Okul bitmişti.Derin bir nefes alıp kitaplarımı topladım ve Öykü'ye ufak bir bakış attım.
''Otobüsle mi gidiyorsun ? '' dedi bakışımı yakalayarak. Ders boyu sınıftakilerin kişisel özelliklerini anlatmıştı. Yalnızca bir kaç tanesini hatırlayabilsem de benimle konuşması hoşuma gidiyordu.
''Hayır. Abim de var bu okulda.Babam almaya gelir.'' dedim. Bir an gözlerinden bir bulut geçtiğini hissettim.
''Yanlış birşey mi söyledim ? '' dedim kaşlarımı kaldırarak. Umarım onu da kaybetmezdim.
''Hayır. Hadi gidelim.'' dedi ve beni beklemeden sınıf kapısına doğru ilerledi.Arkasından hızlı adımlarla giderken,bir anda abimi görmemle duraksadım.
''Seni arıyorum deli gibi.Yürü çabuk.'' dedi ve kolumdan tuttuğu gibi beni arkasında sürükledi. Öykü'ye bir görüşürüz bile diyememiştim. En azından telefon numarasını alsaydım keşke diye düşünürken ayaklarım birbirine dolandı ve yere düştüm.
Herkesin içinde beni düşürmüştü. Bana gülüp geçen kızlar gittikçe sinirimi bozarken ağlamak üzereydim. Acıyan dizlerimi umursamadan yerden kalktım ve üstümdeki tozları silkeledim. Abim öylece bakıyordu.
''Gerizekalı.Tam bir gerizekalısın. Daha düz yolda yürümeyi beceremiyorsun. '' dedi bana aşağılayıcı bakışlarından birini yollarken.Çorabıma bulaşan kan lekesini gördüğümde yüzümü buruşturdum.
''Şu yaptığına bir bak.'' dedim eğilirken. Çorabımı yavaşça kaldırmaya çalıştım ama derim yüzülüyormuşçasına bir acı hissetmemle bıraktım.
''Umrumda değil. Ben gidiyorum.'' dedi ve hızla yanımdan ayrıldı. Bir yandan dizlerimin ağrısını çekiyor bir yandanda abime yetişmeye çalışıyordum.
Bahçeye çıktığımda yüzüme vuran soğuk havayla montumun fermuarını boğazıma kadar çektim. Bİr an duraksayıp,kalabalıkta abimi görmeyi denedim. Yine nereye kaybolmuştu ?
Sırt çantamı iyice yerleştirip yürümeye başladım.Okulun arkasına dönen abimi gördüğüm de bende o tarafa yürüdüm. Duvarın arkasına saklanıp kafamı hafifçe çıkarıp onu izlemeye başladım.
Bir sigara yaktı. Dumanı benim tarafıma üflediğinde öksürmemek için büyük bir savaş verdim.Elimle dumanı yaymaya çalıştım.Bu iğrenç bir şeydi.
Yanına bir çocuk geldiğinde konuştuklarını anlamaya çalıştım.
''Şu barın yerini söyleyin de basalım orada şu şerefsizleri.'' dedi kaşlarını çatarak. Çocuk da bir o kadar tehlikeli gözüküyordu.
''Bu işler o kadar kolay değil yalnız.'' dedi çocuk tehlikeli bir bakış atarak. Abim alayla güldü.
''Sen benim yaptığım işleri görmemişsin Hakan. Barın yerini söyle gerisi bende.'' dedi. Sigaradan bir nefes çekip sağ tarafına dönerek üfledi.
''Tamam o zaman saat 12'de. Bizimkileri de toplarım ben. Sana yeri de mesaj atarım.''dedi. Yeri ve zamanı öğrendiğime göre buradan uzaklaşabileceğimi düşündüm. Koşar adımlarla okuldan çıktım.
Sıkıntıyla bekleyen babamı gördüğümde gülümsedim.Arabanın kilidi açıp o da bana gülümsedi.
''Nerede kaldınız kızım ? Okul boşaldı neredeyse. Abin nerede ? '' dedi arkama bakarak. Bahçede bir süre göz gezdirdi.
''Bilmiyorum geliyordur herhalde.'' dedim ve arabanın arka kapısını açıp içeri girdim. Oturduğum zaman bacağımdan akan kan bir yol izlemişti.
Abiminde geldiğini gördüğümde kaşlarım çatıldı. Neler çeviriyordu öğrenecektim.Arabada öne oturdu. İçeri bir anda sigara koktu. Kendinden bu kadar iğrenç koktuğu için bence iğrenmeliydi.
Eve geldiğimizde indim. Annem bizi kapıda bekliyordu. Ayakkabılarımın bağcıklarını çözme gereği duymadan öylece çıkarıp içeri girdim.Abim ve babamda içeri girdikten sonra annem kapıyı kapattı.
''Nasıl geçti bakalım gününüz ? Yeni okulunuz nasıl ? '' dedi. Ben birçok şeyden bahsedecekken abim söze girip hevesimi kursağımda bıraktı.
''Klasik okul işte anne. Okuldan bahsediyoruz. Ne kadar iyi olabilir ki ? '' dedi ve hemen odasına girdi. Annem derin bir nefes aldı ve gözleri bacaklarımda takılı kaldı.
''Ne oldu yine bacaklarına ? Sakarlık yapmadan duramıyorsun Eslem.'' dedi beni azarlayarak.Abim yaptı deseydim bana inanmayacaktı.
''Tahmin ettiğin gibi anne. Ufak bir kaza. '' dedim ve yerimden kalktım. Odama girip üstümü çıkardım ve gündelik kıyafetlerimi giydim.
Saat 12'de uyumamalıydım. Alışkanlık olarak genellikle saat 10'da yatardım ama bugün özel bir gündü. Belki yaptığı şeyleri kameraya çeker anneme abimin gerçek yüzünü tamamen gösterirdim.Umarım bana inanmayı denerdi.
Odadan içeri girdim ve kanepede yayılmış olan abimi görmemezlikten geldim.Telefonu çaldı hemen odasına girdi.Kapıya yavaşça kulağımı dayadım ve dediklerini anlamaya çalıştım.
Kendimi o kadar kaptırmıştım ki annemin geldiğini fark etmedim.
''Eslem. Abini mi dinliyorsun sen ? '' dedi. Bir an telaşla hızla döndüm. Yüzüm kıpkırmızı olmuştu. Annemin yüzünde muzip bir ifade vardı.
''Hayır anne ne dinlemesi ?'' dedim ve dudaklarımı yaladım. Sende ne çevirdiğini bilsen sen de merak ederdin anne diye içimden geçirdim.
Bugün benim için kesinlikle takip etme günüydü. Ve hayatımda hiç böyle bir günüm olmamıştı.
