𝐓𝐮𝐞𝐮𝐫𝐬 𝐄𝐧 𝐒𝐞𝐫𝐢𝐞-𝐘𝐞𝐨𝐧𝐛𝐢𝐧

𝟑.𝟎

🌺𝓞̈𝓷𝓬𝓮𝓴𝓲 𝓫𝓸̈𝓵𝓾̈𝓶𝓾̈ 𝓸𝓴𝓾𝓭𝓾𝓰̆𝓾𝓷𝓾𝔃𝓪 𝓮𝓶𝓲𝓷 𝓸𝓵𝓾𝓷🌺
✨𝓞𝓴𝓾𝔂𝓾𝓹 𝔂𝓸𝓻𝓾𝓶 𝔂𝓪𝓹𝓶𝓪𝔂𝓲 𝓾𝓷𝓾𝓽𝓶𝓪𝔂𝓲𝓷✨

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Choi Soobin'in anlatımı*

Yeon çok kötü görünüyordu. Sapsarı kesilmişti ve yanakları kızarmıştı. Yüzünde gülümsemesi olduğu halde gözlerinden acı çektiği belliydi. Tören bitiminde kapının önünde konuşurken Yeon koşarak gitti. Herkes şaşırmıştı onun gidişine.

Bende arkasından gittim. Tuvalete girmişti ve kapıyı bile kapatmaya fırsatı olmadan midesindekileri çıkarmıştı. Neler oluyor böyle? Yeonjun'un gözleri arada kapanıp tekrar açılıyordu. Zorlukla lavaboya doğru yürüdü. Bende bir elimi beline koydum. Her an düşüp bayılacak gibi duruyordu. Aklıma gelen başıma gelmişti. Yeon daha suyu açamadan kendini bırakmıştı.

Kucağıma alıp koşarak dışarı çıktım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Konuşamadım bile. Dışarı çıkınca Taegyu ve Kai bizi görünce olayı anladı. Hemen arabalara binip en yakın hastaneye gittik. Deli gibi titriyordum. Ya ona bişi olursa korkusu içimi kemirip bitiyordu.

Hastaneye girdiğimiz zaman onu kucağımdan alıp sedyeye koydular. Bir an bile elini bırakmadım. Elini elimden ayırıp kapıyı kapattılar. Beni ondan ayırdılar. Yeonjun ben komadayken böyle mi hissetti? Gerçekten çok korkunç bir his. Kapının yanına çöktüm. Kafamı dizlerime koyup ağladım.

Beomgyu Taehyun ve Kai beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı. Olmuyordu işte. O acı çekerken ben sakin kalamam. Bunu anlamıyorlardı. Ağlamam önce hıçkırıklara sonra yerini çığlıklara bıraktı. Delirmiş gibi hissediyordum. Yeonjun orada iyi mi? Ona ne yapıyorlar? Nesi var? İyi olacak mı? Neden bayılmış? Tüm bu düşünceler beynimde dönüp duruyordu.

Kolumda bir acı hissettim. Bir kaç hemşire gelmiş ve bana sakinleştirici yapmışlardı. Sakinleştiricinin etkisiyle öylece oturmaya başladım. Sadece göz yaşlarım dökülüyordu. Ne bağırıyor ne de düşünebiliyordum. Herkes beni teselli etmeye çalışıyordu. İçeriden doktor çıkana kadar gözlerimi kapadım. Her kapı açılıp kapanma sesinde tetikteydim. Sonunda bir adamın "Choi Yeonjun" dediğini duydum.

-Choi Yeonjun'un yakınları sizler misiniz?
-Evet bizler arkadaşıyız. Bu da sevgilisi.
Beomun dediği şeyle ayağa kalkıp gözlerimde ki tüm acıyla doktora baktım.
-Hasta uyandı. Sırayla yanına girebilirsiniz. Ayrıca sevgilisiyle özel bir şey konuşmalıyız. Lütfen beni takip edin.

Doktor beni sessiz bir köşeye çekti.
-Hastanın neden bayıldığını bulamadık. Bir kaç şeyden şüpheleniyoruz.
-Kötü bir şey mi?
-Elbet aralarında kötü olanlarda var fakat en çok düşündüğüm ihtimal en güzel olanı. Hastanın yanına girdiğinizde ona bişi belli etmeyin mümkünse.
-Tabikii...

Doktor selam verip gitti. Ben doktorla konuşana kadar Taegyu içeri girip çıkmıştı. Sıra Kai'deydi. Ben en son girmek istedim. Kai çıkana kadar tüm ihtimalleri düşündüm. Ya Yeonjun da önemli bir hastalık varsa? Ya beni bırakıp giderse? Onsuz ne yapardım? Ben onun için komayı yenmişken o beni bırakıp gitmez değil mi?

Kai içeriden çıkınca yavaş adımlarla yerimden kalktım. İçeri girmeden önce derin bir nefes aldım. Yeon beni görünce gözleri dolmuştu. Yanına gidip ona güç vermek istercesine elini tuttum. Ellerimiz birbirine bağlıydı. Hemde hiç ayrılmayacak şekilde...

-Kendini hiç yorma sevgilim. Sadece ben konuşacağım sende dinleyeceksin. Ben komadayken her şeyi duydum güzelim. Bana gelip söylediklerin hala aklımda. Şimdi bende sana aynı şeyleri söylemek istiyorum.
-Soobin...