Unicode
စာသင်ချိန်အားလုံးပြီးစီးသည့်ညရှစ်နာရီကျော် ကိုးနာရီထိုးခါနီးမှအိမ်ပြန်ရောက်လာသူကလင်းဝေဟန်ဖြစ်သည်။
မနက်က အလောတကြီးနှင့်ထွက်လာသည်မို့အိမ်သော့ကိုယူမလာခဲ့မိပေ။အခုတော့ သူတံခါးခေါက်နေလည်း August က တံခါးမဖွင့်ပေးပေ။
သို့ဖြစ်၍ အိမ်ထဲ၀င်မရတဲ့ လင်းဝေဟန်သည် တိုက်ခန်းအရှေ့ရှိလှေကားထစ်တွင်ထိုင်ကာ August အားဖုန်းဆက်ရသည်။
တနေကုန်ပင်ပန်းထားသည်မို့ သူအတော်လေးအနားယူချင်နေပြီ။ August ကလည်း ဖုန်းချက်ချင်းမကိုင်သဖြင့် ဒေါသကထွက်လာပြန်သည်။
သုံးလေးခါဆက်တိုက်ခေါ်ပြီးနောက်မှာတော့
"ဟေ့ကောင် August .... မင်းဘယ်ရောက်နေတာလဲ"
ဖုန်းကိုင်ကိုင်ချင်း လင်းဝေဟန်အော်မေးမိသည်။
ဒေါသအသံတို့ကရောယှက်လျက်။
"ကိုကို ...ကျွန်တော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်ရောက်နေတာ"
ဒီလူကတော့ မနက်စောစောထပြီးသူမြိုဖို့ဆို့ဖို့ချက်ပေးရတယ်။သူကတော့ သာသာယာယာလမ်းသလား နိုင်တယ်။ လင်းဝေဟန် နည်းနည်းလေးမှမကျေနပ်နိုင်ပေ။
"အိမ်ပြန်လာခဲ့ ငါ့မှာသော့မပါလို့ အိမ်ထဲ၀င်လို့မရဘူး"
"ဟမ် ကိုကို့သော့ကဘယ်ရောက်သွားတာလဲ"
"မင်း လျှာမရှည်နဲ့ ငါကပြန်လာဆိုပြန်လာလိုက်"
"ကိုကိုကလည်း ဇွတ်ဟောက် .... ပြန်လာမှာပါ"
"ငါ ဘယ်လောက်စောင့်ရဦးမှာလည်း"
ပင်ပန်းတာကတမျိုး၊စိတ်တိုတာကတမျိုး လင်းဝေဟန်သည် ဒေါသအားလုံးကို August ထံပုံချရင်း စိတ်တိုနေလိုက်သည်။
"သိပ်မကြာပါဘူး ကျွန်တော်က ဒီနားလေးမှာပဲ"
"မြန်မြန်လာ"
"ဟုတ် ကိုကို"
လင်းဝေဟန်ဒေါသတကြီးနှင့်အော်နေတာတောင် သင်းလေးက ကိုကို ကိုကို ကိုကို နဲ့ အချို မပြတ်။
ထို့နောက်ဖုန်းချလိုက်ကာလှေကားထစ်မှာပဲထိုင်ရင်းစောင့်နေလိုက်တော့သည်။
