Unknown Man (Anonymous Series #1)

C30

C30

Sumunod naman siya saakin at naupo sa sofa, umupo ako sa tabi niya at dinampi-dampi ang bulak na may betadine sa pisngi niya.

“What are you doing here? ” I asked him while putting some band aid on his wound.

“I can't help it...Chelsea. It's my routine to checks you every night.” He mumbled out.

“Why? Kaya ko ang sarili ko, Atlas. Ilang taon na rin akong namuhay mag-isa, at ikaw pa ang dahilan kung bakit. ” At umiiwas ako ng tingin.

“I'm so sorry...”

“Your sorry won't do anything, Atlas. Hanggang ngayon, naguguluhan pa rin ako... Hindi ko alam, pati mga tao sa paligid ko nadadamay na.”

Napatigil ako sa pagligpit ng mga ginamit ko, at napatulala na lang sa kawalan.

“Since you barge in on my life, my life become a mess. It suddenly became a disaster! I never thought my life would be like this, akala ko, ako ang papalit sa pwesto ni Daddy sa company niya. Magkakatuluyan kami ni Jake... magkakaroon ng anak... at ipapasa namin ang pwesto namin sakanila. Akala ko, magiging gan'on. ” Ani ko at tumawa.

“Pero dumating ka. You're just like a whirlwind, you changed my life instantly. My perspectives become different, my determination challenged, halos buong pagkatao ko nabago mo! Paano... paano mo nagawa 'yon? Kasi hanggang ngayon, hindi ko alam.” Tumingin ako sakan'ya at napaluha.

He looks at me with pain on his eyes and it looks like he wanted to held me on his arms.

“I'm still clueless on myself... because all of you people ruined my life! Simula bata pa lang ako... ngayon ko lang nar-realized lahat. Kontrolado ako, dati pa. H-Hindi pala... hanggang ngayon! I'm a fool for not knowing my identity!” I breakdown.

It's his signal to held me and he just accepts some of my hard punch on his hard chest. Hanggang sa kumalma ako.

“Find yourself... Chelsea. You can run freely, baby. Away from us. Just think about yourself for this time, don't mind us, okay? We can wait... I can wait. ”

Fvck this man!

“What if matagalan ako... what if hindi na ako makabalik? ” I asked him softly.

“Naiintindihan ko, Chelsea. Naiintindihan ko yung parte na baka matagalan ka sa paghahanap mo sa sarili mo. I knew, it will takes time, but fvck, Chelsea, balikan mo'ko. ” He answered like he's hurt on my questions.

“Pag-usapan natin lahat, mag-umpisa tayo ulit. ” Pakiusap niya pa.

Umahon ako mula sa pagkayakap niya at marahang hinaplos ang panga niya.

“I will try... Atlas. See you next two years here at Laguna, I guess? ”

Parehas kaming naluha sa sinabi ko at nilunod ang aming sarili sa yakap ng isa't-isa.

---

“WHAT?! Muntik ka na mapasok d'yan? Shet, Chelsea! Umaalis ka na d'yan, lumipat ka na ng ibang condo unit! Ako na magbabayad! ” Kylie said on the line.

“Ayos lang ako, Kylie. Kumalma ka. Saka aalis na talaga ako dito. ”

Napansin kong napatahimik siya sa kabilang linya at alam kong hindi siya makapaniwala sa mga sasabihin ko pa.