noted darling.”

Umaakyat na ako sa taas at nagpalit ng damit. Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Marley, well she's okay naman sa Palawan. Monthly ang pagtawag ko sakanya dahil, I'm worried about her!

“Hello Kylie, how are you?” I asked and sit on the sofa.

“Hindi ka maniniwala dito Chelsea, sumisipa na yung baby ko!” natutuwa niyang sabi.

“Really? Omygosh, that's cute! I can't wait to feel it too.”

“Padilig ka sa bebe mo para maramdaman mo rin to."

“No need. I'm three weeks pregnant, Kylie and soon baka maramdaman ko rin yan.”  sabi ko at tumawa.

Nakita kong nangingiting napatingin saakin si Atlas. I know he's proud on what he did.