Unknown Man (Anonymous Series #1)

C33

C33

"Seriously Anthem? Promoted na ako?" gulat na tanong ko sakanya.

He just smirked at me and walked away. Gosh! Nagmadali akong pumasok sa suite room ko at inimpake ulit ang gamit ko.

Mabilis kong hinablot ang phone ko at tinipa ang number ni Kylie.

"KYLIEEEEE!!!!" sigaw ko ng sinagot niya ang tawag.

"Ano ba Chelsea! Ang sakit sa tenga!" naiirita niyang wika.

I chuckles before I speak again.

"Promoted na ako bilang manager sa Financial Department sa Bataan!" I happily said.

"Talaga?! Congratssss!!!! Celebrate tayo pag uwi mo!!" natutuwa niyang sagot.

"Sige, sige. Actually 1 week dapat ang stay ko dito sa Manila. But I need to come home to celebrate! I'm packing my things, papaalam na lang ako kay Anthem."

"Sige, ingat ka ha! Hintayin kita."

Binaba ko ang tawag at nag ayos muna sandali bago lumabas. Kumatok ako sa pinto ng suite ni Anthem na kaharap lang ng room ko. After three knocks he opened the door and greet me.

"Good Evening." bati niya at bumaba ang tingin sa bag na dala ko.

"I'm going home. Mauuna na ako sayo, my friend badly need me at my condo. Emergency." I said.

"Okay, pahatid na lang kita sa driver ko for your safety. Have a safe trip."

Tumango na lamang ako at nagpasalamat sakanya. I guess this day was full of blessings! Tumingin muli ako sa phone ko at masayang tiningnan ang pangalan ni Atlas sa phone ko.

'If you show yourself here, patatawadin na kita. I will forgot the things you've been made that cause pain to me. If you didn't show up, I guess this is really our ending.'

Naglakad na ako palabas ng hotel at sumakay sa kotseng naka-abang saakin sa labas. Pumasok ako sa loob at nilagay ang bag sa katabing upuan.

Umaandar ang kotse at nakatingin lamang ako sa labas. We're stuck on the heavy traffic! For sure uwian time na ng mga nagtatrabaho kaya ganito.

Nabaling ang tingin ko sa aircon at may lumalabas dito na usok. Nanlaki ang mga mata ko at agad pinaghahampas ang upuan ng driver.

"Manong! May lumalabas na usok!" Nanghihina kong sigaw habang tinatadyakan ang likod ng upuan ng driver.

Naaninag kong lumingon siya saakin bago niya patayin ang aircon at inaayos ako ng higa sa backseat. Nang halikan niya ang noo ko ay doon ako nawalan ng malay.

Unti-unting nagmulat ang aking mga mata. I'm sleeping on a couch whole roaming my eyes around the whole sala. Everything was familiar to me! And I think, I'm on my house! On our house.

Tumayo naman ako at agad nagpanic. Lalabas na sana ako sa entrance ng sala ng lumabas si Mommy doon dala ang isang tray na may lamang baso ng juice.

"C-Chelsea..." She uttered and hugged me.

Hindi ko namalayan na umiiyak na rin pala ako at mahigpit siyang niyakap. I cant resist them. Hindi ko sila matitiis, kahit yung mga ginawa nila saakin from the past. It became lessons and memories for me. And it makes me who I am today.

"Sorry baby, we didn't know. Hindi namin alam na nakokontrol ka na namin. Gusto lang namin ay yung nasa maayos ka. Ayaw namin ng Daddy mo na nahihirapan ka." naiiyak niyang paliwanag.

"I'd understand Mommy. But I can't live the way you want to live me. Kahit ayaw niyong danasin ko ang hirap, dadanasin ko pa rin yun. Its my challenge, a challenge that can give me a lesson in life." paliwanag ko.

"I'm so sorry baby, sorry."

Mommy cried again and I just hugged her.

"Its fine Mom, its all fine. You're already forgiven. Nagalit lang ako sainyo, pero ang pagmamahal ko sainyo ay hindi nawala. Thanks for being there, Mommy. I love you." Emosyonal kong wika.

Lalong bumuhos ang luha ko ng pumasok rin si Daddy at ang mga kapatid ko sa sala at dinamba ako ng yakap.

"You grew well, Chelsea!" Naiiyak na sabi ni Ate habang pinagmamasdan ako. "Look at you! You looked mature now!"

Natawa na lamang ako at hinimas ang kanyang tyan. She's 5 months pregnant with her husband. Kasal na pala sila 4 years ago and ngayon lang naisipan gumawa ng baby.

"My princess our now home, makakahinga na rin ako ng maluwag." dramatikong sabi ni Kuya.

"Alam mo kasi, Chelsea. Noong umaalis ka sa bahay, halos hindi mapakali si Kuya. Tuwing umuuwi siya hinahanap ka niya. Every birthdays and special occasions he's always bought a gift for you and placed it on your room. Kahit may asawa na siya, lagi ka pa rin niyang inaalala. Pero ngayon, hindi na ata."

Lalong bumuhos ang luha ko at niyakap si Kuya.

"Lagi naman akong magaalala sainyo, apat lang kayong babae sa buhay ko. Si Mommy, si Sis, my princess and last my Queen." He said and looked at his wife.

Matapos ang iyakan ay masaya kaming nag kwentuhan sa sala. Si Kuya pala ang nag manage ng mga businesses namin at tinutulungan siya ni Ate. Pero tumigil si Ate dahil sa buntis siya, Kuya stopped her from doing office works because for sure its cause stress to her and to baby.

I also tell to them my happenings in life, five years ago. I saw how their eyes became proud on what I have right now. I also shared to them that Jake and Kylie helped me in everything.

Nagalit pa nga si Kuya kay Anthem, ang boss ko. Dahil partners raw sila sa business and also friends sila pero wala man lang sinabi sakanya kahit kwinento niya ako kay Anthem.

"Kylie was on my condo right now, I suppose to go home and celebrate with her." I said.

"Celebrate for what baby?" tanong ni Mommy.

"I got promoted as manager in Financial Department. And my workplace would be on Bataan."

"Congratss!!!" natutuwa nilang bati.

Ngunit bumalik ang kuryosidad sa isip ko, paano ako napunta dito? Sino ang nagdala saakin?

"Mommy, sino ang nagdala saakin dito?" I asked.

"Oh about that. Halos himatayin si Mommy kanina! May tumawag sakanya kanina at sinabing nakita ka at dadalhin ka daw niya dito agad. Edi syempre kami nataranta! Nagulat kami na totoo pala ang sinasabi niya." kwento ni Ate.

"Nakita ka naming buhat niya at maingat ka niyang binaba. Mommy offered the reward money but he refused. Sabi niya babalik raw siya dito at may hihingiin siya. Mommy automatically say yes. And his name is Atlas."

Nanghina ako sa kinauupuan ko at tila nagdiwang ang buong sistema ko. Agad na nabaling ang atensyon namin sa maid na pumasok sa kusina at hinihingal na nakatayo.

"M-Ma'am, S-Sir! May tao po sa labas, Atlas raw po ang pangalan."