ASİ

Kahve

Asiye aklındaki düşüncelerle bir eli çenesinde bir eli belinde odada volta atarken bir anda durdu. 'Ben ne yapıyorum ya. Biliyorsa bilsin sanki ne oldu.' diyerek kafasındaki düşüncenin kendisini ele geçirmesine izin vermeden kapıya yöneldi. Kapının önünde durdu. Üstünü ve saçını düzeltti. Suratına umursamaz bir tebessüm yerleştirdi ve kapıyı açtı. Kapıyı açması ile karşısında saçını düzelten Doruk ile göz göze gelmişti. Dudaklarını birbirine bastırdı gülmemek için ama kahkahasına engel olmadı. Doruk ise daha önce bu kadar utandığını hatırlamıyordu. Asiye'nin gülmesini bırakması için bir süre ifadesiz yüzü ile bellemek zorunda kaldı fakat Asiye'nin durmaya niyetinin olmadığını anlayınca kendisi de genç kadına bakarak gülmeye başladı. Kısa bir süre sonra Asiye durumun tuhaflığının farkına varıp kendine çeki düzen verdi ve "Odamı sen gösterecekmişsin. Annemin toplantısı varmış." dedi. Doruk da gelen soru üzerine kendimi toparlayıp "Evet. Ben de onun için gelmiştim." dedi. Genç adam kapıyı açtı ve eliyle dışarıya doğru yol çizdi. Genç kadın hafif bir tebessüm ile kapıdan çıktı. Koridor boyu yan yana yürüdüler. Genç adam koridorun sonunda sağdaki odanın kapısını açarak "Buyrun Asiye hanım odanız." dedi dişlerini göstererek gülümserken. Asiye ise tebessümle göz devirerek odaya girdi ama odanın havasını hiç beğenmedi. "Ben dekorasyonu değiştireceğim. Burada çalışamam." dedi memnuniyetsiz bir tavırla. Doruk bu tavra anlam veremese de soğuk bir tavırla "Tabii, nasıl istersen. Şirketin iç mimarına haber veririm bugün gelir yanına." "Gerek yok ben kendim hallederim. Öyle büyük şeylere de gerek yok zaten." "Sen mi halledeceksin?" dedi Doruk şaşkın şaşkın. Asiye ise neden bu kadar şaşırdığını anlamayarak "Evet. Kendi evimin dekorasyonunu da ben yaptım." Doruk ise bu çıkışı fırsat bilerek "Evini görmediğim için şaşırmam normal değil mi?" dedi davet bekleyen bir tavırla. Asiye ise bunu anlamış ama bozuntuya vermemişti. "Peki ortak o zaman bu akşam bir şeyler içmeye bekliyorum. Böylelikle evimi de görmüş olursun." dedi. Doruk ise zafer kazanmış ifadesiyle "Memnuniyetle" dedi ve ekledi "ee bir kahve söyle de içelim." demesiyle Asiye tebessüm ederek masaya oturdu ve iki kahve söyledi. Kahveler gelene kadar dekorasyon ile ilgili fikirlerini paylaşmıştı Asiye. Kahveler geldi, Doruk kahvesini aldı içerken Asiye de kendi kahvesine uzanmıştı ki Doruk'un kahvesi üzerine döküldü. Sıcaktan yanmamak için bir hışımla üzerindekileri çıkardı. Yeşillerden sonra karın kaslarıyla karşılaşan Asiye'nin nutku tutuldu. Hiçbir şey düşünemedi o an. Doruk'a doğru hareket edip parmaklarını karın kaslarının üzerinde hafifçe gezdirirken "Bunlar gerçek mi?" diye sordu. Doruk ise tenine değen narin parmaklarla duygularını bastırmaya çalışırken gelen soru ile kahkaha attı. Asiye kahkaha ile kendine gelirken "ne gülüyorsun Doruk. Daha önce böyle vücut görmedim. Bakalım diye yapmadın mı?" diyince Doruk tek kaşını kaldırarak baktı. 'Ne demişti o. Daha önce kaç tane vücut görmüştü ki? Kimler vücutlarını gösterip bakın diye yapıyorum demişti bu kıza? Hayır yani kim?' diye içinden söylenirken dışarıdan "herkes baksın diye yapmadım!" dedi alıngan bir tavırla. Asiye ise ortamı kullanarak biraz oyun oynamak istedi ama bu oyun daha başından oyunluğunu yitirecekti. Asiye Doruk'a yavaş adımlarla yaklaşırken gözlerini ilk önce kaslarına sonra da yeşillerine dikerek parmaklarıyla ufak ufak dokunurken "Ben yabancı mıyım?" dedi. Doruk ise daha fazla kendine hakim olamayacağının bilincinde olsa da tek eliyle belinden tutup kendine çekti ve yavaş yavaş yaklaşıp kulağına fısıldadı "Çok yanlış sularda yüzüyorsun, yapma." Daha sonra genç kadını orada bırakarak hızlıca gömleği giyip karşıdaki odasına geçti ve üzerini değiştirdi. Neye uğradığını şaşıran genç kadın ise bir süre arkasından bakakaldı. Ardından çantasını alıp dekorasyon için alışverişe gitti.

Doruk şirketten çıkmış evine gelmiş düş alıp yemek yemişti. Üzerine beyaz kolsuz tişört, siyah şort giymişti. Asiye'nin teklifi üzerine ona gidecekti ama emin olamıyordu şirkette yaşananlardan dolayı. Kafasındaki düşüncelerle bahçede oturmuş bir işaret bekliyordu adeta.