''Eslem sende içeri gelsene.'' dedi babam.Dudaklarımdan tatsız bir ses çıkardım.Neredeyse 5 gündür yıkanmıyordum ve saçlarım yapış yapış duruyordu.
Abim taburcu olacaktı.Annem onu giydirmeye çalışırken bende kollarımı birbirine bağlamış kapının dışında onları seyrediyordum.Abim kolunu her kaldırdığında suratını buruşturuyordu.Gözlerimiz birbiriyle buluştuğunda gözlerindeki nefreti içimde hissettim.
''Eslem.'' dedi biri koridorda.Sesi yankı yapmıştı ve herkes bana bakmaya başlamıştı. Bu o gün tanımadığım halde arabasına bindiğim çocuktu.Bir anda ismini hatırlamak için hafızamı yokladım.
''Merhaba.'' dedim ve yutkundum.Kapıdan içeri yavaşça kafasını uzattı.Abim onu görünce gülümsedi.
''Geçmiş olsun kardeşim.Biraz geç oldu ama...'' dedi ve elindeki çiçekleri komidinin üstüne bıraktı.
''Eyvallah Yiğit.İşleri hallettin mi ?'' dedi tek kaşını kaldırarak.Yiğit bir anda boş bir bakışla abimin suratına baktı.Daha sonra birşey söyleyecekken kendini durdurdu.Anne ve babama şüpheli bir şekilde baktı.
''Anne bizi biraz Yiğitle yanlız bırakırmısınız ?'' dedi abim.Öfke neredeyse gözünden fışkıracak ve tüm dünyayı ele geçirecekti.
''Hayır.''dedim kendime engel olamadan.Yiğit kaşlarını çatmış bir şekilde bana bakıyordu.
''Sana fikrini sormadım Eslem.'' dedi abim sesini yükselterek.Yiğit bir şey saklıyordu ve bu gözlerinden okunacak şekilde belliydi.
''Eslem doğru söylüyor oğlum.Şu hastaneden bir çıkalım. Konuşursun arkadaşınla rahat rahat.'' dedi babam.Abim sabır diler gibi gözlerini sımsıkı kapattı.
Babam çıkış işlemlerini de halletmişti.Abim Yiğit'e birşeyler söledi ve ön koltuğa oturdu.
''Hoşçakal Eslem.'' dedi Yiğit.Belli belirsiz gülümsedim ve arabaya bindim.
Babam ışıklarda durduğunda midem beni tekrar yoklamıştı.Fena şekilde acıkmıştım ve bu his içimi kemiriyordu.Evimiz gözükmeye başladığında derin bir nefes aldım.
Babam garajda durdu. Arabanın kapısını duvara sürtmemesi için yavaşça açtım.Çantamdan evin anahtarlarını çıkardım ve eve doğru ilerledim.
''Abine bir yardım etme zaten Eslem.'' dedi annem arkamdan.Gözlerimi devirdim ve sinirle evin kapısını açtım.
Merdivenlerden yukarı çıkarken telefonumu unuttuğumu fark ettim ve geri döndüm.10 dakika önce bir mesaj gelmişti ve bilmediğim bir numaraydı.
''Abinden numaranı zorlukla aldım.Umarım bu seni rahatsız etmez.Görüşmek üzere Eslem.''
Bu tahminlerime göre Yiğitdi.Çocuğun benimle derdi neydi ? Mesajı cevapsız bırakıp telefonumu cebime sıkıştırdım.Annem ve babam abime destek olmuş bir şekilde içeri girdiler. Yavaşça kanepeye bıraktılar.Bende hiçbirşey söylemeden yukarı çıktım.
Kapımı kilitledikten sonra tamamen soyundum.Su rahatlatıyordu.Her seferinde ruhumu gırtlağımın arasında hissediyordum.Bu ne ölmekti,ne de yaşamaktı.
Ben boşluktum.Kendimin içinde kaybolmuştum.Kafamıda suyun içine soktum ve bir süre nefes almadan öylece bekledim.Sadece bu boşluktan çıkmak istiyordum.Bu boşluk beni öldürüyordu.
Saçlarım ve bedenim eski temizliğine kavuşmuştu.Havluyla iyice kendimi kuruladım ve odamda giyindim.
Mutfaktan güzel kokular gelince hemen aşağıya inmem gerektiğini hissettim.Merdivenlerden hızlıca indim ve son iki merdivende atladım.
''Yavaş ol lan. Deprem etkisi yaratıyorsun evde.'' dedi abim.Ona ters ters baktım.
''Emin ol iyileştikten sonra çekilmez oluyorsun.'' dedim gözlerimi kısarak.Yüzündeki izler hiçbir zaman geçmeyecekti.Yani umarım geçmezdi.
''Ben de seni çok seviyorum canım.'' dedi dalgayla.Ağzımda birşeyler geveledim ve kanepeye oturdum.
''Ölmem için dua ettin değil mi ? '' dedi.Boğazımda ki yumru yüzünden uzun bir süre yutkunamadım.
''Kötüye bir şey olmayacağının bilincindeyim.Merak etme.'' dedim.Dalga geçmiyordu. Ama verecek doğru bir cevap bulamadım.
''Bir de bir dahakine arkadaşlarına numaramı verirken önce bir bana sor.Kendi başına işlere kalkışıp durma.'' dedim bir anda sert çıkarak.Kaşların kaldırdı önce biraz düşündü sonrada cevap verdi.
''Ben kimseye numaranı vermedim kızım.Hem daha bende senin numaran yok.'' dedi.Mesajı göstermek için yukarı çıktım.Telefonumu elime aldım ve son iki basamakta ,sırf gıcıklık olsun diye, atladım.
''Al bak mesaja.'' dedim ve mesajı açıp,gözlerine sokuyormuş gibi iyice gösterdim.Elimden telefonu hızlıca çekip aldı ve mesajı dikkatle okudu.
''Bu Yiğit'in numarası değil.'' dedi telefonumu elime hızlıca tutuşturdu.
''Kim o zaman ? '' dedim kaşlarımı çatarak.
Birini düşünüyordum ama aynı zamanda da onun olmamasını diliyordum.
