Unicode
ကျွန်တော်အာခေါင်တွေခြောက်ကပ်နေပါပြီ။သူ့နာမည်ကိုလှန်းခေါ်ပြီးဒီအခြေအနေကြီးကိုရပ်ပေးဖို့တောင်းဆို့ဖို့အတွက်လေးတောင် အင်အားမရှိတော့ဘူး။သူကတော့သူ့အလုပ်သူအလုပ်မပျက်
"အာ့ ..ဟင်း"
ဒီလိုကိစ္စကြီးကို ကျွန်တော့်တူအရွယ်လောက် ဆယ်ရှစ်နှစ်စွန်စွန်ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ဖြစ်သင့်ရဲ့လား။
နောက်ပြီးသူကရောကျွန်တော့်ကိုအချစ်မပါဘဲဘယ်လိုစိတ်နဲ့သူရယူမှာလဲ။ကျွန်တော်ကရောမချစ်ဘဲနဲ့ဘာလို့သူ့ကိုပေးဖို့ဆန္ဒရှိနေရတာလဲ။ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ စိတ်ပျက်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတယ်။
"ကိုကို ခေါင်းပဲ စွတ်ခါမနေနဲ့။ပြုတ်ထွက်သွားဦးမယ်"
ကျွန်တော့်သူ့စကားကြောင့် အသက်ရှူပင်ရပ်ရမလိုလိုဖြစ်ရတယ်။ဒီအခြေအနေကြီးမှာ ကလေးဆန်ဆန်ပေါက်ကရစကားတွေနဲ့ လာလာထိုးနှက်နေတယ်။စောက်ကလေးလေး ...ဒေါသထွက်လိုက်တာ။
စောက်ကလေးလေး ငါ့ကိုတက်မခွနဲ့တော့။
တနေ့က အိမ်မက်ထဲမှာတုန်းက ဒီလိုမျက်နှာပေးမဟုတ်ပါဘူး။သင်းက အပေါ်ရောက်တော့ ဆရာကြီးအထာနဲ့။ အကုသိုလ်ကောင်။
ကျွန်တော့်မှာ အပေါ်တက်ဖို့တောင် အခွင့်မသာဘူး။
ဘယ်လောက်တောင်မှ နင်းကန်စားထားလဲမသိဘူး။လေးလိုက်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး။
ကျွန်တော့်ပါးကိုရွှတ်ခနဲမြည်အောင်လာနမ်းတယ်။ကျွန်တော်ရင်မဆိုင်ရဲလို့မျက်စိက်ိုသာအတင်းစုံမှိတ်ထားလိုက်တယ်။
ကျွန်တော့်အောက်ပိုင်းကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ကျွန်တော်ဗလာကျင်းလေးဖြစ်သွားရပြန်ပါတယ်။အပေါ်ပိုင်းကိုလည်းသူစိတ်ကြိုက်ဆွဲလှန်ထားသေးရဲ့။
အမှောင်ထုကြီးစိုးနေတဲ့ အခန်းထဲကို August က နံရံပေါ်မှ မီးခလုတ်ကိုလှမ်းဖွင့်ပြီး အသက်ဝင်စေတယ်။
"မီးမဖွင့်နဲ့ ....ဟေ့ကောင်"
"ကျွန်တော် ကိုကို့အလှတွေကို မမြင်ရဘူး"
