Unicode
"ထည့်စားနော် သားလေး"
"ညီမလေးကရော မေမေ"
"သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာစာသွားကျက်တယ် သားငယ်ရဲ့"
"အော်"
ဘတ်ခ်ဟျွန်းမေမေနဲ့စကားပြောရင်း လက်တွန့်နေတဲ့ချန်းယောလ်ပန်းကန်ထဲ အရိုးနွှင်ပြီးသားငါးဖက်လေးတွေထည့်ပေးလိုက်သည်။
"သားတို့စားလိုက်ကြတော့ မေမေနေသိပ်မကောင်းလို့နားတော့မယ် ဟိုသားလေးနှစ်ယောက်လဲထည့်စားနော်"
ဘတ်ခ်ဟျွန်းနဲ့ချန်းယောလ်ရော အထိန်းတော်အကိုနှစ်ယောက်ရော ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။မေမေကတော့ အခန်းထဲကိုဝင်သွားသည်။
"ဟျွန်း...မောင်ငါးမကြိုက်ဘူး"
"ငါးဆိုတာအရိုးအဆစ်သန်မာတယ်။ဒါကြောင့်စားပေးရတယ်။ရော့"
ငါးအရိုးနွှင်ပြီးသားတွေကိုထပ်ပြီးထည့်ပေးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးသက်ပျင်းချလိုက်တဲ့အိမ်ရှေ့စံ
"အစားရွေးရင် ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူးနော် မောင်"
"အင်း စား..စားမယ်"
မျက်နှာချင်းဆိုင်ကမင်ဆော့နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးလိုက်သည်။အိမ်ရှေ့စံငယ်ငယ်လေးထဲက ညီလေးတစ်ယောက်လိုအနားမှာနေပေးလာရတာ။ကိုယ့်ထက်သုံးနှစ်သာငယ်တဲ့အိမ်ရှေ့စံအဖော်ရဖို့အတွက် အိမ်ရှေ့စံအရင်အထိန်းတော်ရဲ့သားဖြစ်တဲ့မင်ဆော့ကိုလဲ အိမ်ရှေ့စံနဲ့အတူတူနိုင်ငံခြားမှာကျောင်းတက်ဖို့မိဖုရားကြီးကစီစဥ်ခဲ့သည်။မင်ဆော့ဖခင်တာဝန်ကအနားယူတော့လဲ မင်ဆော့အထိန်းတော်နေရာဆက်ခံခဲ့ရသည်။
အိမ်ရှေ့စံရဲ့အကြိုက်တွေကိုတစ်ရေးနိုးတောင်မှတ်မိတဲ့မင်ဆော့က ချန်းယောလ်ငါးမစားတာကိုလဲသိသည်။ဘယ်လိုကျွေးကျွေးမစားခဲ့တဲ့ငါးကိုကြင်ယာတော်က မောင် ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းထဲနဲ့သူက ငါးစားတော့မည်ပေါ့...
"ကြိုက်လား..."
"အင်း..."
ပါးစပ်ကသာအင်းနေပေမယ့် ရုပ်ကတကယ်မအီမသာ
YOU ARE READING
ANONYMOUS
FanfictionWill you and my love be under the heading of anonymity? 𝗕𝗶𝗿𝘁𝗵𝗱𝗮𝘆 𝗣𝗿𝗲𝘀𝗲𝗻𝘁 𝗙𝗼𝗿 𝗠𝘆 𝗕𝗲𝘀𝘁 𝗙𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱 𝘼𝙚𝙧𝙞𝙆𝙯𝙩
