Unicode
"ပြန်ချင်ပြီလား ဟျွန်း..."
ဘတ်ခ်ဟျွန်းခေါင်းလေးငြိမ့်ပြလိုက်တော့ မောင်က မွေးနေ့ရှင်ကိုနှုတ်ဆက်ကာပြန်တော့မည့်အကြောင်းပြောသည်
"လာ ပြန်ကြမယ်"
ဘတ်ခ်ဟျွန်းလက်ကလေးကိုင်ကာ ပွဲထဲကနေထွက်လာလိုက်သည်။ကားတံခါးလေးကိုဖွင့်ပေးပြီးဘတ်ခ်ဟျွန်းကိုအရင်ကားပေါ်တက်စေလိုက်တဲ့မောင်
"ဟျွန်း..."
"ဗျာ..."
"ကိုယ်ဝယ်စရာလေးရှိလို့လိုက်ခဲ့ဦးနော်"
"အွန်းပါမောင်ရဲ့..."
ဘတ်ခ်ဟျွန်းလက်ကလေးကိုယူပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ဖိကပ်လိုက်တဲ့မောင်ကိုကြည့်ရင်း ဘတ်ခ်ဟျွန်းပြုံးလိုက်သည်။
"မောင့်ဟျွန်းနီးလေးကရော ဘာလိုချင်လဲ"
"လိုချင်တာရှိတော့ရှိတယ် ...ဒါပေမယ့်..."
"ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲဟျွန်း..."
"ဒါပေမယ့် မောင့်ကိုပြောရမှာအားနာလို့"
"ပြောပါဟျွန်းရဲ့ မောင်ဖြည့်စည်းပေးမှာပေါ့ ဟျွန်းရဲ့မောင်က အိမ်ရှေ့စံနော် ဘာမဆိုဖြစ်နိုင်တယ်သိရဲ့လား ဟျွန်းအတွက်ဆို ဟန်မြစ်ကရေတွေတောင်ဖောက်ထုတ်ပစ်နိုင်တယ်"
မောင့်စကားကြောင့်ဘတ်ခ်ဟျွန်းရယ်လိုက်မိသည်
"မောင်ရယ် ကျွန်တော်ကဟန်မြစ်ကရေတွေတော့မဖောက်ထုတ်ခိုင်းပါဘူးဗျ...ကျွန်တော်နဲ့မောင်ကရိုးရာပုံစံနဲ့မင်္ဂလာဆောင်ခဲ့ရတာဆိုတော့ လက်ထပ်လက်စွပ်တို့စေ့စပ်လက်စွပ်တို့မရှိဘူးမလား..အဲ့တာလေးအတူတူဝတ်ကြရအောင်လေ နော်"
"*မောင်ရယ်ဟျွန်းကိုဒါလေးဝယ်ပေးပါ*လို့သာပြောပြီးပါးကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက် ဟျွန်းလိုချင်တဲ့ဆင်တူလက်စွပ်ကို မောင်ကခုချက်ချင်းဝယ်ပေးမယ်"
ကလေးမုန့်ပေးကြိုက်တဲ့အထာတွေက မောင့်နဲ့သူ့ထက်ကြီးတဲ့ကျွန်တော်ကြားမှာအဲ့လောက်အသုံးဝင်မှန်းမသိခဲ့
ပါးကြီးထိုးပေးလာတဲ့မောင့်ဆီတိုးသွားလိုက်ရင်း မောင့်လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
ANONYMOUS
FanfictionWill you and my love be under the heading of anonymity? 𝗕𝗶𝗿𝘁𝗵𝗱𝗮𝘆 𝗣𝗿𝗲𝘀𝗲𝗻𝘁 𝗙𝗼𝗿 𝗠𝘆 𝗕𝗲𝘀𝘁 𝗙𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱 𝘼𝙚𝙧𝙞𝙆𝙯𝙩
