Unicode
"မောင်..."
"ဗျာ..."
ချန်းယောလ်မျက်စိတောင်မပွင့်သေးပေမယ့်အသိစိတ်ကတော့ချစ်ရသူရဲ့စကားတွေကိုနာခံဖို့အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။အိပ်နေတဲ့ဘေးကိုလာပြီးချွဲနေတဲ့ကျွန်တော့်အသဲညှာလေးကို အားယူကာမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်
"မောင် ကျွန်တော်တို့ဂျပန်ကိုနောက်နေ့မှသွားလို့မရဘူးလား"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟျွန်းရဲ့"
"ဟိုလေ...ဟို..."
ပြောရခက်နေတဲ့ဟျွန်းကြောင့်ချန်းယောလ်စကားထောက်ပေးလိုက်သည်
"ဟို ဘာဖြစ်လဲ..."
"Jongdaeရဲ့Showကဒီညလေ...အဲ့တာဟျွန်းဆီမှာTicketလဲရှိနေတာဆိုတော့ သွားချင်လို့..."
နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးမျက်လုံးလေးကလည်ကလည်နဲ့ခွင့်တောင်းနေတာ တကယ့်ကိုအရည်ပျော်ချင်စရာကောင်းသည်။ဒါပေမယ့်လဲ နည်းနည်းတော့ မူထားဦးမှာပါ။လုံးဝအလျော့မပေးဘူးဆိုပြီးတော့ကိုချေချပစ်မယ်။ဟိုတစ်နေ့က လူကိုစိတ်ဆိုးသွားတာမနည်းချော့ခဲ့ရတာဆိုတော့ ဒါက ကိုယ့်အလှည့်ပဲ
"မရပါဘူး...ဒီနေ့ညနေလေယာဥ်ထွက်မှာကိုသွားရမှာပေါ့...ပြီးတော့ ဒီခရီးစဥ်မှာ မယ်မယ်တို့လဲလိုက်မှာသိရဲ့သားနဲ့..."
ခပ်ကျယ်ကျယ်လေးအော်ပေးလိုက်တော့သူက ခပ်တည်တည်မျက်နှာလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး
"အင်း~~ဖျက်လို့မရဘူးဆိုတော့လဲ မဖျက်နဲ့ပေါ့...ကျွန်တော်အလိုက်မသိဘူးဖြစ်သွားလို့တောင်းပန်တယ်...ညနေလေဆိပ်ဆင်းခါနီးအမှီပြန်ရောက်မယ်...ဒီနေ့စာကြည့်ဆောင်မှာလေ့လာစရာတွေများလို့..."
ကျွန်တော့်ဘေးနားကထထွက်သွားတဲ့ကြင်ယာတော်လေးဟာ စိတ်ခုသွားတာလား
ချန်းယောလ်သက်ပြင်းတစ်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီးကုတင်ဘေးကစားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ အစ်ကိုမင်ဆော့ကိုဆက်သွယ်ရတော့သည်
"ဟယ်လို..."
"အမိန့်ရှိပါခင်ဗျ..."
"ဒီနေ့ ကြင်ယာတော်ရဲ့အချိန်စာရင်းလေးတစ်ချက်ကြည့်ပေးပါ..."
YOU ARE READING
ANONYMOUS
FanfictionWill you and my love be under the heading of anonymity? 𝗕𝗶𝗿𝘁𝗵𝗱𝗮𝘆 𝗣𝗿𝗲𝘀𝗲𝗻𝘁 𝗙𝗼𝗿 𝗠𝘆 𝗕𝗲𝘀𝘁 𝗙𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱 𝘼𝙚𝙧𝙞𝙆𝙯𝙩
