𝐓𝐮𝐞𝐮𝐫𝐬 𝐄𝐧 𝐒𝐞𝐫𝐢𝐞-𝐘𝐞𝐨𝐧𝐛𝐢𝐧

𝟑.𝟑

🌺𝓞̈𝓷𝓬𝓮𝓴𝓲 𝓫𝓸̈𝓵𝓾̈𝓶𝓾̈ 𝓸𝓴𝓾𝓭𝓾𝓰̆𝓾𝓷𝓾𝔃𝓪 𝓮𝓶𝓲𝓷 𝓸𝓵𝓾𝓷🌺
✨𝓞𝓴𝓾𝔂𝓾𝓹 𝔂𝓸𝓻𝓾𝓶 𝔂𝓪𝓹𝓶𝓪𝔂𝓲 𝓾𝓷𝓾𝓽𝓶𝓪𝔂𝓲𝓷✨

⚠️Bu bölümde Yunkai bekleyen varsa lütfen bölümü okumadan yazar notuna insin.⚠️
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Choi Yeonjun'un anlatımı*

Hani böyle çok huzurlu uyuduğunuz geceleri boktan bir rüya bozar ya tam da yaşadığım oydu işte. Aptal kızın "Erkek doğumlarında düşük oranı daha yüksek" demesi tüm bilinçaltımı mahvetti. Saçma salak şeyler gördüm rüyamda. Bunda biraz da Soobinin katkısı vardı.

Şirin ve sıcak bir odada kucağımda bebekle yalnızdım. Soobin odada yoktu. Bebek huzurlu huzurlu uyurken bir anda kapının tüm şiddetiyle açılması onun tüm huzurunu bozmuştu. Kapıdan Soobin ve o Mina şıllığı girdi. İkisinin elleri birbirine kenetlenmişti. Neler oluyor burada?

Soobin yanıma gelip bebeği hızla elimden aldı ve yere attı. Üstüne birde "Seni görmek istemiyorum! Bıktım senden de çocuğundan da! Çıkın gidin hayatımdan!" diye bağırıyordu. Ne yapacağımı bilemedim. O Mina orospusu ise cırtlak sesiyle kahkaha atıyordu. Soobinin az önce yere fırlattığı bebeğim ise nefes almıyordu. O ölmüştü. Tıpkı Soobinin annesinin dediği gibi hızlı bir darbe almıştı ve beni bırakmıştı.

Yere onun yanına çöktüm. Deli gibi ağlıyordum. Canımı yakıyordu bebeğimin ölmesi. Kafamı onun küçük ve ölü gövdesine gömdüm. Kokusunu son kez içime çektim. O orospu gelip çenemi tuttu ve kafamı kaldırdı. "Bak bebeğin düşmüş oldu Junnie!" Yine tekrar tam da ona yakışacak şekilde iğrenç bir kahkaha attı. Çenemi sertçe bırakıp Soobinin yanına gitti.

Soobin onu öptü. Her zaman bana ait dudaklarıyla gidip o orospuyu öptü. İkisi yiyişerek odadan çıktılar. Olduğum gibi kalakaldım. İçeri annem girdi. Kendi öz annem. Bana asla sevgisini vermeyen annem... Bir sürü şey saymıştı bana. "Daha bir bebeğe bile bakamıyorsun! İğrenç bir baba olacaksın! Tıpkı orospu kardeşin gibi o da öldü gitti! İyi oldu sana! Seni lanetledim Choi Yeonjun! Asla mutlu olamayacaksın! Asla..."

Dedikleri canımı acıtıyordu. Ben gerçekten kötü bir babayım. Bebeğine düzgünce sahip çıkamayan bir baba. Annem haklı mutluluk benim neyime ki? Sevdiğim adam gözümün önünde başka bir kadını öpmüştü. Ben gerçekten lanetlendim. Ölmeyi hakediyorum.

Titreyerek uykumdan uyandım. Derin derin nefesler alıp veriyordum. Üstüne üstlük gerçekten ağlamıştım. Soobine ihtiyacım vardı fakat o yanımda yoktu. Çoktan kalkmış olmalı. Belki de kahvaltı hazırlıyordur değil mi? Tüm evi koşarak turladım. Rüyam aklıma geldikçe yanlış düşüncelere kapılıyordum. Yoktu. Minhyuk babam ve Nayeon annemde gitmişti. Koskoca evde yer yarıldı içine girdi sanki. Bahçe, salon, mutfak... Hiç bir yerde yoktu! Telefonumu alıp Soobini aradım.

-Bebeğim neredesin seni bulamayınca endişelendim.
-Bir yerde değilim Yeonjun!
Sesi hem kızgın hem de bıkmış geliyordu.
-Nasıl bir yerde değilsin Soobin? Ayrıca iyi misin sesin kötü geliyor?
-İyiyim sadece seni oyalamaktan ve saklamaktan yoruldum. Sana birazdan bir konum atacağım. Akşam oraya gel ve daha detaylı konuşalım. Saat 6'da attığım konumda ol.
-Ne oyalaması açık konuş Soobin!
-Akşam konuşacağım.
-Akşamını sikeyim!

Telefon yüzüme kapandı. Soobin neyi saklıyordu? Beni neden oyalıyor? Başım dönmeye başladı. Daha fazla ayakta duramayıp yere düştüm. Beynimin içi çok fazla sesliydi. Bana şu anda sadece sessizlik ve Soobinin yapacağı açıklama lazımdı. Kapı alacaklı gibi çalınca toparlanmaya çalıştım ve kapıyı açtım.