𝐓𝐮𝐞𝐮𝐫𝐬 𝐄𝐧 𝐒𝐞𝐫𝐢𝐞-𝐘𝐞𝐨𝐧𝐛𝐢𝐧

𝟏.𝟐

🌺𝓞̈𝓷𝓬𝓮𝓴𝓲 𝓫𝓸̈𝓵𝓾̈𝓶𝓾̈ 𝓸𝓴𝓾𝓭𝓾𝓰̆𝓾𝓷𝓾𝔃𝓪 𝓮𝓶𝓲𝓷 𝓸𝓵𝓾𝓷🌺
✨𝓞𝓴𝓾𝔂𝓾𝓹 𝔂𝓸𝓻𝓾𝓶 𝔂𝓪𝓹𝓶𝓪𝔂𝓲 𝓾𝓷𝓾𝓽𝓶𝓪𝔂𝓲𝓷✨

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mutfağa gidip kapı eşiğinden içeri baktım. İçeride Soobinin arkadaşı vardı. Kimdi bu ya? Bu çocuğun adı neydi? Bangyu? Yok be Beomgyu işte tamam buldum.
-Burada ne işin var?
Lan bu beni nasıl fark etti? Offf hiç kimseyi çekemem.

-Sadece ortağımın evine geliyorum.
-Lan orospu çocuğu! Ben ilk tanıştığımız da sana ne dedim? Soobine zarar verecek olanın başına dünyayı geçirebilirim dedim değil mi? Senden nefret ediyorum Choi Yeonjun. Ama ne var biliyor musun? Soobinde senden nefret ediyor.
-Kapa çeneni! Hiçbir bok bilmiyorsun!

-Neyi bilmiyorum Choi Yeonjun? O poşetin içinde morfin olduğunu mu? Hah güldürme beni! Onunla ne yapacaksın? Soobin hyunga mı vereceksin? Senin belanı sikeceğim iğrençsin!
-Evet Soobine morfin vereceğim ve onu yanımda tutacağım. Ne oldu Choi Beomgyu? Bana ne yapacaksın?
-Göreceksin Choi Yeonjun. Göreceksin ve bir daha unutamayacaksın.

Kapıyı çarpıp çıktı. Aptal ne yapabilecek? Onu sikime takamayacak kadar yorgunum ve sızmamak için zor duruyorum. Yavaş yavaş ve sarsılarak Soobinin odasına gittim. Kendimi onun yatağına attığımda Soobini gerçekten yanımda hissettim.

Ona dokunabilecek kadar yakınımdaydı ama içine sızamayacağım kadar uzakta olduğunu hissetmiştim. Soobini düşleyerek uykuya daldım.

Rüyamda Soobin benden kaçıyordu. Ben ise peşinden koşuyordum. Sonunda onu bir uçurumun ucunda kıstırdım. Bana bağırıp çağırıyordu ama ne dediğini anlamıyordum. Bana kızgın olduğu belliydi. Ama bir anda yüzü yumuşadı ve yanıma yaklaşıp bana sarıldı.

Rüya da olsa Soobine sarılmayı özlemiştim. Ağlıyordum. O da aynı şekilde gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Sonunda benim anladığım şekilde konuşmaya başladı.
-Bize neden böyle yaptın Yeonjun? Beni sevdiği sanmıştım. Yerime getirdiğin güzel mi bari?

-Soobin yemin ederim seni aldatmadım. O kadın benim patronum gibi bir şey. İnan bana...
-Olmaz ben senin yüzünden öldüm Yeonjun. Ben öleceğim ve doktorlar hiçbir şey yapamayacaklar. Arkamdan gelmeye kalkma sakın. Bensiz yaşa.

-Sen ölmeyeceksin Soobin. Senin de gitmene izin veremem.
-Gitmek zorundayım Yeonjun. Kız kardeşin gibi beni de kaybettin. Şimdi şansını sarışın da dene belki o sever seni.
-Ama ben seni seviyorum onu değil. Lütfen sadece yanımda kal.
-Üzgünüm...

Kollarımdan ayrılıp uçurumdan atladı. Kolumu bile kıpırdatamadım. Soobin öylece gözümün önünde gitti. Yere çöküp ağlamaya başladım. Soobin bana inanmıyordu. Ne yaparsam yapayım inanmayacaktı. Onu kaybettim. Ben yine değer verdim ve yine değer verdiğim kişiyi kaybettim.

Omzuma birinin dokunmasıyla kafamı kaldırdım. Yıllardır rüyalarıma gelmeyen Bong Cha şimdi karşımda duruyordu. Yüzünde kızgın bir ifade vardı. Bana kızmış olamaz değil mi? Sonuçta onu öldürenlerden intikam aldım.

-Çok aptalsın Choi Yeonjun. Senin için bir melek gönderdim ve sen o meleği kendi ellerinle öldürdün. İnanılmaz gerçekten.
-Bong Cha... O kadar şey yaptıktan sonra söyleyeceklerin bunlar mı? Seni öldürenlerden intikam aldım kardeşim ama sen bana bunları mı söylüyorsun?

-İntikam aldın ama bana verdiğin sözü tutmadın. Hani birine daha değer verecektin ve gitmesine izin vermeyecektin? Choi Soobini sen kaybettin abi. Şimdi cezanı çekmen için onu senden alacağım.
-Söz veriyorum onun gitmesine izin vermeyeceğim. Ona çok iyi bakacağım. Bir şans daha ver bana lütfen Cha... Ben senin ne de olsa abinim.