Part-14

525 40 23
                                    

Unicode....

"အား !!...နာလိုက်တာ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟ"

"မင်းက...သေချာမှမနေဘဲ။ဘယ်လိုဖြစ်လို့...လှုပ်ရွနေတာလဲ?"

"ခဏလေး..ခဏလေး..ဒီမှာကြပ်နေပြီ"

"လက်ကိုဖြည်းဖြည်းမြှောက်လိုက်.."

ထိုအသံတွေကတော့ မင်းဇေ ရှိုင်းထက်အားအင်္ကျီလဲပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

ဒီနေ့ရှိုင်းထက်ဆေးရုံဆင်းသည့်နေ့ပင်။ဆေးရုံတွင်တစ်ပတ်လောက်နေလိုက်ရသည်။သူဆေးရုံတက်နေသည့်ဒုတိယနေ့တွင် လပြည့်ရောက်လာခဲ့လေသည်။

'အမလေးသူ့ကို..ဆုံးမသြဝါဒခြွေနေလိုက်တာများ..မနည်းကိုပြန်လွှတ်လိုက်ရတယ်..'

ဆေးရုံဆင်းပေမယ့်လည်း ကျောက်ပတ်တီးကတော့မဖြည်ရသေးပေ။ထို့အတွက် သူ့မှာအိမ်သို့ပြန်လို့မရသေးသည့်အတွက် မင်းဇေကွန်ဒိုတွင်လိုက်နေရန် ထိုလူ့အားအပူကပ်ရလေသည်။သူ့ရဲ့အမြဲတမ်း ဟိုသွားလည်းအပူကပ်ဒါလုပ်လဲအပူကပ်နေတဲ့စကားကြောင့် မင်းဇေတစ်ယောက်နားငြီးမခံနိုင်တော့၍ လက်ခံလိုက်ရလေသည်။

"သွားလို့ရပြီလား?"

သူ့အားအင်္ကျီလဲပေးပြီးနောက် ပစ္စည်းတွေသိမ်းနေသောမင်းဇေအားကြည့်၍မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။

"အင်း...သွားမယ် ဝှီးချဲပေါ်ထိုင်လိုက်"

"ဟာ...ဝှီးချဲပေါ်မထိုင်ချင်တော့ပါဘူး။တစ်ပတ်လုံးလုံးထိုင်ထားရတာ..မင်းငါ့ကိုတွဲလိုက်လေ"

"မင်း..စကားတော်တော်များတာပဲ..။ကျောက်ပတ်တီးကြီးနဲ့ကို ထော့ကျိုးထော့ကျိုးသွားမလို့လား။မရှည်နဲ့တက်..!"

မင်းဇေ၏ စိတ်မရှည်စွာပြောလာသောစကားကြောင့် ရှိုင်းထက်ရှုံ့တွတွနှင့်ပြန်ဖြေမိသည်။

"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ။မင်းကလည်း ငါ့ဆိုအမြဲဒေါသကြီးပဲ.."

ထိုနှင့်သူတို့နှစ်ယောက် counterတွင်ဆေးရုံစရိတ်အားရှင်းပြီး မင်းဇေကွန်ဒိုသို့ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။

********************

ဟိန်းထက်အတွက် ဒီနေ့ကပန်းဆိုင်တွင်ပထမဆုံးအလုပ်ဆင်းသည့်နေ့ပင်။အရင်အပတ်က လပြည့်၏သူငယ်ချင်းဆေးရုံတက်သည့်အတွက် ဆိုင်ပိတ်ထားရ၍သူမသွားဖြစ်ပေ။ယခုနေ့ပိတ်ရက်မှသူစ၍အလုပ်ဆင်းရခြင်းဖြစ်လေသည်။ခါတိုင်းနှင့်မတူ ဒီနေ့အလွန်ပျော်ရွှင်မိနေလေသည်။

ကမ္ဘာမြေအဆုံးထိ....♥(ကမာၻေျမအဆုံးထိ....♥)《Completed》Where stories live. Discover now